Edytujesz „Kamil Stoch”

{{medal}}

{{Długiartykuł}}

{{redakcja|przejrzeć}}

[[File:20190226_Seefeld_SJ_4160.jpg|thumb|200px|''To co, że mam dwie kryształowe kule i trzy złota olimpijskie, jestem zadowolony z 6 miejsca!'']]

[[Plik:Kamil Stoch.jpg|thumb|200px|Kamil szczęśliwy ze swojej pierwszej wygranej w PŚ]]

[[Plik:Planica 2011 podium.jpg|thumb|200px|Inne zwycięstwo Kamila. Wartość zdjęcia podwyższa Adaś, który tego dnia zakończył karierę]]

[[Plik:Stoch 1.jpg|thumb|200px|Kamil cieszący się jak dziecko]]

[[Plik:Stoch 2.jpg|thumb|200px|Kamil utrzymujący się na piłce]]

[[Plik:Kamil przypalony.jpg|thumb|200px|Kamil opalony w koszuli z guzikami]]

{{nonnews|

*[[NonNews:Dziś umarła Polska|Dziś umarła Polska]]

*[[NonNews:Jeszcze jeden Stoch, nic więcej...|Jeszcze jeden Stoch, nic więcej...]]|y}}

{{cytat|– W takim razie życzę dalekich lotów.<br>– Nawzajem.|Rozmowa Bartosza Hellera z '''Kamilem Stochem'''}}

{{cytat|Jak on się kapitalnie cieszy!| [[Sebastian Szczęsny]] o radości '''Kamila Stocha'' po udanym skoku}}

{{cytat|Trzymajmy ręce za naszego skoczka!|[[Sebastian Szczęsny|Sebuś]] przed skokiem '''Kamila''' (Oberhof 2007 LGP)}}

{{cytat|'''Kamil Sztoch''', [[Polska|Polszka]]!|[[Słowenia|Słoweński]] komentator o '''Kamilu'''}}

{{cytat|WYGRAAAAAAŁ! CHYBA WYGRAŁ! WYGRAŁ! (…) JEST ZWYCIĘZCĄ '''KAMIL STOOOUUUUCH!'''|Euforia [[Włodzimierz Szaranowicz|Włodzia]] po zwycięstwie '''Stocha''' w Zakopanem}}

{{cytat|(…) na półmetku dzisiejszego konkursu, a miejsca Polaków których zobaczymy w seriach finałowych to 17 miejsce '''Kamila Stoka''' i dwudzieste Stefana Chuja|[[Maciej Kurzajewski]] o '''Stochu''' i Huli}}

{{cytat|– Wygrałeś konkurs, wygrałeś turniej (…). Zatem co może być więcej? <br>– Zimne piwo.| Nietypowa odpowiedź '''Kamila''' na pytanie Kurzajewskiego}}

{{cytat|– Wiesz co '''Kamil''' je? <br>– No? <br>– Karmę dla ptaków podobno. | [[Marek Rudziński]] wyjaśnia [[Igor Błachut|Błachutowi]] tajemnicę dominacji '''Stocha''' na skoczniach}}

{{Cytat|Kurła, Grażyna! '''Kamilek''' znowu spóźnił skok. Przy wyjściu z progu mioł 115 stopni.|Typowy Janusz podczas Turnieju Czterech Skoczni w 2019 roku}}

'''Kamil Stoch''' (ur. [[25 maja]] [[1987]] w [[Zakopane]]m) – niezwykle utalentowany skoczek narciarski reprezentujący [[Polska|Polskę]]. Mimo braku wymiernych sukcesów do 2011 r. uznawany był przez lata za „największą nadzieję polskich skoków”. Z czasem został wielkim mistrzem, który jednak często cieszył się ze skoków dających mu miejsce w drugiej połowie pierwszej dziesiątki.

