Edytujesz „Irlandia Północna”

[[Plik:Coat_of_Arms_of_The_Ulaid.png|thumb|right|250px|Przyjaźnie wyprostowana dłoń oznajmia w języku gestów o umiarkowaniu i pokoju]]

[[Plik:Ira.jpg|thumb|right|250px|Zwyczajowy strój nocny ulsterskiego nastolatka]]

[[Plik:wow.jpg|thumb|right|250px|Wypijmy za pokój!]]

[[Plik:Kominiara.jpg|thumb|right|250px|Zwyczajowy ubiór na spacer w Irlandii Północnej]]

'''Irlandia Północna''' (''Ulster'') - autonomiczna część [[Wielka Brytania|Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii]] w największym stopniu poddająca w wątpliwość zasadność nazwy kraju, do którego przynależy. Od 1998 r. roku administrowana przez ludzi, przedstawicieli poprzednich władz przez wzgląd na ich prawdziwie irlandzkie obyczaje i artykulację argumentów z trudem było można zakasyfikować do naczelnych.

Minęło trochę czasu, zanim każdy północnoirlandzki ''pater familias'' zaczynał dzień od zabaw z bronią lub bombą dla hecy podrzuconą [[sąsiad|sąsiadowi]] za kołnierz (Ulsterczycy mają dość dziwne poczucie humoru). Początek Irlandii Północnej datuje się na początek XVII wieku, ludność ówcześnie zamieszkująca te tereny, wówczas w całości katolicka, wyjątkowo dobrze radziła sobie z brytyjskimi najazdami Tudorów i była bastionem oporu irlandzkiego. W końcu nastał czas rozstrzygnięcia, który przyniósł autochtonom dwie wiadomości; tradycyjnie już dobrą oraz złą. Dobrą był bezpotomny zgon Elżbiety I Tudor, której władze brytyjskie wciąż nie chcą ekshumować, mimo iż byłby to milowy krok na drodze do rozwoju światowej [[wenerologia|wenerologii]], zła zawierała się w fakcie, że po władczyni z mikologicznymi upodobaniami przecież ktoś musiał nastać do ciężkiej cholery.

Nastał Jakub I ze szkockiej dynastii Stuartów słynący z diety, na której najwyraźniej kilkadziesiąt później wzorował się [[Michał Korybut Wiśniowiecki]], dorabiając się kilkuset wrzodów żołądkowych. Kuba postanowił na zawsze spacyfikować niegrzecznych rudzielców zza Morza Irlandzkiego i zrobił nabór kilku szkockich arystokratów, ci ściągnęli spódnice (gdyż każdy prawdziwy [[mężczyzna]] spódnicę ściąga sobie sam, pamiętaj o tym!) i w strojach rzeźwych pastuchów udali się statkiem na irlandzki ugór. Plan osadnictwa udał się częściowo. Zakładał on bowiem na początku kolonizację całej [[Irlandia|Zielonej Wyspy]], ale prędko zdano sobie sprawę, że liczebnie nie uda się przezwyciężyć żywiołu katolickiego, toteż ograniczono się w końcu do koncentracji osadnictwa w prowincjach położonych najdalej na północ. Przyniosło to skutek, gdyż na początku XXw. spośród 1.6 mln mieszkańców dzisiejszej Irlandii Północnej ponad 900 000 stanowili [[protestanci]].

=== XXw. ===

W 1920 roku po wojnie domowej dokonało się ostateczne rozstrzygnięcie. [[Irlandia|Irlandii]] przyznano status dominium brytyjskiego, jednak nie całej, gdyż wpływowa protestancka większość wymogła zatrzymanie Ulsteru w granicach korony. To spowodowało masowy wkurw rodowitych Eire, którzy totalnie olewali nową administrację. Do początku lat siedemdziesiątych na wskutek zmasowanego bombardowania przez [[RAF]] Ulsteru [[mgła|londyńską mgłą]] panował względny spokój. Wtedy zaczęły się masowe prześladowania katolików oraz tzw. noce internowania. Wyglądały one mniej więcej następująco: połączone siły zbrojne Jej Królewskiej Mości wdzierały się do sypialni katolickiej smarkaterii, szukając bojowników [[IRA]]. Świadkowie donosili, że mieli posępne i zacięte twarze. Nie ustalono tego do dziś, gdyż obiekty internowania najczęściej nakrywały sobie twarze kołdrą W każdym razie podczas nocy internowania należało nie nosić na sobie pidżamy, broń Boże mieć jakiegokolwiek misia. Żołnierze dziarsko rozdawali dzieciom kopniaki i ciosy – słowem, zajmowali się swymi żołnierskimi sprawami.

