Edytujesz „Cytaty:Breslau forever”

{{nagłówek cytatu}}
{{IndeksPL}}

== A ==
*''– A co to jest kawior?''<br/>''Wasiak odkręcił pokrywkę malutkiego słoiczka i powąchał.''<br/>''– Po mojemu jest to gówno łabędzia, ale zmielone. ''
* ''– A gdybym mu zadał wyłącznie na zeznania milicjantów i policjantów? Chodzi ciągle o powtarzalność słów.''<br/>''– No to otrzyma pan: „Nieprawdą jest, że biłem podejrzanego pałką”, „Nie kopałem podejrzanego nogą ani żadną inną częścią ciała”, „Podejrzany urwał nogę od krzesła i zaczął się nią bić w plecy”, „Podejrzany, ewidentny narkoman, wyrwał mi pojemnik z gazem łzawiącym i zaczął go wdychać”.''
*''– A wiesz, co to jest trzysta tysięcy rąk podniesionych do góry?''<br/>''– Nie.''<br/>''– To włoska armia w ataku.''

== C ==
*''Co łączy Halę Ludową z Wytwórnią Filmów. Tam, gdzie miały miejsce te „wybuchy” różnych osób, samozapalenia i samobójstwa.''<br/>''– Kwiaty?''<br/>''– Nie. Jestem architektem z wykształcenia, więc patrzę na to zawodowym okiem.''<br/>''– Jaka jest koincydencja?''<br/>''– Obydwa budynki mają duże kopuły.''<br/>''– O Matko Boska, to czemu nie wysadzali się choćby w katedrze?''<br/>''Zamarł z kawałkiem placka na widelcu. Przełknął łyk piwa.''<br/>''– O Matko Boska – zaczął ją przedrzeźniać. – Tam nie ma kopuły. – Przybrał wyraz twarzy świadka stojącego przed komisją sejmową. – A poza tym nie mam wiedzy na ten temat.''
*''– Co on mówi?''<br/>''– Termopile – powiedział Borowicz.''<br/>''– A to jakaś miejscowość w okolicach Wrocławia? – pytał Wasiak.''<br/>''– O Jezu, to symbol. Trzystu Greków broniło przejścia przeciwko miażdżącej przewadze wroga.''<br/>''– To Grecy walczyli z Niemcami we Wrocławiu? I wygrali?''<br/>''– Wszyscy zginęli.''<br/>''Wasiak aż gwizdnął.''<br/>''– O kurna! Rozstrzelali ich?''<br/>''– Nie! Wtedy nie było broni palnej. Mówię o starożytnej Grecji. O Spartanach.''<br/>''– Spartolili?''<br/>''– O Matko Boska! Nie spartolili, tylko ich zabili. – Borowicz otarł pot z czoła. – Pamiętasz, jak nazwaliśmy nasz ufortyfikowany balkon w Hali Ludowej?''<br/>''– Westerplatte.''<br/>''– No właśnie. To symbol pozycji, z której nie można się już cofnąć. Nie ma gdzie – kontynuował. – Amerykanie mają Alamo, my Westerplatte, a Niemcy wybrali Termopile. To tylko nazwa, pomnik czegoś większego od nas samych. Rozumiesz?''<br/>''Chłop z pepeszą podrapał się po brodzie.''<br/>''– Ni cholery.''
*''– Czy ty, kurwa, wiesz, która jest godzina?''<br/>''– No, trochę tak. Mam taki zegarek, który sam łączy się ze stacją regulacyjną we Frankfurcie. Jest dziewiąta trzynaście.''<br/>''– No to cię, kurwa, zapier... Kochanie, podaj pistolet. I amunicję!''<br/>''Staszewski usłyszał w tle:''<br/>''– Chcesz strzelać do słuchawki? Pogięło cię od rana?''<br/>''– Dawaj pistolet z amunicją! Pojadę do tego skurwysyna!''