[[File:Kamil_Stoch_Lahti_2007.jpg|thumb|200px|Stoch ponownie, w nieco gorszej formie, bo na skoczni]]

W lecie 2007 Kamil był w świetnej formie. Z tej okazji, [[3 października]] 2007, zwyciężył w [[Oberhof]]ie. Po tym zwycięstwie zewsząd pojawiły się głosy, że Kamil jest świetny, doskonały i odtąd zawsze będzie wygrywał. Stoch w nie uwierzył.

Jak można się było spodziewać, letnia forma Stocha skończyła się tak szybko, jak się zaczęła – Kamil zaczął skakać tak jak zwykle, czyli przeciętnie. I zapewne wkrótce wszyscy by o jego świetnych letnich występach zapomnieli. Jednak zapomnieć o nich nie chciał sam zainteresowany. W związku z tym, a także swoją wiarą, że zawsze będzie wygrywał, po każdym przeciętnym skoku był wściekły. Zapewne z powodu wściekłości jego umysł nie był zbyt lotny i zaczął udzielać [[dziennikarz]]om dość nietypowych wywiadów (fragment jednego z nich można znaleźć powyżej). Doszło do tego, że niezadowolony był nawet po swoim najlepszym występie w [[kariera|karierze]], gdy w [[Predazzo]] zajął 6. miejsce. Wpadł w depresję.

A teraz Kamil Stoch pokazuje wszystkim niedowiarkom, że ciężko i systematycznie pracuje, osiągając coraz lepsze wyniki i zajmując <del>11</del> <del>13</del> <del>15</del> <del>17</del> <del>19</del> 24. pozycję w klasyfikacji generalnej. Wynika to jednak nie ze spadku formy, ale z faktu, iż Kamil zasmakował w komentowaniu zawodów, na co mu pozwalają tylko wtedy, kiedy nie zakwalifikuje się do konkursu. Dylemat byłby iście hamletowski, gdyby nie fakt, iż po pierwszych (i jedynych) zawodach komentowanych przez Kamila nikt nie zaproponował mu tej fuchy powtórnie. W związku z tym Kamil poczuł się wyjęty spod prawa, zniknął całkowicie ze skoczni i zajął się [[Drużyna A|inną działalnością pozasportową]].

Kamil staje się powoli strasznie nudną postacią. [[2 lutego]], w święto Matki Bożej Gromnicznej wygrywa kolejny konkurs przez przypięcie ciężarków do nart Uhrmanna, bo był przed nim o 20 pkt. W Vikersund na treningach było słabo – klepał nawet bulę, ale w konkursach się poprawił, chociaż skakał przeciętnie. Na MŚ w Oslo zajął 6 miejsce na skoczni normalnej, a na dużej był 6 po 1 serii z niewielkimi stratami do najlepszych. Liczyliśmy nawet na medal, ale Kamil nie dość, że skoczył krótko, to jeszcze i upadł. W Planicy na treningu pobija rekord życiowy (z 222,5 m do 226 m), który zostałby nowym rekordem Polski, gdyby nie skok Adasia na 230,5 m w Vikersund. 20 marca zwalnia Adama Małysza z dalszego skakania, przejmując jego pałeczkę, wygrywając ostatni w sezonie konkurs w Planicy.

