Edytujesz „Jan Borysewicz”

{{T|Jan Borysewicz|urodzony [[17 kwietnia]] [[1955]] na [[wrocław]]skiej melinie znanej szerzej jako Sępolno}}gitarzysta, [[wokalista]] i kompozytor rockowy. Był także posiadaczem starszego o 5 lat brata, jednak rzuciła go dziewczyna i z rozpaczy powiesił się w wieku 21 lat. Mógł też pochwalić się matką chorą na [[stwardnienie rozsiane]], którą jako trzynastolatek musiał kąpać podczas nieobecności ojca, ekhm, nie mówmy już o tym. Nieoficjalne źródła podają, że ma też siostrę<ref>Nadal żywą i zdrową – sukces!</ref> , ale te wiadomości nie są potwierdzone. Muzyk wielokrotnie chwalił się stoczonymi w młodości bitwami. Wedle legendy, kiedyś lało się około 200 osób i przyjechało [[wojsko]], żeby opanować sytuację. Dzięki swemu wysokiemu wykształceniu (szkoła wieczorowa) stworzył skomplikowaną teorię spiskowo - finansową mówiącą o tym, że jego przyjaciel [[Janusz Panasewicz|Panasewicz]] przechowuje w workach pod oczami pieniądze. Ochronę cennych funduszy miały stanowić odwieczne okulary przeciwsłoneczne.

Jego pierwszym instrumentem była [[perkusja]], z której wcześniej korzystał ojciec, jednak od grania na niej biednego Janka bolały ramiona i kanapki wypadały mu z rąk. Później przerzucił się na gitarę, która miała nadprzyrodzone struny znajdujące się 10 centymetrów nad progami. Od gry krwawiły mu palce, a żeby złagodzić ból, lizał instrument i regularnie z nim sypiał. Pewnego pięknego dnia Borysewicz dostał propozycję wspólnego grania od [[Chorzów|chorzowskiego]] zespołu Apokalipsa. Brzdąkał tam 2 lata, mieszkając sobie w piwnicy, aż nagle do jego drzwi zapukał sfrustrowany Romek Lipko. Zaprosił go do swojej [[Budka Suflera|Budki Suflera]]. Janek natychmiast się zgodził, bo potrzebował siana na pieluchy dla swojej nowej córki [[Alimenciara|Dżoany]]. Z Budką pograł 4 lata, później [[foch]]nął się na Lipkę, bo nie chciał on publikować jego kompozycji. Odszedł z zespołu z nowym best friendem Andrzejem Mogielnickim. Poszli prosto do studia nagrań Izy Trojanowskiej. No dobra, zahaczyli o [[bar]]. Niech wam będzie, o dwa.

== Założenie Lady Pank ==

Jakoś zimą [[1981]] roku mieli trochę wolnego czasu w studiu i Izka pozwoliła im nagrać ''Małą Lady Punk''. Już kilka miesięcy później, w sierpniu '82, zagrali swój pierwszy [[koncert]] w klubie ''Park''. Zespół był właściwie gotowy, ale nasz bohater ciągle się upierał, że to on będzie wokalistą. Jego protesty zakończyła narzeczona Mogiela, transportując z orkiestry wojskowej niejakiego [[Janusz Panasewicz|Jana Panasewicza]]. Po ujrzeniu go w mundurze Borysewicz podjął jedną ze swych życiowych decyzji i poszedł się upić. Niestety, dwóch Janów w jednym zespole to o jednego Jana za dużo. Panasa chciano zabić, ale ostatecznie przemianowano go na Janusza. Innych grajków Borysewicz podstępem ukradł z Oddziału Zamkniętego (może nikt nie zauważył?). Trzeba było jeszcze wytrzasnąć [[pieniądze|kasę]] na sesję nagraniową. Pomógł Stasiu Cejrowski, pożyczając im milion złotych. Z radości Borys z Mogielem odśpiewali na Placu Wolności ''Little T&A'' Stołnsów.