== D ==
*''– Dobrze, majster pana bije, a pan...''<br/>''– On mnie nie bił. On mnie po prostu odsunął.''<br/>''– No, niech będzie. A co było dalej?''<br/>''– Potknąłem się. Wylądowałem pod ścianą.''<br/>''– I?''<br/>''– On ciągle nucił coś niezrozumiałego. Ja się gramoliłem, żeby stanąć na nogach. A potem eksplodował.''<br/>''– Przepraszam, co?''<br/>''– Eksplodował.''<br/>''Kuger otarł czoło swoją jedyną ręką.''<br/>''– Miał jakieś materiały wybuchowe?''<br/>''Inżynier potrząsnął głową.''<br/>''– Nie sądzę. Trochę się na tym znam, bo miałem praktykę w górnictwie.'' 
*''– Dziewczyno, gdzieś ty się uczyła niemieckiego?''<br/>''– No, w Związku Radzieckim. Wywieźli całą rodzinę i pojechaliśmy do kołchozu. Szczęście mieliśmy. Bo innych wieźli... -– zawahała się – no, wiecie gdzie.''<br/>''Obaj skinęli głowami.''<br/>''– No i w tym kołchozie poznałam takiego profesora. Buraki wykopywał. To był światowej sławy profesor od germanistyki. Jakieś prace wypisywał o niemieckiej poezji. No, ale był Rosjaninem, a ja po rusku słabo rozumiem. Jak nas razem dali do wożenia gnojowicy, to mnie trochę nauczył. No i tyle umiem. – Spuściła oczy. – Żadnych szkół nie kończyłam.''

== F ==
*''Fabuła to nie akta sądowe! Tam się trochę zmyśla. Mówię o aktach sądowych, oczywiście.''

== J ==
*''– Ja wam pokażę – wybełkotał Kuger z pełnymi ustami. – Tu jest zapadka, która zatrzaskuje drzwi, jak ktoś włączy przycisk alarmowy w biurku. Chyba ktoś z was włączył przypadkiem kolanem. Ja wam zaraz wszystko pokażę.''<br/>''– Co on mówi? - spytał Miszczuk.''<br/>''– Że mi wszystko pokaże! Ale ja nie chcę widzieć! – Tłumaczka obróciła się na krześle. – Jestem kobietą.''
*''– Jesteśmy. – Odwrócił się na koźle. Wymienił należną kwotę. – A wiecie, panowie, że tu sam Hitler przemawiał? Jest honorowym obywatelem Breslau.''<br/>''– Wiemy, wiemy – odparł Kuger. – Brakuje jeszcze, żeby papież też został honorowym obywatelem naszego miasta. A najśmieszniej będzie, jeśli okaże się Polakiem. I też będzie występował w tej hali.''<br/>''– Zupełnie zwariowałeś. Nigdy nie wybiorą Polaka. Toż to zawsze sami Włosi.''<br/>''– Boże, powtarzałem ci to tyle razy. Ty ich nie znasz. Oddadzą dusze diabłu, oddadzą wszystko, co mają. Ale nie popuszczą.''

== K ==
*''Kiedy pracownicy wyszli, podniecony krążył po gabinecie. Zatrzymał się przed mapą Europy. Nagle zanucił na melodię polskiego hymnu:''<br/>''Przejdziem Nysę, przejdziem Oooodręeę,''<br/>''będziem bogaczami!''<br/>''Potem dodał ciszej:''<br/>''– Tylko niech ostatni z fachowców zgasi światło, bo reszta nie będzie wiedziała, gdzie jest kontakt.''
**Opis: metafizyczne przemyślenia przed wyjazdem na emigrację do Niemiec

* ''Kuger się przestraszył.''<br/>''– Ja nic nie wiem! – krzyknął. – Ja prosty policjant. Nie wzięli mnie na wojnę, bo jakiś Ślązak rękę mi okaleczył. A potem ruski bombowiec nogę urwał! Jestem... Byłem – poprawił się – zwykłym policjantem. Tak jak i wy.''<br/>''Tłumaczka była niezła:''<br/>''– On mówi, że był bombowcem, a z was to zwykłe policjanty.''<br/>''– Nie żadne policjanty – wydarł się Miszczuk. – My jesteśmy z Milicji Obywatelskiej!''<br/>''Kobieta dawała z siebie wszystko:''<br/>''– On mówi, że nie są z policji, tylko... tylko... z pospolitego ruszenia.''<br/>''– Boże. Nie rozumiem.''<br/>''– No... – Nie mogła się skupić. – Aufstand. Powstanie. „Hej, kto Polak, na bagnety!” – usiłowała mu wytłumaczyć, śpiewając.''<br/>''Nie pojął.''<br/>''– Jakie bagnety? Przecież wygraliście wojnę.''<br/>''– No, nie rozumiesz? – Zanuciła znowu:''<br/>''– „Strzelcy maszerują, ułani werbują... zaciągnę się!”.''<br/>''– Kompletnie nic nie rozumiem.''<br/>''Przetłumaczyła:''<br/>''– Absolutnie odmawia współpracy. Jest zagorzałym nazistą i powiedział, że Hitler zwycięży.''