Początek sezonu dla Kamila był bardzo fatalny. na początku sezonu w Lillehammer zajmował odpowiednio 30 i 36 miejsce. Po czym w Kuusamo wpadł w depresję po niezakwalifikowaniu się do I serii oraz ostatnim miejscu w drużynie. Później na Engelberg przypadła wielka forma. Zajął 2 miejsce przez [[Walter Hofer|Hofera]] i tylko wyprzedził go [[Andreas Kofler|Kofler]] i 14 miejsce (nawet Maciek był wyżej). Potem w Turnieju Czterech Skoczni zaczął mizernie bo był w drugiej dziesiątce, po czym był blisko na podium (dokładnie 6). Następnie w Insbrucku zrobił wszystko na lepsze (był 2) ale i tak przegrał z [[Gregor Schlierenzauer|Grzegorzem]] W Wiśle zajął miejsce siódme, a w Zakopanem był trzeci za <del>Austriakami</del> Norwegami [[Anders Jacobsen|Kawą Jacobs]] i Bardalem, Później w Sapporo był 9 i 5 a wygrywał Jan Matura (zdał maturę po 30?). Na Mamucie w Vikersund pobił rekord z Planicy osiągając tyle co [[Piotr Żyła]] rok temu. W następnym konkursie również miał niskie loty i tak aż do Mistrzostw Świata w Val Di Fiemme obniżał loty i nie stawał na podium. Do tego w Klingenthal go zdyskwalifikowano za <del>zły</del> upier{{Cenzura3}}ony kombinezon. Był zły!!!

== Sezon [[2013]]/[[2014]] – 1 miejsce ==

W Klingenthal (znowu?) zajął 37. miejsce przy lepszych nielotach, takich jak [[Dawid Kubacki]], [[Piotr Żyła]] czy Jan Ziobro. Wygrał wtedy Krzysztof Biegun <del>północny</del>. W Kuusamo na skoczni Ruka postarał się już o 70% lepiej niż w zeszłym roku, zajmując dziesiąte miejsce. Potem w konkursach na skoczniach w Lillehammer zaczął się „poprawiać”. Co prawda w konkursie mieszanym Polacy zajęli ostatnie miejsce, to w konkursach było tak przeciętnie – 20. miejsce, był niżej od [[Maciej Kot|Macieja Kota]], w drugim na HS138 jakimś cudem poprawił się zajmując 18. miejsce, wyżej był tylko Piotr Żyła, który dwa lata temu też zdobył dużo punkcików. Z Titisee-Neustadt wrócił z 180 punktami. W pierwszym konkursie zajął 2. miejsce, przegrywając tylko z [[Thomas Morgenstern|Morgim]]. W drugim zajął 1. miejsce, a Morgenstern <del>wtedy się wyjebał</del> wtedy upadł. W Engelbergu nabił tyle samo punktów, co w Niemczech. W pierwszym konkursie na obiekcie Gross-Titlis-Schanze zajął drugie miejsce, przegrywając tylko, co ciekawe, z Janem Ziobrą i został liderem PŚ. W następnym konkursie pokazał klasę. Po pierwszej serii przegrywał tylko z [[Gregor Schlierenzauer|Austriakiem]], a w drugiej serii skoczył przy tylnym wietrze 130 m, a Austriak zajął 4 miejsce, pozwalając Ziobrze na drugie podium w karierze i Stochowi na zwycięstwo. Wreszcie nadszedł Turniej Czterech Skoczni…

Zaczął się [[Turniej Czterech Skoczni]]. Wypatrywano jako faworyta murowanego do zwycięstwa, jednak zepsuł skok w Oberstdorfie (znowu ten Tepes). w drugiej serii awansował na 13 miejsce, jednak później coraz lepiej, 7, 3, <del>1</del>, 8 miejsce, skończył w turnieju na miejscu siódmym, gorszym od reszty