== Popularność i kryzys Lady Pank ==

Zespół Borysewicza w szczytowym okresie wydał mnóstwo płyt, mnóstwo koncertował, mnóstwo pił (co ważne!) i robił mnóstwo burd w [[hotel]]ach. W [[1985]] zespół udał się w trasę koncertową po [[USA]]. Amerykusy proponowały im supportowanie [[Madonna|Madonny]] podczas jej trasy koncertowej, ale chłopcy stwierdzili, że to na pewno jakaś gwiazda libacji w północnym Teksasie i zrezygnowali, nie chcąc uwłaczać swemu geniuszowi. Pewnego pięknego dnia<ref>W Dzień Dziecka</ref> zespół dawał koncert we Wrocławiu. Przed występem Borysewicz (zupełnie sam) spożył niesamowite ilości [[alkohol]]u, tak, więcej niż podczas balangi w klubie ''Park''! Podczas koncertu Jan usłyszał głosy. Nie były to standardowe głosy z nieba, które słyszy się po [[LSD]] albo podczas objawienia, ale głosy jego byłych kumpli, którzy najwyraźniej za nim nie przepadali. Padło kilka niezwykle kulturalnych zwrotów, które skłoniły Jana<ref>Nie wiemy jaki związek miało jedno z drugim, cóż, rosyjscy naukowcy nie oddali jeszcze wyników badań, a amerykańscy zbyt się wstydzili badać taką sprawę</ref>, do ukazania obecnym na stadionie dzieciom i nastolatkom z Nowej Huty swych [[Penis|genitaliów]]. [[ZOMO]] się zawstydziło (choć wedle legendy na twarzy jednego z milicjantów pojawił się drwiący, dumny uśmieszek), podobnie jak koledzy z zespołu, a zaraz potem funkcjonariusze aresztowali autora niegodnego postępku. Zespół został zawieszony, a muzyk zaszył się w domku pod [[Warszawa|Warszawą]], okazjonalnie przygrywając Grzegorzowi Ciechowskiemu na jego płytach solowych. Wydał też płytę z pastorałkami o inspirującym tytule ''Królowa ciszy''.

== Powrót Lady Pank ==

Po pół roku zespół został odwieszony, nagrał płytę ''Tacy sami'', później ''Zawsze tam gdzie ty'' i ''Na Na''. Ze starych członków został tylko nasz bohater i Janusz. Skład zmieniał się kilkakrotnie. Janek tworzył też solowe płyty, których nieszczęściem był jego wokal przypominający przeziębionego Roberta Sadzonkę. Ze swym zespołem gra do tej pory, odnosząc większe lub mniejsze sukcesy.

== Życie prywatne ==

Z Danutą Borysewicz ma [[córka|córkę]] Dżoanę, znaną biznesłumen (czyt. prostytutkę) urodzoną w [[1979]] r. W okolicach roku [[1995]] wyrwał „na włosy” pewną małolatę Patrycję Sinkowską, z którą dorobił się córki Alicji, mieszkającej obecnie we [[Włochy|Włoszech]]. Jedyną rzeczą, którą odziedziczyła po ojcu jest uśmiech, którym, ku utrapieniu użytkowników, chwali się na [[Facebook|Mordoksiągu]]. Otrzymała też utwór instrumentalny pt. ''Dla Alicji''. Borysewicz posiada również dwie wnuczki, córki Joanny, Nicolę i Sarę (która ma nawet własną piosenkę ''Mała lady Sara''). Co zabawne i paradoksalne, Sara jest starsza od Alicji o 4 lata. Możemy sobie więc wyobrazić głos Sary oświadczającej, że właśnie urodziła się jej ciocia. Dość dużą sławą cieszy się też niejaka Honorata, dziewczyna Janka z czasów największej popularności [[Lady Pank]]. Stosunkowo często wspomina się o niej w biografii zespołu, grała też rolę epizodyczną w teledysku ''Czas na mały blues''.

== Ciekawoski ==

* lubi banany bardziej od czystej

* w sumie to jest wrażliwym człowiekiem

* marzy o tym, aby pojechać na Majorkę właśnie z TOBĄ (alternatywnie ze Zbyszkiem Hołdysem)

* jest mu nieźle w czerwonym

* nie używa kosmetyków, bo sam z siebie ślicznie pachnie

* lubi chadzać półnago po Dubrowniku

* zawsze marzył o wilczurze, ale rodzina, nie chcąc narażać go na posiadanie psa cięższego od siebie samego, podarowała mu jamnika

* w młodości koledzy prosili go do tańca

* jest wsiurą, co nie przeszkadza mu w wyzywaniu od nich innych

{{Przypisy}}