== M ==
* ''Miszczuk się zdenerwował. Postanowił ich rozsądzić. Krzyknął:''<br/>''– Flaga na maszt! Wrocław jest nasz!''<br/>''Nie miał pojęcia, że stał się prekursorem przebojowej piosenki, która pojawi się za kilkadziesiąt lat i będzie dotyczyła polskiej okupacji Iraku oraz gejostwa. Nawet nie znał tych pojęć.''
*''Miszczuk wyjął z kieszeni francuskie lusterko, które dostał w jednej z paczek. Przejrzał się.''<br/>''– No – powiedział z uznaniem. – Na Jezusa to ja może wyglądam. Fakt. – Zawahał się. – Ale Wasiak za cholerę nie przypomina Maryi.''
* ''Miszczuk żuł amerykańskiego cukierka. Był jakiś dziwny, za cholerę nie dawało się go pogryźć. Na opakowaniu pisało „chewing gum”. Rzeczywiście, ciągnął się jak guma. Milicjant zrobił minę twardziela i połknął całego.''

== N ==
*''Nalała mu do szklanki. Trajkotała przez cały czas, jaki to niearyjski naród ci Francuzi, co to nawet kieliszków nie znają. Dno, kanalie bez kultury. Podludzie. Wódkę lać do szklanki – toż to barbarzyństwo. Nie zamierzał jej prostować.''
*''– Nie, to łabędzie gówno – powiedział Wasiak całkiem szczerze. – A te butelki to, panie, szczyny jakieś.''<br/>''– Beaujolais z 1938 roku? – powiedział Blumstein, podnosząc butelkę wina.''<br/>''– Tego się pić nie da. Zgaga potem straszna. To jakaś taka lemoniada, ale ohydna w smaku.''
*''– No to jeszcze lepiej. – Wstał i podniósł prawą dłoń. – Zaprzysiężenie. Powtarzaj za mną: „Będę służyć Polskiej Republice Ludowej”...''<br/>''– Mam w dupie republikę ludową!''<br/>''Miszczuk nie odzywał się dłuższą chwilę, ponieważ wstrzymał oddech, usiłując pozbyć się czkawki.''<br/>''– Nie rób z siebie politycznego, bo UB weźmie. Polski nie masz w dupie?''<br/>''– Nie.''<br/>''Miszczuk klepnął Wasiaka w plecy.''<br/>''– Widzisz? Przysiągł.''<br/>''– No – zgodził się tamten. – Tak. Ale jakoś tak niemrawo.''<br/>''– A ty niemrawo popierniczasz do kościoła w każdą niedzielę? Aż się za tobą kurzy, ty komunisto.''<br/>''– No, ale przysięgał na dupę.''<br/>''– A ty to na Matkę Boską Częstochowską przysięgałeś przed komisją partyjną?''<br/>''– No fakt, że partia i dupa to mniej więcej to samo. Masz rację.''

== O ==
*''Obaj dostali do podziału ogromną paczkę z UNRRA. Miszczukowi przypadła tandetna, ale fajna amerykańska kurtka. Wasiakowi porządne wojskowe buty. Reszta poszła na pół. Nie wiedzieli tylko, co zrobić z takimi gumkami w nawoskowanym papierze. Rozpakowali jedną, żeby zobaczyć, co to jest. Zwykły krążek zwiniętej gumy. Nikt w komendzie nie miał pojęcia, do czego to służy. Nawet komendant, bo aż do niego dotarli.''<br/>''– No, chyba na chuja założyć – zażartował i wrzucił prezerwatywę do kosza. – Tylko po co?''