=== Dalsza część sezonu i igrzyska olimpijskie ===

{{nonnews|[[NonNews:Sukces na normalnej skoczni w Soczi|Suckes na normalnej skoczni w Soczi]]}}Do Polski pojechał jako zwycięzca, jednak to nie wygrał konkursu, ale utrzymał pozycję lidera Pucharu Świata, w Wiśle był po pierwszej serii piąty za [[Gregor Schlierenzauer|Księżniczką]], jednak w drugiej skoczył na drugie miejsce przegrywając tylko z Andreasem Wellingerem. W Zakopanem skoczył ponad 125 metrów, jednak był blisko upadku, i skończyło się na fatalnym, 17 miejscu, będąc dalej w żółtym plastronie lidera PŚ. Niestety, nie za długo, bo do Sapporo nie pojechał, więc koszulka trafiła do Petera Prevca, Stoch tracił 91 punktów do lidera PŚ, w Willingen dwa razy wygrał, dwa razy drugi był Severin Freund, a trzecie miejsce było w rękach Słoweńców: Damjana i Prevca, aż w końcu nadszedła Olimpiada. 6 lutego na treningach był cienki, zajmując 20., 10. i 22. miejsce, w piątek był lepszy był raz drugi i dwa razy pierwszy. 8 lutego w serii próbnej skakał nie za daleko, w kwalifikacjach sto metrów. Aż nadszedł konkurs indywidualny. W pierwszej serii zmiażdżył rywali, skacząc 105 i pół metra, w drugiej nie oddał złota – 103,5 metra, Hofer z [[Miran Tepes|Tepesem]] zostali sojusznikami i planują go puścić w wietrze z boku do nawet 5 m/s. Spisek przybiera na sile, gdyż Stoch swoimi skokami ukradł cenny złoty medal oraz kawałki meteorytu w nim zawarte. W Falun skoczył pierwszy skok słabo, w drugim poleciał na nowy rekord skoczni i zajął 4 miejsce. Niestety Peter Prevc był drugi i Kamil stracił pozycję lidera Pucharu Świata. Konkurs wygrał Severin Freund, który w drugiej serii odebrał rekord skoczni Kamilowi. W Lahti słabo skoczył w kwalifikacjach tak jak inne nieloty tego dnia: Maciej Kot, Piotr Żyła, Jan Ziobro i Klemens Murańka. Na szczęście w konkursie zajął 3 miejsce, ale nie odebrał Prevcowi koszulki lidera. W niedzielnym konkursie skakał znakomicie, nie jak beznadziejni tego dnia Maciej Kot, Piotr Żyła, Jan Ziobro i Klemens Murańka. Wygrał ten konkurs i był, co najważniejsze, lepszy od [[Severin Freund|niemca]]. Skoczył tak dobrze, że aż zabolało go kolano czy tam coś innego. No i w końcu zdobył koszulkę lidera. W Kuopio znów wygrał i powiększył swoją przewagę nad <del>preszczem</del> Prevcem. W Trondheim wiało <del>wydupiście</del> mocno. No i niestety Kamil był dopiero 9, ale Prevc skoczył tak beznadziejnie, że nie mógł <del>spaść</del> skoczyć drugi raz. W Oslo liczyli wszyscy, że Stoch już zdobędzie Kryształową <del>bulę</del> Kulę, ale niestety tego nie zrobił. Był trzeci i Prevc skoczył znów słabiej od Kamila. W końcu nadeszły [[Mistrzostwa świata w lotach narciarskich]] w Harrachovie. Kamil zajmował 5 miejsce po pierwszym dniu. Jednak w sobotę wiało tak mocno, że gdyby skakali, by się pozabijali. Na szczęście Hofer odwołał zawody, choć czekał 3 godziny na to, by odwołać zawody i mieć w dupie kibiców i Kamilowi nic się nie stało. W niedzielę wiało jeszcze mocniej i kolejne zawody odwołano. W Planicy Stoch indywidualnie był dwa razy czwarty, bo Tepes i Hofer nie chcieli, żeby znów Kamil wygrał. W drużynówce Polacy zajęli drugie miejsce, dzięki nie przydzwonieniu w bulę w obu skokach Stocha i skoczeniu dobrych skoków, tylko jednym zawalonym skoku Murańki, rekordzie Żyły po lekkim kacu i dobrych skokach Kota. Kamil w tym sezonie zajął pierwsze miejsce w PŚ i odebrał w końcu, co nie podobało się Hoferowi, Kryształową <del>Bulę</del> Kulę po 4 kulach [[Adam Małysz|mistrza]]. W tym sezonie Stoch skakał <del>słabo</del> znakomicie.

