Edytujesz „Donatien Alphonse François de Sade”

{{Wulgaryzmy}}
{{Dla dorosłych}}
{{mocne nerwy}}
[[Plik:Flogging demo folsom 2004.jpg|thumb|200px|Markiz de Sade z koleżankami]]
'''Donatien [[alfonsi|Alphonse]] François de Sade''' (znany jako '''Markiz de Sade''', ur. [[2 czerwca]] [[1740]] w [[Paryż]]u, zm. [[2 grudnia]] [[1814]] w [[Saint-Maurice (Dolina Marny)|Saint-Maurice]]) – [[Francja|francuski]] [[pisarz]] i [[Hugh Hefner]] końca XVIII i początku XIX wieku, prekursor [[sadyzm]]u, sławny w swojej ojczyźnie za kierowanie się pierwotnym instynktem tj. za [[seks|pierdolenie]] wszystkiego, co ma otworek i przy okazji za katowanie partnerek podczas [[seks]]u jako sposób okazywania miłości. Wbrew imienia, jego dzieła nie mają nic wspólnego z [[markiza (ciastko)|markizą]], ale stanowiły raczej sposób wyładowania seksualnej frustracji, gdy wszystkie kochanki autora [[samobójstwo|zwiały przez okno]]. Donatien był jednym z najbardziej rozpoznawalnych zwolenników [[libertynizm|libertynizmu]] — francuskiego [[hedonizm]]u, w którym znaczenie słowa „wolność” zostało zrozumiane jako „[[anarchia|ANARCHIA!!!]]” i „puszczanie się ze wszystkimi i wszystkim”<ref>W skrajnych przypadkach, nawet z łóżkiem</ref>. Pragnął zaznać przyjemnościami wszelkimi sposobami, dlatego też jego życie, wyłączając lata spędzone w więzieniu lub na wygnaniu, przypomina sesję gracza w [[GTA]]. Krytykował duchowieństwo i jawnie przyznawał się do [[ateizm]]u. Warto wspomnieć, że pisarz był na tyle hardkorowy, że uniknął dwukrotnie [[gilotyna|straty głowy]]. 

Od jego nazwiska, pochodzi słowo „[[sadyzm]]”.

== Biografia ==
Ojcem Marquisa de Sade był Jean-Baptiste-Joseph-François, hrabia de Sade, markiz<del>a</del> de Mazan, a matką Marie-Eléonore de Maillé de Carman. Pisarz został ochrzczony drugi dzień po urodzeniu, jednak na chrzcinach pojawili się jedynie służący domu Sade<ref>To musiał być znak</ref>, którzy w dodatku przekręcili imię syna na „Donatien” zamiast „Louis”. Autor nie wiedział o pomyłce, aż do czasów rewolucji, a gdy się dowiedział, zgwałcił służbę, wcześniej mordując ją swymi książkami.

W [[1745]] Donatien wyjechał do domu stryja, gdzie tam dowiedział się po raz pierwszy o poglądach libertyńskich, które wówczas były popularne wśród francuskiej elity. Można dodać, że Markiz był w kolegium jezuickim, lecz przerwał studia, bo chciał iść do wojska, ale to jest nudne i [[nikogo to nie obchodzi]].

W [[1757]] pisarz brał udział w największej [[orgia|orgii]], która trwała sto dwadzieścia dni. Poznał tam kobietę uwielbiającą torturować innych ku swojej seksualnej pokusie. Dwa lata później w kwietniu wsadzono Donatiena do więzienia za rozpusty i szerzenie antyreligijnych poglądów, jednak to nie powstrzymało mężczyzny od napisania swojego pierwszego [[porno]]la – „120 dni Sodomy czyli szkoła libertynizmu”. Przypuszcza się, że podczas tworzenia tego dzieła współżył codziennie z łóżkiem, aby wyładować swoją codzienną frustrację związaną z brakiem [[dziwka|dziwek]].

W wiosnę [[1763]] zaręczył się z jakąś tam kobietą, jednak jej ojciec, znając [[wariat|powszechną]] [[sadyzm|opinię]] [[gwałt|na]] [[Alfonsi|temat]] Donatiena, nie zgodził się na ślub. Ostatecznie w [[17 maja]] [[1763]] pisarz wziął ślub z Renée-Pélagie de Montreuil. W październiku tego samego roku został uwięziony w twierdzy w Vincennes o zaostrzonym rygorze z powodu <del>seksafery</del> skandalu, jednak uwolniono mężczyznę po dwóch tygodniach, po tym jak [[gwałt|uprawiał namiętne romanse]] z innymi więźniami.

W [[3 kwietnia]] [[1768]] Markiz zaproponował żebrzącej kobiecie pod kościołem, Róży Keller, wyjazd do willi, gdzie tam oddał się tzw. [[gwałt|libertyńskim praktykom seksualnym]]. Róży udało się zwiać od pisarza, po czym jej rodzina zażądała odszkodowanie o wysokości 2400 liwrów, a jak że mężczyzna należał do wyższych sfer, obniżono grzywnę do 100 liwrów, jednak nie powstrzymało Marquisa od uwięzienia w twierdzy. Znowu.