== P ==
*''– Porwaliśmy twoją żonę.''<br/>''Staszewski przeciągnął się prężnie jak kot''<br/>''– Którą? – zapytał uprzejmie.''<br/>''– Co: którą?''<br/>''– No, którą żonę? Pierwszą, z którą się rozwiodłem, czy drugą, z którą się właśnie rozwodzę? – Ręką namacał Mariolę obok, żeby sprawdzić, czy jest na miejscu. Mariola nie była jeszcze jego żoną i była na miejscu, więc odetchnął z ulgą. – Słuchaj, czy wiesz, która jest godzina, dowcipnisiu?''<br/>''– Masz dostarczyć trzydzieści tysięcy złotych w banknotach o małych nominałach, nieznaczonych proszkiem, w reklamówce, na dworzec...''<br/>''– Czekaj, czekaj, czekaj – przerwał rozmówcy. – A jeśli nie dostarczę, to co się stanie?''<br/>''– Zabijemy ją!''<br/>''– Boże, co za amatorszczyzna. Najpierw przecież przesyła się ucięte ucho, palec, potem nogę lub rękę albo biust...''<br/>''– Nie żartuj. Zabijemy ją, kiedy tylko zadzwonisz na policję! Trzydzieści tysięcy w worku...''<br/>''Staszewski znowu mu przerwał:''<br/>''– Przepraszam, co powiedziałeś?''<br/>''– Że ją zamordujemy, kiedy zadzwonisz na policję!''<br/>''Zaczął krzyczeć i szarpać swoją kobietę w łóżku.''<br/>''– Mariola, Mariola! Dawaj stacjonarny telefon. Oni zabiją Ilonę, jeśli zadzwonimy na policję. Wykręć szybko numer 997.''<br/>''– Co? – pytała rozespana.''<br/>''– Dzwoń na policję! – wrzeszczał.''<br/>''– My naprawdę nie żartujemy – odezwał się ponury głos w słuchawce.''<br/>''– Ty imbecylu jeden – powiedział Staszewski – mam ci dać trzy dychy, a ty za to wypuścisz mi żonę, która wydoi mnie z alimentów? Morduj w spokoju, człowieku. Moc z tobą. Do czasu aż cię złapię.''<br/>''– Co?''<br/>''– No, tak się składa, że to żona policjanta. Wszystkie psy się na ciebie rzucą. Ale... osobiście wolałbym, żebyś mi przysyłał jej obcięte uszy, palce, no i to wszystko, co zwykle wysyłacie. – Zamyślił się. – Piersi miała ładne. Więc może biust mi wyślecie. Na pamiątkę.''

== S ==
*''Szli na piechotę. Jeepy i ciężarówki były dla bezpieki. Miszczuk i Wasiak nie okazali się aż tak godni jak oficerowie UB – [[Żydzi|Wilenstein]], [[Żydzi|Blugenwitz]] czy [[Żydzi|Rozewidzki]], żeby ich wozić amerykańskimi autami.''
**Opis: Andrzej Ziemiański widać nie lubi żydokomuny

== W ==
*''– Wasiak, jak się pisze autochton? – spytał kolegę w pokoju.''<br/>''– Nie wiem. - Tamten zamyślił się na chwilę. – Zaczyna się chyba na „A”.''<br/>''– O kurrrrr... Jakie „h”?<br/>– Nie wiem. Daj mi spokój. – Wasiak o mało nie wylał „zabarwionej na czarno wody”, jak nazywali amerykańską kawę z dostaw. – Ja ze wsi jestem. Nie wiem, jak się pisze „h”.''
**Opis: rozmowa dwóch milicjantów

