Edytujesz „Gra:Strona 12333444”

Budujesz pomnik, odwracasz się widzisz prawdziwego słonia z serem zamiast głowy, którego jakimś cudem ominął proces kwadratyzacji. Ten nie dość, że cię nie sfagocytował to jeszcze przemówił ludzkim głosem: <poem>
– Piękny mi pomnik stworzyłeś. Co prawda nie spiżu jak marzyłem, ale też może być. To bardzo miłe z twojej strony, gdyż większość graczy próbuje wydobyć ode mnie siłą informację jak wygrać grę lub próbuje mnie zabić. Fagocytuje tylko jak muszę, nie jestem jakimś głupim zwierzem…
<słoń płacze i kaszle kilka razy>
Z resztą co ja tu będę sterczał, chcesz zwiedzić mój [[dom]]? 
To pytanie cię zaskoczyło, ale nie czujesz że nie możesz odmówić słoniowi. 
–Tak, chcę – mówisz
–W takim razie podążaj za mną – odpowiada [[słoń]] 
Idziesz ze słoniem, budząc zazdrość wszystkich stworzeń kwadratowej krainy. W końcu dochodzisz do środka wielkiej jaskini będącej mieszkaniem słonia. Jesteś w szoku widząc wnętrze jaskini słonia, gdyż nie jest to surowa, mroczna jaskinia potwora, lecz ciepły zakątek przypominający ci dom twojej babci. Rozglądając się po mieszkaniu dostrzegasz mnóstwo pamiątek rodzinnych i podróżniczych trofeów takich jak [[egipt|egipskie]] posążki, zdjęcia słonia i jego rodziny z każdego zakątku świata. Twoją szczególną uwagę przykuły kilometry regałów dosłownie uginających się pod ciężarem [[książka|książek]]. Siadasz na krześle przy wydzielającym niebywałe ciepło [[kominek|kominku]], słoń przynosi herbatę, nalewając sobie i tobie po filiżance. Słoń ponownie przemawia:
– Byłem kiedyś całkiem normalnym słoniem. 
Do czasu, gdy stado lwów zjadło moją matkę, a ojciec rozpił się tak okrutnie, że musiałem opuścić dom i zamieszkałem jaskinię. Zacząłem dumać nad tworzącą się ludzkością, obserwowałem budujące się piramidy i zacząłem pisać. Dużo pisać. Niedługo moja sława przekroczyła poza [[afryka]]ńską populację słoni i wzbudziła zainresowanie greckich [[filozof]]ów i poetów. 
Był wśród nich on, rzymski półgłupek imieniem Horacy, podsłuchał jak na głos czytałem swoje największe dzieło, znane dziś jako [[Exegi monumentum]]. Niedługo potem wyjechał do Rzymu, gdzie wydał moje dzieło pod swoim nazwiskiem. Nikt nie chciał wierzyć, że mógłby to napisać słoń. Byłem wściekły, więc postanowiłem zjeść ulubiony [[ser]]. Żarłem, żarłem, aż zeżarłem go tyle że rozerwał mi [[żołądek]] i czaszkę wraz [[mózg]]iem zajmując niemal całą głowę. Zamiast się uspokoić wpadłem w jeszcze większą wściekłość i zacząłem mordować jak popadnie. Ludzie rzucili się na mnie z oszczepami, aż moje doczesne szczątki padły. Ponieważ tworząc poezję zyskałem duszę, musiałem odpokutować za swoje czyny.
Dziesięć tysięcy lat w ogniu piekielnym. 
Jednak pewnego dnia ponownie odwiedził mnie Szatan. Pamiętam ten dzień, [[17 września]] [[2005]] roku. Zapronował, że zapronuje mi lżejszą karę – będę fagocytował [[dzieci neo]], w zamian za co przywróci częściowo moje życie wgrywając mnie do internetu razem z tą jaskinią. Przewrotny dupek! Chyba wolałem ognie piekielne…
<słoń płacze i kaszle kilka razy>
Z resztą starzeje się, a wyrok niedługo minie. Przepraszam za ten monolog, mam nadzieję że cię nie zanudziłem. Mam dla ciebie małą prośbę – widzisz tą kartkę? To tekst apelu, który chcę abyś wygłosił. 
Patrzysz na pomiętą kartkę i [[Gra:Apel|odruchowo zaczynasz czytać…]]
</poem>

[[Kategoria:Gra|12333444]]