=== Krawa Niedziela ===

W końcu na Baker Street podjęło decyzję o wysłaniu kilku Sikhów do obrony [[katolik|katolików]] przed protestancką samowolką. Wszystko byłoby dobrze, gdyby nie fakt, że pewnej styczniowej niedzieli 1972 r. katolicy postanowili sobie przemaszerować ulicami [[Belfast|Belfastu]], bo to porywanie przytulonych do misiów dzieci w kominiarkach ich zirytowała. Sikhowie nieprzyzwyczajeni do tak wysokich temperatur powiedzieli w swoim języku komendę o rozejściu się, a gdy nie dość obeznani z sikhijskim Irlandczycy nie bardzo zrozumieli o co chodzi, żołnierze otworzyli ogień, wysyłając 13 osób na wieczne odpoczywania (Takt i lojalność nigdy nie były mocną stroną Sikhów, o czym przekonała się także Indira Gandhi) . To nieco zmierziło ultramontanistów, którzy zrobili powtórkę z wykopek, dziarsko zamiast resztek tak ważnych dla swego narodu ziemniaków, wykopując [[AK-47]] z przydomowych altanek. Ulsterscy [[katolik|katolicy]] uważani dotąd za grupę zapijaczonych, niegramotnych bydląt, okazali poza zdumiewającą dewocją i płodnością jeszcze jeden boski talent, który miał już za chwilę zajaśnieć pełnym blaskiem. Talent do zabijania ludzi. Poczuli się od tej pory uprawnieni do planowej eksterminacji [[żołnierz|żołnierzy]], [[policjant|policjantów]], rezerwistów z obrony cywilnej, protestantów, angielskich sklepikarzy i wydawców „[[Księga rekordów Guinnessa|Księgi rekordów Guinnessa]]”.

=== Porozumienie wielkopiątkowe ===

To nieco (eufemistycznie rzecz ująwszy) utrudniło konstruktywny dialog. Jedna i druga strona ostrzyła swe krasomówcze pazury, przedkładając oponentowi, że jest głupi i ma wszy (retoryka była zawsze mocną stroną mieszkańców Ulsteru). Przełomowe porozumienie zawarto w Wielki Piątek 1998 r. Od tej pory Irlandczycy wspólnie, bez formalnego rozdziału terytoriów, decydują o takich sprawach jak [[transport]], [[rolnictwo]] i [[Polacy]]. Części [[IRA]] było to nie w smak, toteż w czerwcu tamtego roku dokonano zamachu bombowego, w wyniku której irlandzka transplantologia straciła odpowiednio: 28 [[wątroba|wątrób]], 56 [[płuca|płuc]], tyleż samo uszu, 560 członków oraz 476 gałęzi długich splotu ramiennego. W bilansie, jako tkanki kostnej, nie uwzględniono 336 żeber.

== Z życia mieszkańców autonomii ==

=== Ballymena===

Ballymena, słodka Bellymena. Na tle innych protestanckich enklaw w Ulsterze wyróżnia się wyjątkowo. Powiedzieć, że Ballymenę zamieszkują lojaliści to za mało. Ten obszar lśni prawdziwie oranżystowskim oranżem. Ludzie toczą tu cały czas pianę z ust na wzmiankę o [[Hiszpania|Hiszpanii]]. Metodystów uważa się za papistów, podejrzani są też anabaptyści. Nastolatki wieszają sobie w pokojach plakaty z [[Oliver Cromwell|Oliverem Cromwellem]].

=== Derry/Londonderry ===

Jedno z hrabstw Irlandii Północnej. Pierwsza nazwa jest stosowana przez katolików, druga przez protestantów. Spróbuj wejść z kontakt z jedną ze stron, pomylić się, a ockniesz się dyndając na latarni.

=== Belfast ===

Miasto zamieszkane do 2004 r. w 75% przez protestantów. Odkąd jednak przybyła tam licznie jedna z nacji środkowoeuropejskich, proporcje te gwałtownie się zmieniły. [[Częstochowa]] uważa [[Belfast]] za miasto sobie podporządkowane

=== Bangor ===

Miejsce, gdzie cudowna północnoirlandzka dziatwa wyniosła masowo sprzęt kuchenny w postaci noży i urządza sobie dzień w dzień seanse ulsterskiej akupunktury. Pytanie „Wanna get stabbed?” wcale nie jest żartem. Być może wiąże się to z niskim poziomem edukacji w tym mieście, gdzie większość uczniów wertuje, a nie czyta zbiory bibliograficzne. Proces ten, w przeciwieństwie do czytania [[książka|książek]], nosi nazwę dymania książek