== Sezon [[2014]]/[[2015]] – 9 miejsce ==

Kolejny sezon Stoch zaczął mistrzowsko. W Wiśle w kwalifikacjach spier{{cenzura2}}ł skok w kwalifikacjach poprzez <del>ruchanie nartami</del> błąd na progu. Najgorsze, że nota liczyła się do zawodów po to by [[Walter Hofer]] był zadowolony z zepsucia skoku Stocha. Plan zabicia nie powiódł się w I serii konkursowej, bo Kamilek zdobył punkty (był 26.), ale nie awansował do finału, bo nota z kwalifikacji się liczyła do zawodów. Wcześniej wygrali drużynówkę z Żyłą, Kubackim i Kotem. Następnie był piąty w Einsideln, ale przełom nastąpił w Courschevel – po raz pierwszy stanął na podium w LGP zajmując trzecie miejsce. Przegrał z <del>hydraulikami</del> Norwegami Stjermenem i Sjoenem. Na skoczni w Hinzenbach zajął 10 miejsce poprzez dobre skoki. W klasyfikacji był 16.

Zimowy sezon nie zaczął najlepiej, pojawiła się śmieszna kontuzja która pozbawiła szans na obronę Pucharu Świata. Wówczas Polskie skoki nie istniały. Zasłynął potem z reklamy Play emitowanej we wszystkich telewizjach.

Po przerwie został <del>wyjebany</del> powołany na T4S. W Oberstdorfie był bliski podium, przegrywając z [[Michael Hayboeck|Austri]] [[Stefan Kraft|akami]] i z Peterem Prevcem. W Nowym Roku opił się i skakał słabo, był dopiero 15, niewiele przed Piotrem Żyłą. Kilka dni później nie był w formie, ponieważ był 7 i 15 (a przecież spodziewali się miejsca na podium <del>od końca</del>). Gdy nie startował w Kulm, stracił szansę nawet na "5" Pucharu Świata. Po powrocie również nie był w formie, ponieważ w Wiśle był dopiero 15 (niewiele brakowało, aby przegrał z [[Dawid Kubacki|Kubackim]]). Wygrał w Zakopanem skacząc 2x idealnie, po czym wyprzedził Żyłę w klasyfikacji PŚ. Następne konkursy to 7 i 2. Po występach w Willingen przesunął się do czołowej "10" Pucharu Świata (30 stycznia zaliczył 15. zwycięstwo w karierze). Kolejne podium zaliczył w Titisee-Neustadt, i po tym zaliczył 8 miejsce w PŚ. Kolejne odpuszczone zawody to Vikersund – Kamil nie chciał aby [[Miran Tepeš]] i [[Walter Hofer]] spowodowali powtórkę z 2012 roku.

Mistrzostwa Świata w Falun były mistrzostwami straconymi. Został pokonany przez [[Jan Ziobro|Jana Ziobro]] (na normalnej skoczni) i przez [[Piotr Żyła|Piotrka Żyłę]] (na dużej skoczni). Jedyny medal zdobył drużynowo, ale to sukces, ponieważ tego dnia Japończycy, Niemcy skakali słabo, a i startowała Szwecja, Korea czy Szwajcaria.

W Lahti skoczył tak beznadziejnie, że w drużynówce byliśmy 4, a Stoch był dopiero 45, najniżej od Lillehammer 2011. Zawody w Kuopio odpuścił, ale i tak skoczyłby beznadziejnie. W Norwegii się naprawił, więc wrócił do dobrej formy. W Trondeim 12, a w Oslo był 7 i 3. Tak! Był trzeci. ex-aequo z Prevcem.

W Planicy było tez nieźle – w pierwszym konkursie był 7, najlepszy z Polaków, ale to dlatego, że [[Miran Tepes]] chciał zabić [[Piotr Żyła|Pioterka]], który by go z łatwością pokonał.

