Edytujesz „Denethor”

{{cytat|Ogniu, krocz za mną.|Dewiza '''Denethora'''}}

{{t}}namiestnik bez króla. [[Piroman]]. Rządził [[Gondor|Indorem]]. Chciał być samodzielny, ale w wyniku schizy potrzebował opiekuna i ubezwłasnowolnienia. Nie zdążył. Zginął w blasku... swoich palących się włosów.
 
== Rodzinka ==
Miał takową. Był on, była jego żonka. I tak powstały... <del>pyszne płatki o czekoladowym smaku</del> dziecioczki. Mianowicie dwóch synów. [[Boromir]] i [[Faramir]]. Boromir bardziej zajmował się machaniem mieczem (w czym i tak był słaby, bo zabiło go zaledwie stu dobrze zbudowanych i śmierdzących [[Uruk hai]]), Faramira bardziej zajmowała poezja i muzyka (w wyniku czego poderwał [[Éowina|największe emo Śródziemia]], a ogólnie to przeżył). Jak to bywa, tatuś jednego kochał bardziej (Boromirek), drugiego mniej (Faramir). Teorie takiego układu miłości Denethora mówią, że bliżej mu było do potomka, który też miał problemy z głową. 

== Początek końca ==
Podobno początkowo rządził fajnie. Jak umarła jego żona, zamknął się w sobie. Gdy [[Sauron|Oko]] zaczęło się mocno jarać, Denethor sam zaczął jarać, ale [[marihuana|marihuanę]]. W swojej chorobie spojrzał w [[palantiry|smoczą kulę]] i jego duszę zaczęła palić schiza. Jak zobaczył zabitego Boromira, to już mu całkiem walnęło na łeb. Gdy przybył [[Gandalf]] i spojrzał na wariata, orzekł w jednoosobowym składzie niepoczytalność namiestnika i sam ogłosił się jego opiekunem. Wyrok nie był prawomocny. Denethor odwołał się i czekał na drugą instancję i prawomocny wyrok. Gandalf nie miał czasu, bo musiał rozporządzać wojskiem, więc dla ochrony pupila ustanowił innego opiekuna – [[Peregrin Tuk|Peregrina Tuka-Tłuka]]. Ten nie ogarnął i Denethor dał upust swojej chorobie, podpiekał żywcem rannego Faramira i samego siebie. Faramir uszedł z życiem, a Denethor popełnił samospalenie. Stał się pierwszą [[czarownica|czarownicą]], która sama siebie spaliła na stosie. 

{{Władca Pierścieni}}
[[Kategoria:Tolkien]]

[[Kategoria:Postacie fikcyjne|{{PAGENAME}}]]

[[it:Denethor]]