Edytujesz „Język angielski”

{{Youtube|N_urmb3GOck|width=300|Angielski na Wyspach}}

'''Język angielski''' – język, który został wprowadzony jako język urzędowy we wszystkich krajach zdobytych przez [[Stany Zjednoczone Ameryki|Amerykę]] po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]].

Język angielski po zniesieniu dla nas granicy z [[Unia Europejska|Unią Europejską]] jest nauczany w Polsce w odmianie dla szukających pracy na obczyźnie. Nie muszą oni czytać (czytanie jest bowiem zastrzeżone dla pracujących tubylców). Wystarczy, że potrafią wypowiedzieć kilka zdań i wiedzą, jak wygląda [[funt]].

* wywalenie kilku niepotrzebnych samogłosek: długiego tylnego „a” i krótkiego „o”. Stąd dawny poczciwy pan ''God'' to ''Gaaad'', a ''dans'' to ''deeens''. Słyną również z pokrętnej wymowy „r”, co z poczciwej ''łoter'' czyni ''łatre''.

* Zamienienie krótkiego „o” w wyrazach jednosylabowych na jeszcze krótsze „a”. Stąd mamy takie cuda niewidy jak: ''szap'' zamiast ''szop'', ''dżab'' zamiast ''dżob'' i wiele podobnych.

* wywalenie kilku zasad gramatycznych, takich jak Present Perfect, rozróżnienia między ''shall'' i ''will''.

== Britisz inglisz ==

Brytyjczycy, by skonfundować całą resztę świata, postanowili zaś wymyślić miliard różnorakich odmian swojego języka, każda mniej zrozumiała od poprzedniej. W standardowym brytyjskim postanowili zaś dla żartu pozbyć się litery „r”, tak więc zamiast wyżej wymienionego ''łoter,'' [[Karol III|Karol]] powie ''łoteeeeee''. Dla zabawy zaś „r” może pojawić się tam, gdzie go nie ma, na przykład w miejscu spacji.

Największa zmora uczniów po [[funkcje trygonometryczne|funkcjach trygonometrycznych]], co jest jedyną przyczyną tego że jeszcze mówimy a nie spikamy. Oficjalnie jest ich szesnaście, w czterech [[kategoria|kategoriach]]: przyszłe, teraźniejsze, przeszłe i przyszłe w przeszłości. Każda kategoria występuje w czterech [[aspekt|aspektach]]: prostym, ciągłym, przeszłym (dokonanym) i przeszły postępujący. Stąd też dochodzi do [[paradoks|paradoksów]] – [[czas]] przyszło-przeszły (''Future perfect'')! Nie ma jednak czasu, który opisałby uroki [[śniadanie angielskie|angielskiego śniadania]].

=== Poglądy naukowe na liczbę czasów w języku angielskim ===

Polega na upartym twierdzeniu, że czasów jest szesnaście. Wśród nich również zaprzeszły i zaprzyszły. Pogląd ten reprezentują głównie [[nauczyciel]]e w podstawówkach i ludzie którzy mylą Zjednoczone Królestwo z powszechnym kurestwem. Efektem jest terror na [[lekcja]]ch i zniechęcanie uczniów. Heksadecymaliści zachowują się jak [[Świadkowie Jehowy]] – chodzą, nauczają i wydają najwięcej podręczników [[gramatyka|gramatyki]].

Ekstremalny pogląd na angielskie czasy, głoszący że tak naprawdę są tylko dwa – teraźniejszy i przeszły, a reszta to konstrukcje, przepraszam za brzydkie słowo, paratemporalne, czasem niemające z czasem nic wspólnego, a czasem mające. Pogląd ten głoszą głownie tzw. morfolodzy, czyli badacze struktury pojedynczych wyrazów (bo reszty już nie są w stanie zrozumieć).

Prezentuje stanowisko, że czasów w języku angielskim nie ma w ogóle. Głównie reprezentowany przez uczniów przed testami i klasówkami z języka angielskiego a także przez [[Marta Wiśniewska|Mandarynę]] oraz elitę emigracji w UK, rozmawiającą najczęściej z Pakistańczykami przy zmywakach.

* [[czas zaprzeszły]]

* [[engrish]]

* [[lista angielskich słów z piosenek o miłości]]

* [[Słownik:Promocyjna lekcja angielskiego|promocyjna lekcja angielskiego]]

* [[sledging]]

* [[ponglish]]