W drużynówce Polska była 4, ale Kamyk chyba celowo to zrobił (nie dopuścił do lepszego miejsca), bo miał układ z [[Peter Prevc|Prevcem]], że dostanie <del>amfę</del>czekoladę w zamian za nieprzeszkadzanie Słoweńcom.

Skąd to wiemy – w serii probnej było 238 m, rekord Polski, a w konkursie nawet 220 nie jebnął.

Nadszedł dzień [[22 marca]] [[2015]], a więc ostatni konkursie indywidualny. Stożek poleciał na odległość 235 m i po 1 serii był drugi, wyprzedzał go [[Peter Prevc]], ale w 2 serii aby nie odbierać Peterkowi KK, skoczył słabo. Z racji 7 miejsca Freunda mogłoby się wydawać, że kula jest już Prevca, lecz tu nagle folksdojcz, kolaborant i zdrajca Słowenii [[Jurij Tepeš]] skoczył 244 metry. Prevc w 2 serii skoczył za słabo i mimo czterech dwudziestek za styl był 2 za Jurijem i Kryształową Kulę zgarnął [[Severin Freund|Germanin]]. Kamil zakończył sezon na 9 miejscu.

== Sezon [[2015]]/[[2016]] – 22 miejsce ==

Był to kiepski sezon dla Kamila. Początek jeszcze nie zapowiadał tragedii. Trzynaste miejsce w Klingenthal i piętnaste w Lillehammer. Ale później przyszła wielka wtopa – brak kwalifikacji w Niżnym Tagile. Wydawało się, że podczas Turnieju Czterech Skoczni Kamil <del>[[Łukasz Kruczek|kruczek po kruczku]]</del> kroczek po kroczku będzie odbudowywał swoją formę, gdyż w pierwszych trzech konkursach zajmował dwudzieste trzecie, dziewiętnaste i szesnaste miejsce, a tu w Bischofshofen klops – przegrana z Pepiczkiem [[Jan Matura|Maturą]] i trzydzieste trzecie miejsce. Do Willingen nie pojechał, by spokojnie potrenować przed MŚ w lotach w Kulm. Niestety w nich Kamil przypomniał sobie o naszej legendzie polskich skoków, czyli [[Robert Mateja|"Kapitanie Grawitacji"]]. W kwalifikacjach poklepał bulę niczym [[Marcin Najman|Najman]] matę, przegrywając z takimi buloklepami jak [[Sebastian Colloredo]] czy [[Heung Chul Choi]]. Dalszej części sezonu nie ma co wspominać, bo ani razu nie wskoczył na podium, najwyżej był ósmy w Zakopanem. Od czasu do czasu lubił poklepać bulę jak w Sapporro czy w Lahti. Po sezonie ogłosił całemu światu, że pier{{cenzura1}}doli metodę małych kruczków i zdecydował się na współpracę z [[Stefan Horngacher|Hornim]].