W [[1772]] wyjechał [[prostytucja|w interesach]]. W [[27 czerwca]] do swojego apartamentu zaprosił cztery prostytutki, podając im wcześniej przygotowany [[afrodyzjak]], lecz okazało się, że mężczyzna pomylił się w składzie, omyłkowo dodając do substancji [[biustonosz|cychaltry]] i [[cyklon B]], przez co kobiety się potruły. Doszło znowu do skandalu, ale tym razem pisarz był sprytniejszy i zwiał do Sabaudii, unikając przy okazji karę śmierci. 

Jednak nie cieszył się długo wolnością, bo w [[9 września]] [[1772]] z rozkazu [[teściowa|teściowej]], został zamknięty w twierdzy w Miolans, jednak znając już więzienia na wylot, wieczorem [[30 kwietnia]] [[1773]] Donatien zwiał, robiąc przy okazji rozróbę w stylu GTA, po czym powrócił do rodzinnego [[La Coste]]. W [[1774]] do jego chaty wkopały się francuskie gliny, chcące go aresztować, ale nim to zrobili Markiza nie było. Zniknięcie pisarza trwało, aż do grudnia [[1774]].

W styczniu [[1775]] ''znów'' doszło do seksafery, w której jedna z pokojówek pozbawiona rąk, nóg i głowy uciekła z zamku Markiza podczas [[orgii]]. Rodzina ofiary zgłosiła to do sądu w Lyonie, jednak w sierpniu Donatien zbiegł do Włoch, gdzie tam zajmował się badaniem nad gwałtami włoskich kobiet pod względem praktycznym. Pisarz do domu wrócił w lipcu [[1776]].

W [[1777]] zmarła matka Donatiena. W tym samym czasie mężczyzna otrzymał list od króla, który w kulturalny sposób rozkazał mu wypierdalać z Francji. Pięć dni po dostarczeniu wiadomości zamknięto go w jego ukochanej twierdzy w [[Vincennes]].

[[14 lipca]] [[1778]] roku skasowano mu wyrok, co potem Donatien wspomina w utworze „Prezydent w pole wywiedziony”. W [[16 lipca]] Markiz uciekł od glin, po czym rozegrała się ostra rozpierducha, która niestety skończyła się ponownym aresztowaniem pisarza.

W [[29 lutego]] [[1784]] roku Markiz został przewieziony do więzienia w Bastylii.

W [[4 lipca]] [[1789]] mężczyzna dla jaj krzyczał z okna więziennego „Na pomoc, mordują więźniów Bastylii!”, aby zmusić paryski lud do rozpierdolu. Naczelnik, obawiając się buntu, wysłał Donatiena do wariatkowa. Niestety kawał pisarza okazał się być tragiczny w skutkach, bo dziesięć dni później podczas rewolucji większość jego dzieł zostały zniszczone. Ponieważ Markizowi nie chciało się po prostu przepisywać wszystkiego od nowa, zaczął tworzyć bardzo ugrzecznione dramaty, by na starość zarobić trochę pieniędzy na [[prostytutka|dziwki]].

== Dzieła ==
=== Sto dwadzieścia dni Sodomy ===
{{Fe}}
{{cytat|A teraz, drogi czytelniku, winieneś przygotować swe serce i umysł na najbardziej nieczystą opowieść, jaka powstała od początku świata. Podobnej książki nie spotkasz ani u starożytnych, ani u nowożytnych.|Markiz de Sade}}
Jest to najbardziej znane dzieło autora. Fantasy z bardzo ostrym czarnym humorem, w której opisano wszystkie fantazje seksualne Markiza. Dla zwykłego człowieka utwór stanowi spis najobrzydliwszych i najbrutalniejszych rzeczy, jakie można zastosować podczas seksu. Książka była inspiracją dla autorów [[Two Girls One Cup]] czy [[Ludzka stonoga|Ludzkiej stonogi]]. Donatien masturbował się zwłokami niemowląt m.in. do:
* [[koprofagia|koprofagii]], czyli jedzenia odchodów czy człowieka, czy krowy, czy konia, czy psa, czy kota;
* [[koprofilia|seksu w towarzystwie kału]];
* pierdzenia w czyjąś mordę;
* [[Bear Grylls|picia moczu]];
* [[Zoofilia|dzikiego seksu z krowami, aby potem mieć z nimi dzieci]];
* [[Sadyzm|katapultowania ciężarnych kobiet zgniecionych kulami]];
* [[Absurd|pieprzenia dziury, która pozostała po wyciętym sercu]]<ref>I tak, autor mówi, że można spokojnie zaszyć serce z powrotem [[Śmierć|bez konsekwencji dla drugiej osoby]]</ref>;
* [[Głupota|cierpienia dzieci, którym wnętrzności zostały zamienione]];
* wieszania ludzi za język;
* jedzenia czyichś wymiocin;
* cierpienia człowieka, któremu wyjęto mózg i zalano go wrzącą oliwą;

I innych rzeczy, o których nie śniło się nawet najbardziej spaczonym twórcom [[gore]], bo ci wiedzą jak działa ludzkie ciało.

== Zobacz też ==
* [[Seks]]
* [[Seks]]
* [[Sadyzm]]
* [[Seks]]
{{Przypisy}}

{{DEFAULTSORT:Sade, Donatien Alphonse François de}}
[[Kategoria:Francuscy pisarze]]
[[Kategoria:Seks]]

[[eo:Markizo_de Sade]]
[[en:Marquis de Sade]]
[[it:Marchese de Sade]]