Edytujesz „Drifting”
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Uwaga: Nie jesteś zalogowany. Jeśli wykonasz jakąkolwiek zmianę, Twój adres IP będzie widoczny publicznie. Jeśli zalogujesz się lub utworzysz konto, Twoje zmiany zostaną przypisane do konta, wraz z innymi korzyściami.
Ta edycja może zostać anulowana. Porównaj ukazane poniżej różnice między wersjami, a następnie zapisz zmiany.
Aktualna wersja | Twój tekst | ||
Linia 2: | Linia 2: | ||
'''Drifting''' – dyscyplina [[sporty motorowe|sportu motorowego]] uprawiana głównie przez nudzących się i nienarzekających na brak [[pieniądze|gotówki]] facetów, najczęściej [[dresiarz]]y, którzy nie osiągnęli niczego w życiu, więc próbują sił w sportach. Dyscyplina ta polega na „jeździe bokiem”. |
'''Drifting''' – dyscyplina [[sporty motorowe|sportu motorowego]] uprawiana głównie przez nudzących się i nienarzekających na brak [[pieniądze|gotówki]] facetów, najczęściej [[dresiarz]]y, którzy nie osiągnęli niczego w życiu, więc próbują sił w sportach. Dyscyplina ta polega na „jeździe bokiem”. |
||
Najwięcej drift`erów jest w Otwocku (Woj.Mazowieckie) szpanują swoimi bmk`ami na ulicy kupieckiej i na trasie lubelskiej. |
|||
== Historia == |
== Historia == |
||
Sport narodził się w [[Japonia|Japonii]]. Tamtejsi młodzi ludzie ścigali się samochodami w górach. Najczęściej takie wyścigi kończyły się upadkiem z urwiska i [[śmierć|śmiercią]], więc rządziła zasada „wygrywa ten, który nie spadnie”. W późniejszych latach ludzie kierowani większą chęcią utrzymania się przy życiu przenieśli go na tory wyścigowe. Dzięki temu z toru nie dało się spaść i przez to nastąpiła modyfikacja zasad. Do momentu osiągnięcia jednak przez japońską młodzież odpowiedniego poziomu wiedzy, dającego jej możliwość zorientowania się czym zazwyczaj kończy się pieprznięcie samochodem w ścianę przy prędkości 140 km/h (w najczęściej rozpadającym się samochodzie) – drifting gościł także na bardziej lub mniej ruchliwych ulicach miast (do dziś jest to prawie tak popularne jak jazda na torze). Połączenie wiedzy i znikomej umiejętności rozumienia sytuacji często doprowadzało do masowych kolizji (byli oni zbyt zajęci: w końcu za kierownicą można wykonywać masę czynności, takich jak czytanie mangi, pilnowanie by woda nie wylała się z kubka przy poślizgu, albo dowożenie zamówionego tofu). Na szczęście większość z młodocianych drifterów szybko zorientowała się w sytuacji i zaczęli się kontrolować (czyt. zaczęli trenować na torach, żeby potem wykazać się na ulicy). To właśnie dzięki nim, drifting stał się sportem znanym na całym świecie – zwłaszcza w naszym wspaniałym kraju, gdzie oprócz profesjonalistów rozpowszechniany był przez kierowców BMW z wydechem z PVC i, jak zwykli to określać śląscy spece od agrotunigu, dupnym (wielkim) spojlerem na tylnej klapie. Próbowali tego także kierowcy [[Volkswagen Golf|Golfów]], lecz byli mało skuteczni ze względu na niewystarczającą ilość śniegu i lodu pod Biedronką. |
Sport narodził się w [[Japonia|Japonii]]. Tamtejsi młodzi ludzie ścigali się samochodami w górach. Najczęściej takie wyścigi kończyły się upadkiem z urwiska i [[śmierć|śmiercią]], więc rządziła zasada „wygrywa ten, który nie spadnie”. W późniejszych latach ludzie kierowani większą chęcią utrzymania się przy życiu przenieśli go na tory wyścigowe. Dzięki temu z toru nie dało się spaść i przez to nastąpiła modyfikacja zasad. Do momentu osiągnięcia jednak przez japońską młodzież odpowiedniego poziomu wiedzy, dającego jej możliwość zorientowania się czym zazwyczaj kończy się pieprznięcie samochodem w ścianę przy prędkości 140 km/h (w najczęściej rozpadającym się samochodzie) – drifting gościł także na bardziej lub mniej ruchliwych ulicach miast (do dziś jest to prawie tak popularne jak jazda na torze). Połączenie wiedzy i znikomej umiejętności rozumienia sytuacji często doprowadzało do masowych kolizji (byli oni zbyt zajęci: w końcu za kierownicą można wykonywać masę czynności, takich jak czytanie mangi, pilnowanie by woda nie wylała się z kubka przy poślizgu, albo dowożenie zamówionego tofu). Na szczęście większość z młodocianych drifterów szybko zorientowała się w sytuacji i zaczęli się kontrolować (czyt. zaczęli trenować na torach, żeby potem wykazać się na ulicy). To właśnie dzięki nim, drifting stał się sportem znanym na całym świecie – zwłaszcza w naszym wspaniałym kraju, gdzie oprócz profesjonalistów rozpowszechniany był przez kierowców BMW z wydechem z PVC i, jak zwykli to określać śląscy spece od agrotunigu, dupnym (wielkim) spojlerem na tylnej klapie. Próbowali tego także kierowcy [[Volkswagen Golf|Golfów]], lecz byli mało skuteczni ze względu na niewystarczającą ilość śniegu i lodu pod Biedronką. |