Edytujesz „Henryk Sienkiewicz”

{{sur|polskiego pisarza|imię nazwisko|Henryk|Sienkiewicz}}
[[Plik:Pomnik Sienkiewicza w Okrzei.jpg|right|300px|thumb|Prawdopodobnie tak wyglądał Sienkiewicz]]
{{t|Henryk Sienkiewicz|ur. [[5 maja]] [[1846]] w Woli Okrzejskiej, zm. [[15 listopada]] [[1916]] w Vevey w Szwajcarii}}najbardziej znany polski pisarz fantasy i [[Harlequin]]ów, laureat nagrody [[Nagroda Nobla|Jobla]].

== Początki ==
Gdy Henio się urodził, rodzice zapragnęli go wychować. Karmili go przeto ptasim mlekiem, podcierali pupcię i ścierali kapkę z noska, żeby najukochańszy Henio miał jak najlepsze warunki rozwoju, a w przyszłości dostał nagrodę Wedla. Nieważne w jakiej dziedzinie, ważne, żeby dostał. Skutkiem tego mały Henio siedział nad gramatyką łacińską pod okiem srogiego guwernera i tęsknym wzrokiem patrzył na dzikie wygłupy swoich rówieśników, zamiast skupiać się nad zawiłościami III deklinacji. Miało to niebagatelny wpływ na jego późniejszą twórczość.

== Kariera ==
Henio całe życie marzył o tym, żeby dostać w/w nagrodę Jobla. Robił wszystko, żeby to osiągnąć, ku utrapieniu wszystkich dokoła. Zadebiutował wierszykiem ''Sielanka młodości'', który jednak bezlitośnie odrzucono. Potem próbował wiele razy – szkicował węglem, jeździł za chlebem, został latarnikiem, a nawet wykorzystywał starego sługę, co i tak mu nie pomogło, bo go olewano. Postanowił zrobić karierę w [[Stany Zjednoczone Ameryki|Ameryce]], więc urwał się z Modrzejewską, ale i to nie dało nic. W końcu wkurzył się i napisał [[Ogniem i mieczem]] – wielką powieść z gatunku fantasy, w której [[Polska|Polacy]], walczący z wszystkim i wszystkimi dokoła, nie okazują się totalnymi cieniasami, a wręcz przeciwnie.

== Nagroda Jobla ==
Książka odniosła sukces, więc Henio napisał drugi odcinek: [[Potop (powieść)|Potop]], a potem trzeci... Wydawca jednak przeraził się – co będzie jeśli Henio będzie długo, długo żył i zaproponował Heniowi jakiś inny temat. Na przykład: Krzyżaków. Henio nie dał się długo prosić i popełnił tę powieść. A potem jeszcze [[Quo vadis]] i [[W pustyni i w paszczy]]. I kilka innych. W końcu ludzie nie wytrzymali i dla świętego spokoju przyznali mu tę cholerną nagrodę Jobla, żeby się zamknął i przestał pisać. Heniu dostał nagrodę i zamknął się. Przestał pisać. Świat odetchnął z ulgą. Za długie te powieści.

== Heniunio prywatnie ==
Odchuchany i odpicowany nie nadawał się do niczego. Lubował się w paniach o imieniu Maria – każda z jego małżonek tak się zwała. Jak mówi wszystkowiedząca plotka, druga żona zażądała z nim rozwodu po tym jak zabronił jej otworzyć okno w pociągu, którym jechali, bo mogłoby zawiać delikatne nereczki Henrysia.

''''''== Twórczość ==
Henio, który nigdy nie rozbił sobie kolanka, nie zdarł skóry na łokciu, ani nawet nie złamał paznokcia, obdarował tym wszystkim z nawiązką (choćby – wydłubane oczy i obcięty język Juranda) swoich bohaterów. Kazał im nabijać się na pal (Azja Tuhaj-bej), wysadzać w powietrze (Wołodyjowski, Kettling), wpadać w łapy dzikich bestii (chrześcijanie w ''Quo vadis''), itp., itd. W ten sposób kompensował braki w swojej psychice, czego nie dopatrzył się nawet sam [[Sigmund Freud|Zygmunt Freud]]. 

Ponadto w każdej jego książce można spotkać jakąś ckliwą dziewicę, którą porywa jakiś brutalny cham, a odbija jakiś dzielny Zbysio czy Jasio. Ten schemat stał się tak popularny, że potem naśladowały go wszystkie Harlequiny i seriale, jakie tylko napisano i nakręcono.

== Przysiadłość ==
Jednak ludzie nie wiedzieli czy Henio na prawdę jeszcze czegoś nie pisze. Dlatego dla pewności z kasy społecznej kupili mu chatę w Oblęgorku, żeby naprawdę dał im spokój i miał czym poszpanować (wtedy nie było srebrnych porschaków).

[[Kategoria:Polscy pisarze|Sienkiewicz, Henryk]]

[[fi:Henryk Sienkiewicz]]