Edytujesz „Czarnogóra”

Każdy Czarnogórzec pięć razy dziennie jest wzywany ze szczytu Czarnej Góry do rzucania obelg w stronę [[Serbia|Serbii]]. Zwyczaj ten wywodzi się od [[religia|religii]] powstałej w 1991 roku, zwanej [[Montenegryzm]]em. Założył ją jeden z serbskich separatystów. Jest oparta na bazie islamu i chrześcijaństwa. W skrócie: Czarnogórcy wierzą, iż [[Bóg]] jest Czarnogórcem, a [[szatan]] Serbem (Serbowie oczywiście uważają, że jest dokładnie na odwrót). W związku z tym, ich podstawowy dogmat nakazuje rytualne serbobicie. Dzień serbobicia przypada na chrześcijańskie Święto Zmarłych. Wtedy Czarnogórcy masowo przekraczają granicę Serbii, porywają Serbów, zaciągają ich do Czarnogóry i nabijają żywcem na [[płot]]y.

Czarnogóra była pierwszym krajem, jaki powstał na świecie. Nigdy nikt go nie podbił, ewentualnie sam wchodził w małżeństwo z rozsądku, nawet jeśli myślał, że podbiło Czarnogórę. [[Imperium Osmańskie|Osmanie]] nigdy nie chcieli podbić Czarnogóry, bowiem musieliby zmienić nazwę swojego państwa na [[Imperium Osmańskie]] i Czarnogóra.

[[Język urzędowy|Językiem urzędowym]] od wielu wieków w Czarnogórze jest serbsko-turecko-chorwacko-hercegowiński, znany też jako gwara czarnogórska. W tym języku słowo Serbia oznacza „zło największe”, a Serb „zło wcielone”. W związku z tym Czarnogórcy wierzą, iż walczą o słuszną sprawę. Z racji tego oprócz serbobić organizują też serbiaty (po naszemu: krucjaty). W historii odbyły się 52 serbiaty. Pierwsze dwie odbyły się w latach 1542 i 1544 i zmniejszyły o 75% [[liczba ludności|liczbę ludności]] Serbii (z ośmiu do dwóch osób; problemem było to, że zostało dwóch [[mężczyzna|mężczyzn]]). W przetrwaniu narodu pomogła pewna Rosjanka, która była nieoceniona przy wprowadzaniu w Serbii [[prawosławie|prawosławia]]. Kolejne serbiaty nie były już tak udane i w sumie pociągnęły ofiary w liczbie dwudziestu dwóch serbskich psów, czterech krów i pięciu kur.

Kandydat jest wybierany w głosowaniu pośrednim. Najpierw obywatele wybierają 43 elektorów, którzy w drodze [[Metoda Monte Carlo|rzutu monetą]] wybierają jednego z kandydatów. Każdy rzuca raz. Jeśli będzie więcej reszek, wygrywa kandydat A. Jeśli orzełków – B., a jeśli więcej stanie na sztorc lub będzie remis, prezydentem zostaje krowa jednego z kandydatów. Obecnie miejsce ma ta trzecia sytuacja.

Parlament w Czarnogórze jest sześcioizbowy. Żeby podjąć uchwałę, potrzeba zgody 100% deputowanych we wszystkich izbach, gdyż na Czarnogórze obowiązuje [[liberum veto]]. Ponieważ nigdy nie udało się uzyskać takiej większości, na parlament nikt nigdy nie zwraca uwagi (zwykle, gdy mają już podjąć jakąś ustawę, jakiś wredny gad ew. [[Płazy|płaz]] dla jaj ogłasza [[liberum veto]]). Tylko konstytucja wymaga zwykłej większości w przynajmniej 4 izbach (to też nigdy się nie udało). W związku z tym Czarnogóra nie posiada konstytucji poza małą konstytucją, narzuconą przez Turków w [[1543]].

Jeśli chodzi o gospodarkę, to Czarnogóra jest na szarym końcu Europy. Wprawdzie panuje tam wolność gospodarcza, ale dla samych Czarnogórców byłoby lepiej gdyby było inaczej, bo sami nie wiedzą, jak się do tego zabrać. Na szczęście zawsze znajdzie się jakiś mafioso, który zorganizuje nielegalny obóz pracy w którym niewolniczo pracują Czarnogórcy. Dzięki temu Czarnogóra może produkować i eksportować różne towary. Niestety, rybołówstwo w Czarnogórze nie istnieje z dwóch powodów. O pierwszym wspominaliśmy na początku, a drugim powodem są [[ekologia|ekolodzy]], którzy masowo topią się w Adriatyku, gdy tylko jakiś statek wypłynie na morze. Nieważne czy to kuter rybacki, czy statek pasażerski.

Infrastruktura w Czarnogórze jest na poziomie znacznie odbiegającym od światowych standardów. W całym kraju nie ma ani jednego kilometra asfaltowych dróg. Brakuje kanalizacji. Nie ma czegoś takiego, jak bieżąca woda czy [[Prąd|elektryczność]]. Nie wspominając już o gazie. Patrząc obiektywnie, [[Amisze]] mają lepsze warunki życia niż biedni Czarnogórcy.

W Czarnogórze nie istnieje armia, ponieważ Czarnogórcy to lud miłujący sobie pokój (nie licząc wojen z Serbią). Posiadają za to Obronę cywilną, która wygląda identycznie jak przeciętna armia, tyle że raczej z czasów [[wojna secesyjna|wojny secesyjnej]]. Każdy obywatel (mężczyzna), który ukończy 14 lat zostaje powołany do służb Obrony Cywilnej i odbywa tam dwunastoletnią służbę.

{{przypisy}}

{{stopka}}