Edytujesz „Green Day”

[[Plik:Greenday2010.jpg|thumb|280px|Nie łudźcie się, to playback]]

[[Plik:HaseAufCenterstage.jpg|thumb|280px|A tu zamiast Green Day'a występuje króliczek]]

[[Plik:Color icon green.svg|thumb|200px|Inspiracja Green Day'a]]

[[Plik:Billie Joe Armstrong - Green Day 2.jpg|thumb|200px|To też playback]]

* [[Billie Joe Armstrong|Bolek Dżołek]] – <del>nieudolny</del> wokalista i autor tekstów. Swego czasu idol nastolatek, ale zbrzydł i zgłupiał. Ma słabość do alkoholu, jointów, czarnej farby do włosów oraz zieleniny.

* [[Mike Dirnt]] – basista. Komentarz zbędny.

* [[Tré Cool]] – łamacz wykałaczek. Jego hobby to udawanie zwierząt i przebieranie się za nie.

* [[Jason White]] – gitarzysta. Jako jedyny z zespołu zna więcej niż trzy akordy, ale ich nie używa, bo piosenki Green Day'a da się zagrać na harmonijce.

W 1982 [[Billie Joe Armstrong|BJ]] i Mike spotkali się w szkolnej stołówce. Zaprzyjaźnili się i parę lat później rzucili szkołę, aby <del>palić marihuanę</del> założyć punkowy zespół Sweet Children. Ich piosenki traktowały głównie o narkotykach i buncie młodzieńczym. Chłopcy stwierdzili, że potrzebują perkusisty, więc napisali ogłoszenie i tak do zespołu dołączył [[Tré Cool]]. Zespół nie poddał się i kolejne parę lat później (1987 rok) podbili rynek muzyczny. W 1994 roku wydali płytę i szturmem wdarli się do komercyjnego świata muzyki popularnej. Od tego czasu ubyło im fanów, więc dekadę później powrócili z nową płytą i pretensjami do [[George Walker Bush|Busha]]. To spodobało się publice, więc do dziś członkowie Green Day'a pławią się w luksusach. Oczywiście nadal wydają płyty, ale na próżno szukać na nich punkrocka.

* Dookie! (1994) – debiutancka płyta, nagrana w garażu.

* Insomniac (1995) – opisuje rodzinę Green Day'a i ich miłe dzieciństwo w stanie [[Kalifornia]].

* Nimrod (1997) – kolejna płyta. Nic o niej nie wiadomo, bo nikt jej nie zdołał wysłuchać.

* American Idiot (2004) – płyta krytykująca rządy [[George Walker Bush|byłego już prezydenta Stanów Zjednoczonych]]. Traktuje o miłości, ucieczkach z [[dom]]u i [[Sklep monopolowy|sklepach monopolowych]].

* 21st Century Breakdown (2009) – płyta popowa opisująca życie w XX wieku.

* Uno!, Dos!, Tres! (2012-2013) – trzy płyty wydawane kolejno na cześć nauczenia się przez [[Billie Joe Armstrong|Billiego]] podstawowych liczb.

* Basket Case (Koszyk Walizka) – [[Billie Joe Armstrong]] śpiewa o swojej przemianie w wiklinową torbę podróżną.

* Homecoming (Powrót do domu) – w końcu z ucieczki z domu trzeba też wrócić.

* [[21 Guns]] (21 pistoletów) – [[Billie Joe Armstrong|BJ]] poczynił znaczne postępy w edukacji i doliczył się do 21.

* Kill The DJ (Zabić DJ-a) – Green Day o swoich planach rozboju w [[Dyskoteka szkolna|dyskotekach]].

* Peacemaker (Rozjemca) – [[Billie Joe Armstrong]] i Mike Dirnt się pokłócili, więc na cześć odfochowania nagrali piosenkę.

{{NonNews|[[NonNews:Green Day i U2 zagrają dla powodzian|Green Day i U2 zagrają dla powodzian]]}}

* W 2012 roku na festiwalu I Heart Radio [[Billie Joe Armstrong]] przesadził z piwem i rozwalił swoją gitarę.

* Mike Dirnt jako jedyny z zespołu ukończył szkołę.

* Nauczyciel od muzyki [[Billie Joe Armstrong|BJ-a]] powiedział mu, że jest beztalenciem.

[[Kategoria:Green Day| ]]