Edytujesz „David Feinstein”

{{sur|amerykańskiego muzyka|imię|Dawid}}
[[Plik:The Rods.jpg|200px|thumb|Feinstein to ten po prawo. Widać po żydowskim nosie]]
'''David Feinstein''' – amerykański gitarzysta i wokalista [[metal (muzyka)|metalowy]] i [[Hard rock|hardrockowy]], wzorzec wszelkich [[emo]], znany głównie z bycia kuzynem [[Ronnie James Dio|Ronniego Jamesa Dio]]. Jego ulubionym hobby jest usuwanie z internetu wszelkich informacji o sobie, więc nie wiadomo kiedy ani gdzie facet przyszedł na świat.

== Wczesna twórczość ==
Swój debiut jako gitarzysta zaliczył w 1967 roku w zespole Elf, którego w owym czasie członkiem był jego kuzyn. Z Elfem wydał kilka albumów po czym nad zespołem zawisły czarne chmury. Elfem zainteresował się bowiem [[Ritchie Blackmore]], który szukał muzyków do swojego zespołu. Nie potrzebował jednak drugiego gitarzysty więc bez skrupułów wyrzucił Feinsteina, wpędzając go w ciężką depresję tymi oto słowami:
{{cytat2|Sorry, you're fucking idiot if you believe that I could tolerate other guitarist in MY OWN BAND! Gehe aus! <ref>Przepraszam, ale jesteś p{{Cenzura3}}m idiotą, jeśli wierzysz, że mógłbym tolerować innego gitarzystę w swoim własnym zespole! Wy{{Cenzura3}}aj! </ref>}}

Przez następne trzy lata Feinstein zajmował się więc głównie spożywaniem [[Napój alkoholowy|napojów procentowych]]. W tychże procentach znalazł, niczym [[Lemmy Kilmister|Lemmy]], oświecenie i założył, razem z Garrym Bordonaro i Carlem Canedym, zespół The Rods. Grali coś pomiędzy [[Rock and roll (gatunek muzyczny)|rock'n'rollem]] i [[metal (muzyka)|heavy metalem]], tak jak tysiąc pięćset sto dziewięćset podobnych zespołów wczesnych lat osiemdziesiątych i tak jak większość z nich nie odnieśli większego sukcesu. W 1986 roku Feinstein doszedł do wniosku, że to [[Bezsens|bez sensu]] i rozwiązał zespół. Miał już bowiem inny pomysł na zrobienie kariery. Pożyczył trochę pieniędzy od kuzyna i założył restaurację, po czym na czternaście lat zaszył się na pustyni w [[Teksas]]ie, gdzie nalewał whiskey grzechotnikom.

== Późna kariera ==
{{cytat|A wąż był bardziej przebiegły niż wszystkie zwierzęta lądowe, które Pan Bóg stworzył. On to rzekł (...) «Na pewno nie umrzecie! Ale (...) otworzą się wam oczy i (...) będziecie znali dobro i zło».|Biblia Tysiąclecia. Księga Rodzaju 3.1-3.5}}

W ciągu kilku następnych lat David nauczył się porozumiewać z otaczającymi go grzechotnikami, a czasem przygrywał im na gitarze któryś ze starych metalowych kawałków z czasów The Rods. I stwierdził wtedy jeden z węży<ref>Wąż to w końcu jedno z wcieleń [[Szatan]]a, więc nic w tym dziwnego.</ref>, że to było dobre. Feinsteinowi otworzyły się oczy i wznowił działalność, tym razem solową. Jako wokalistę zatrudnił jednak Johna Westa, który sądząc po stylu śpiewania cierpi na astmę, czego węże nie mogły przewidzieć. Razem nagrali dwa albumy i zagrali nawet parę koncertów, ale cała ich działalność przeszła bez echa, więc David na kolejnych parę lat powrócił do swoich węży. Zniesmaczony nieudolnością swojego sługi [[Szatan]] objawił się w końcu Feinsteinowi osobiście i wytłumaczył co ma dalej robić. „Rock” pokornie wysłuchał jego poleceń i ponownie przystąpił do działania. W środku mroźnej zimy roku 2008, w mrocznej karczmie na północy [[Szwecja|Szwecji]]<ref>A miała być [[Norwegia]] (przyp. Szatan).</ref> reaktywował The Rods. Od końca 2009 roku panowie męczą się z nagraniem własnego albumu. W międzyczasie Feinstein zdążył wydać własny album solowy, tym razem śpiewał sam, co wpłynęło na odbiór albumu. Wspólną cechą obu wydawnictw jest to, że na jednej z piosenek śpiewa Ronnie James Dio, co miało mieć niebagatelny wpływ na ich sprzedaż. Wystarczy tu przytoczyć słowa Carla Canedy'ego:

{{cytat2|Zdajemy sobie sprawę z tego, że to było totalne sk{{Cenzura}}stwo wyciągać Ronniego ze szpitala, ale David się uparł, że to świetny chwyt marketingowy, który miał napędzić nam rzesze jego nawiedzonych fanów. A mamy z tego tyle, że Wendy<ref>Żona Dio, wydawca albumu.</ref> kazała przesunąć premierę ''Vengeance'' o ponad rok.}}

== Dyskografia ==
=== Albumy studyjne ===
'''Elf'''
* ''Elf'' (1972) – gitara została maksymalnie wyciszona, jedynym momentem, gdzie ją słychać jest kaleczenie coveru ''[[Led Zeppelin]]''.

'''The Rods'''
* ''Rock Hard'' (1980) – teksty na tym albumie dotyczą głównie snów o potędze Feinsteina i seksu. Beznadziejna jakość.
* ''Full Throttle'' (1981) – to samo co wyżej, tyle że w skróconej wersji.
* ''The Rods'' (1981) – kolejna wersja pierwszego albumu, z tylko trzema nowymi piosenkami, ale przynajmniej w lepszej jakości.
* ''Wild Dogs'' (1982) – nowy materiał, znacznie ciekawszy niż pierwszy.
* ''In The Raw'' (1983) – zawiera szczytowe osiągnięcie gitarowe i wokalne Feinsteina wczesnego okresu – ''Hurricane''.
* ''Let Them Eat Metal!'' (1984) – jedynym na co warto zwrócić uwagę na tym albumie jest [[goła baba]] na okładce.
* ''Heavier Than Thou'' (1986) – tu z kolei łaskawie oszczędzono słuchaczom wycia Feinsteina, ale zastąpiono je gorszym.
* ''Hollywood'' (1986) – jak wyżej, lecz jeszcze gorszym.
* ''Vengeance'' (2011) – wielki, rodzący się w bólach powrót zespołu, w którym sprzęt doskonale maskuje niedostatki techniczne gry Feinsteina. Niestety przez dwadzieścia pięć lat nie wymyślono czegoś na poprawę głosu.

'''Solowe'''
* ''One Night in the Jungle'' (2000) – pierwsza solowa płyta zawiera próbę odreagowania depresji spowodowanej oświadczeniem Blackmora – utwory brzmią bliźniaczo do [[Deep Purple]].
* ''Third Wish'' (2003) – znacznie lepsza płyta, w cięższym, heavymetalowym stylu. Wokalista nie dawał rady.
* ''Bitten by the Beast'' (2010) – niezwykle rozbudowany gitarowo album, na którym Feinstein śpiewa i gra też na basie. W piosence ''Metal Will Never <del>Dio</del>Die'' zaśpiewał Ronnie James Dio, i umarł.

=== Albumy koncertowe ===
'''Elf'''
* ''Live At The Beacon'' (1971, jako The Elves) ([[bootleg]]) – jak w przypadku pozostałych dość kijowa jakość, jak na bootlegi przystało, więc nie wiadomo nawet do końca jakie piosenki grają.
* ''Live At The Bank'' (1972) (bootleg)
* ''Live! And My Soul Shall Be Lifted'' (1973) (bootleg)

'''The Rods'''
* ''Live'' (1983) – album zawiera dwunastominutowy medley piosenek Led Zeppelin.

=== Single ===
'''Elf'''
* ''Hey, Look Me Over / It Pays To Advertise 7” (1967, jako The Elecctric Elves) – coverujemy Zeppelinów.
* ''Walking In Different Circles / She's Not The Same 7''(1969, jako The Elves) – jak wyżej.
* ''Amber Velvet / West Virginia 7”'' (1970, jako The Elves) – a tu dla odmiany Black Sabbath – ''War Pigs''. Nic dziwnego, że Ronnie śpiewał potem czasem tę piosenkę na koncertach.

'''The Rods'''
* ''You'd Better Run'' (1980)
* ''Nothing Going in the City'' (1981)
* ''Too hot to stop'' (1982) 	
* ''Power Lover'' (1982) 	
* ''You Keep Me Hanging On'' (1982) 	

'''Inne'''
* ''Midnight Lady'' (1978, z Joeyem DeMaio ([[Manowar]]))

{{Przypisy}}

{{DEFAULTSORT:Feinstein, David}}

[[Kategoria:Amerykańscy gitarzyści]]
[[Kategoria:Amerykańscy muzycy]]
[[Kategoria:Rainbow]]