== Sezon [[2016]]/[[2017]] – 2 miejsce ==

Współpraca z nowym trenerem niemal od razu przyniosła nadspodziewane efekty. Zaczęło się od zwycięstwa Polaków w drużynówce w Klingenthal, w którym Kamil dołożył swoją cegiełkę. Przed TCS-em odniósł dwa podia w Lillehammer i Engelbergu. Następnie i w Oberstdorfie, i w Ga-Pa zajął drugie miejsce przegrywając z [[Stefan Kraft|Kraftem]] i [[Daniel-André Tande|Pandolubem]]. Aż przyszedł Innsbruck. Organizatorzy obawiali się zwycięstwa Kamila, więc specjalnie przygotowali dla niego upier{{cenzura}}dolony <del>stół</del> zeskok by mógł się wywrócić. Udało się tylko częściowo. Kamil co prawda wyp{{cenzura1}}ierdolił się w serii próbnej, ale <del>doznał bólu dupy</del> szybko się pozbierał i w konkursie zajął 4 miejsce. Natomiast Krafta złapała <del>sraczka</del> grypa. W Bischofschofen działy się cuda. Po pierwszej serii prowadził [[Jurij Tepeš|Tepes]], Żyła w trakcie drugiej serii zjadł dużo <del>bułek z bananem</del> marynowanej papryki i wylądował na trzecim miejscu, Tande <del>wyruchał pande</del> niemal się wypierdolił na buli tracąc szansę na zwycięstwo w turnieju <del>, a Mateja wreszcie przeskoczył bulę…</del>. Jedno było pewne, że Kamil wygra cały turniej. Tak też się stało. 138,5 metra i Kamil stał się legendą skoków narciarskich. W dalszej części sezonu zdominował zawody w Wiśle i Zakopanem. Wszyscy oczekiwali powtórki sprzed ponad 15 lat, kiedy Adaś zdobył złoto i srebro na MŚ w Lahti. Niestety, na skoczni normalnej przegrał o punkt brąz ze [[Markus Eisenbichler|Wściekłą Ajzenbiślą]], a na dużej skoczni był siódmy. I znowu przegrał z Żyłką. Na osłodę zdobył złoto w drużynie. W dalszej części sezonu Kraft ukradł Kamilowi [[Kryształowa Kula|Kryształową Kulę]] i Kamil ostatecznie zajął drugie miejsce. Ale rekord [[Letalnica|Letalnicy]] jest nasz!! 251,5 metra mimo szorowania dupą po zeskoku.

== Sezon [[2017]]/[[2018]] – 1 miejsce ==

{{Youtube|iU1t_3sEUFI|width=300|Pieśń o Kamilu i nie tylko.}}

W tym sezonie Kamil pokazał, że nadal się liczy w Pucharze Świata, mimo tego że wielokrotnie zdarza mu się całkiem przespać na progu. Zaczęło się od drugiego miejsca w Wiśle. Potem przyszły nieco gorsze wyniki w Kuusamo i Niżnym Tagile. Później dwukrotnie stanął na podium w Engelbergu. Jednak prawdziwa eksplozja formy dopiero nastąpiła na [[Turniej Czterech Skoczni|Turnieju Czterech Skoczni]]. Kwalifikacje w Oberstdorfie nie wskazywały na to. Przejechał całkiem próg i zajął 28 miejsce. Jednak przed konkursem zjadł cały talerz fasolki po bretońsku i zwyciężył w konkursie. W Ga-Pa także zwyciężył, mimo oczekiwania przez 10 minut na górze. W Innsbrucku też nie miał sobie równych i wygrał, a dodatkowo [[Richard Freitag|Fraj<del>er</del>tag]] się wyp{{cenzura3}}olił tracąc szansę na zwycięstwo w turnieju. [[Sven Hannawald]] w obawie o czwarte zwycięstwo powiedział, że stawia <del>karpia z Lidla</del> piwo za darmo dla każdego kto pokona Stocha. Tak się jednak nie stało, dwa svenomenalne skoki na 132,5 oraz 137 metrów sprawiły, że Hanniemu zrzedła mina, po czym dostał nagłego syndromu wypalenia. Wyszedł na zeskok i pogratulował Królowi Kamilowi, a po konkursie wypił z nim zimne piwo. Dalsza część sezonu i kolejna impreza – MŚ w lotach. Tym razem Kamil zdobył srebro. Małysz po raz kolejny pozazdrościł Kamilowi, gdyż medalu w lotach nie zdobył (pamiętne 0,4 punktu z [[Anders Jacobsen|Hydraulikiem]]). Po tych dwóch sukcesach zapanowała mania na punkcie Kamila porównywalna z hitem <del>Luisa Fonsiego</del> Sławomira. Nasi rodacy prześcigali się o to kto wykona najlepszą pieśń o naszych Orłach Horngachera. Jedna z tych piosenek jest obok tego tekstu. Niestety ta pieśń nie pomogła Kamilowi zwyciężyć w Zakopanem, gdyż swoje trzy grosze wtrącili, a jakże: [[Walter Hofer]] i <del>[[Miran Tepeš]]</del> [[Borek Sedlak]]. Ten ostatni puścił Kamila przy silnym, tylnym wietrze i ostatecznie zajął 38 miejsce. Na pocieszenie wygrał [[Willingen Five|Piątkę]] w Willingen.

