Edytujesz „ET22”

[[Plik:Et22-1105.jpg|thumb|250px|Wbrew pozorom Byki to zwięrzęta dość agresywne. Ten egzemplarz ET22-1105 zniszczył EP09-035 pod Szczekocinami. Niestety zaden z uczestników czołówki nie przeżył jej, mimo że Byczek wyglądał lepiej…]]

'''ET22''' (E – Electric, T – Turboshaker, 22 – szyfr od „chcący bujaniem zabić maszynistę”) – polski elektrowóz (nazywany czasem „[[Bizon]]em”, „[[byk]]iem”, „[[rekin]]em” lub „helmutem”). Niekoronowany król polskich szlaków towarowo-pasażerskich który blaskiem chwały przyćmiewa nawet swój pierwowzór konstrukcyjny [[EU07]]. Wyprodukowano 1183 egzemplarzy w latach 1969-89.

[[Plik:ЭТ2М-067, Пелла - Сапёрная (cropped).jpg|thumb|Najgłupsza parodia ET22]]

Tak, była taka opcja. ET22-1001 i 1002 teoretycznie mogły ze sobą pracować. Okazało się jednak, że współpracujące elektrowozy zamiast wagonów ciągnęły za sobą same sprzęgi (i ewentualnie przednią ścianę pierwszego pudła), bo bardzo mocno szarpały. Dodatkową atrakcją przy rozruchu tych lokomotyw były fajerwerki na podstacji trakcyjnej. Jakby tego było mało, maszynista zaraz po ruszeniu musiał zatrzymywać cały pociąg, brać gaśnicę i biec do drugiego loka zanim wszystko zdążyło się w nim sfajczyć. W 2009 roku oba egzemplarze zostały skierowane na szrot, więc wylądowały na półce sklepowej pod nazwą jednej z firm produkujących maszynki do golenia (prawdopodobnie to któreś z maszynek na bateryjki).

Była taka jedna, którą przerobiono na pasażerską. Próbowano podciągnąć jej osiągi do magicznych 160 km/h zmieniając przekładnie. Ktoś jednak zapomniał, że maszynista na zwykłym byku zaczyna mieć nudności zanim pociąg osiągnie 100 km/h, a co dopiero przy takim kosmosie… Wozu jednak nie pocięto, tylko przebudowano na zwykłego byka, tyle że o numerze 121. Obecnie jednak zdecydowano się go wyeksponować w Jaworzynie Śląskiej (choć na razie stoi w garażu – ponoć przywracają mu pomarańczowe barwy).

Modernizacja wykonana na zlecenie [[Karguli PKP|Cargo]] przez [[ZNLE Gliwice]], tak udana, że byczku mógł ruszyć ciężki skład 2-3 cystern (więcej nie dawał rady) i padał po przejechaniu 10 kilometrów. Ponoć nie buja na nim jak na zwykłym byczku i szlifuje w mniejszym stopniu tory w wyniku wymiany odsprężynowania pudła. Zabudowano mu supernowoczesny rozruch mikroprocesorowy zajebany z [[Tatra RT6N1|poznańskiej padaki]], jednak oporki rozruchowe zostawiono (nie dziwota, że padał) mimo tego iż uważano, że żrą prund. Przerobiono ogółem 49 egzemplarzy.

{{Kolej}}