Tekst źródłowy strony EM10

== Historia ==
[[Plik:WK14 EM10-01, Poznań Franowo.JPG|thumb|Dostawa 8472 butelek mleka do Afryki!]]
Wozy te powstały u [[H. Cegielski – Poznań|Hipka Cegielskiego]] zaraz po upadku Muru Berlińskiego. Wreszcie pozbyto się oporów rozruchowych. W dwóch zainstalowano układy przekształtnikowe rodzimej produkcji, w pozostałych <del>wybłagane</del> ukradzione z Czech. Jednak okazało się, że nasze przekształtniki sypią się po przejechaniu 500 metrów, zatem nasi złodzieje musieli się wybrać za południową granicę jeszcze raz.

Pomimo, że w założeniach to miała być zwykła manewrówka, EM10 wyposażono w gigantyczną farelkę. W 2000 roku to się przydało – w związku z tym, że z Jeleniej Góry do Szklarskiej Poręby trzeba było jeździć z prędkością żółwia na zakręcie, w [[EN57]] i [[EN71]] maszynista na podjeździe często miał dylemat – pozwolić składowi stoczyć się do Piechowic czy biec z gaśnicą do szafy NN i gasić oporniki (co i tak kończyło się zjazdem na krejzola do Piechowic). Niemająca takich problemów dziesiątka żwawo wciągała puste wagony na górę.

Potem wszystkie dziesiątki zmodernizowano (poprzez wywalenie możliwości jazdy ukrotnionej i oddanie Czechom przekształtników, w miejsce których wstawiono kradzione <del>w Niemczech</del> na wrocławskiej giełdzie elektronicznej tyrystory IGBT – cokolwiek to znaczy) i wrzucono do rozpadającej się szopy na stacji [[Wałbrzych|Waldenburg Hauptbahnhof]]. Przez jakiś czas popychały <del>załadowane po sufit kruszywem</del> ciągane przez byki towarowce z jednym kamykiem na wagon, bo w górskim terenie z większym ładunkiem nawet popych nic by nie dał.
Po zdematerializowaniu się szopy w [[Wałbrzych|Waldkenbergu]] trafiły na jakiś czas do [[Nowy Sącz|Nowego Kogutowa]], popychając brutta na Magistrali Kryniczańskiej. Jeździły tak, często defektując do czasu wyjścia rewizji.