[[Kategoria:Cytaty literackie]]
@@ Linia 43: / Linia 43: @@
 == P ==
-*''– Porwaliśmy twoją żonę.''<br/>''Staszewski ziewnął rozdzierająco.''<br/>''– Którą? – zapytał uprzejmie.''<br/>''– Co: którą?''<br/>''– No, którą żonę? Pierwszą, z którą się rozwiodłem, czy drugą, z którą się właśnie rozwodzę? – Ręką namacał Mariolę obok, żeby sprawdzić, czy jest na miejscu. Mariola nie była jeszcze jego żoną i była na miejscu, więc odetchnął z ulgą. – Słuchaj, czy wiesz, która jest godzina, dowcipnisiu?''<br/>''– Masz dostarczyć trzydzieści tysięcy złotych w banknotach o małych nominałach, nieznaczonych proszkiem, w reklamówce, na dworzec...''<br/>''– Czekaj, czekaj, czekaj – przerwał rozmówcy. – A jeśli nie dostarczę, to co się stanie?''<br/>''– Zabijemy ją!''<br/>''– Boże, co za amatorszczyzna. Najpierw przecież przesyła się ucięte ucho, palec, potem nogę lub rękę albo biust...''<br/>''– Nie żartuj. Zabijemy ją, kiedy tylko zadzwonisz na policję! Trzydzieści tysięcy w worku...''<br/>''Staszewski znowu mu przerwał:''<br/>''– Przepraszam, co powiedziałeś?''<br/>''– Że ją zamordujemy, kiedy zadzwonisz na policję!''<br/>''Zaczął krzyczeć i szarpać swoją kobietę w łóżku.''<br/>''– Mariola, Mariola! Dawaj stacjonarny telefon. Oni zabiją Ilonę, jeśli zadzwonimy na policję. Wykręć szybko numer 997.''<br/>''– Co? – pytała rozespana.''<br/>''– Dzwoń na policję! – wrzeszczał.''<br/>''– My naprawdę nie żartujemy – odezwał się ponury głos w słuchawce.''<br/>''– Ty imbecylu jeden – powiedział Staszewski – mam ci dać trzy dychy, a ty za to wypuścisz mi żonę, która wydoi mnie z alimentów? Morduj w spokoju, człowieku. Moc z tobą. Do czasu aż cię złapię.''<br/>''– Co?''<br/>''– No, tak się składa, że to żona policjanta. Wszystkie psy się na ciebie rzucą. Ale... osobiście wolałbym, żebyś mi przysyłał jej obcięte uszy, palce, no i to wszystko, co zwykle wysyłacie. – Zamyślił się. – Piersi miała ładne. Więc może biust mi wyślecie. Na pamiątkę.''
+*''– Porwaliśmy twoją żonę.''<br/>''Staszewski przeciągnął się prężnie jak kot''<br/>''– Którą? – zapytał uprzejmie.''<br/>''– Co: którą?''<br/>''– No, którą żonę? Pierwszą, z którą się rozwiodłem, czy drugą, z którą się właśnie rozwodzę? – Ręką namacał Mariolę obok, żeby sprawdzić, czy jest na miejscu. Mariola nie była jeszcze jego żoną i była na miejscu, więc odetchnął z ulgą. – Słuchaj, czy wiesz, która jest godzina, dowcipnisiu?''<br/>''– Masz dostarczyć trzydzieści tysięcy złotych w banknotach o małych nominałach, nieznaczonych proszkiem, w reklamówce, na dworzec...''<br/>''– Czekaj, czekaj, czekaj – przerwał rozmówcy. – A jeśli nie dostarczę, to co się stanie?''<br/>''– Zabijemy ją!''<br/>''– Boże, co za amatorszczyzna. Najpierw przecież przesyła się ucięte ucho, palec, potem nogę lub rękę albo biust...''<br/>''– Nie żartuj. Zabijemy ją, kiedy tylko zadzwonisz na policję! Trzydzieści tysięcy w worku...''<br/>''Staszewski znowu mu przerwał:''<br/>''– Przepraszam, co powiedziałeś?''<br/>''– Że ją zamordujemy, kiedy zadzwonisz na policję!''<br/>''Zaczął krzyczeć i szarpać swoją kobietę w łóżku.''<br/>''– Mariola, Mariola! Dawaj stacjonarny telefon. Oni zabiją Ilonę, jeśli zadzwonimy na policję. Wykręć szybko numer 997.''<br/>''– Co? – pytała rozespana.''<br/>''– Dzwoń na policję! – wrzeszczał.''<br/>''– My naprawdę nie żartujemy – odezwał się ponury głos w słuchawce.''<br/>''– Ty imbecylu jeden – powiedział Staszewski – mam ci dać trzy dychy, a ty za to wypuścisz mi żonę, która wydoi mnie z alimentów? Morduj w spokoju, człowieku. Moc z tobą. Do czasu aż cię złapię.''<br/>''– Co?''<br/>''– No, tak się składa, że to żona policjanta. Wszystkie psy się na ciebie rzucą. Ale... osobiście wolałbym, żebyś mi przysyłał jej obcięte uszy, palce, no i to wszystko, co zwykle wysyłacie. – Zamyślił się. – Piersi miała ładne. Więc może biust mi wyślecie. Na pamiątkę.''
 == S ==