=== Igrzyska Olimpijskie <del>Pingpong</del> Pjongczang 2018 ===

Na Igrzyska Kamil poleciał jako faworyt dwóch konkursów. Na skoczni normalnej przeżył déjà vu z Lahti, przegrywając o 0,4 punktu brąz z [[Robert Johansson|Wąsaczem z Norwegii]], który lądując jak człowiek ślizgający się na skórce od banana otrzymał noty po 18.5 pkt, a Kamil takie same za nienaganny telemark. Warto wspomnieć, że kolega Kamila [[Stefan Hula]] nie tylko przeleciał wtedy bulę dwukrotnie, ale nawet prowadził po pierwszej serii. Niestety Walter postanowił po jego drugim skoku trochę odjąć punktów, czym samym wprawił zdenerwować jakieś 10 mln Polaków. Ale w drugim konkursie Kamil spiął pośladki i zdobył złoto, po kilku minutach oczekiwania i zgrzytania palców. Tym samym Kamil stał się ekspertem od wygrywania igrzysk olimpijskich.

=== Dalsza część sezonu ===

Po igrzyskach przyszło Lahti. I wreszcie się dowiedzieliśmy, że gdy Kamil trafi w próg, to nokautuje niczym Adaś w 2001 roku (patrz Willingen). W konkursie zamknął marzenia rywali wygrywając o prawie 30 punktów nad <del>Wellingerem</del> <del>Freitagiem</del> Ajsenbiślą i umocnił się w klasyfikacji PŚ. Nadszedł [[Raw Air|Rowerek]] i pierwszy konkurs w Oslo. Kamil zdominował treningi, kwalifikacje, konkurs drużynowy, pierwszą serię konkursu indywidualnego i … 119 metrów w drugiej serii. <del>Janusze skoków narciarskich</del> Eksperci ze świata skoków stwierdzili jednoznacznie:

{{cytat2|Kamil znowu spóźnił skok}}

Jednak jak wykazała szczegółowa analiza skoku, klatka po klatce wykazała, że tak się nie stało. Sam zainteresowany Kamil stwierdził, że leciał z toną [[Ziemniak|kartofli]] na plecach (chociaż zmierzono wiatr pod narty). Wyszło na to, że <del>Tepes</del> Sedlak znowu maczał palce. Po konkursie krążyły plotki, iż trener Norwegów wręczał Sedlakowi [[Łapówka|drobny upominek]] w zamian za zwycięstwo Norwega. I faktycznie, wygrał Pandolub! W Lillehammer wszystko wróciło do normy. W konkursie prawie wygrał [[Dawid Kubacki|Kubacki]], bijąc 48 rywali. Prawie, bo przegrał, a jakże by inaczej, z Kamilem Stochem, który skakał niczym przybysz z innej planety. W następnym konkursie w Trondheim Rakieta z Zębu powtórzyła wyczyn Adasia z 2001 roku, wygrywając konkurs i bijąc jednocześnie rekord skoczni z 1 belki (Kruczkowi i [[Alex Insam|Przystojnemu z Włoch]] to opadły szczęki). Co prawda w Vikersund był na szóstym miejscu, ale Frajtag nie był już na tyle mocny po zgoleniu <del>włosów na jajach</del> wąsów by go wyprzedzić, czym zapewnił sobie Kryształową Kulę. Natomiast Johansson nie przeleciał <del>buli</del> rekordu świata [[Stefan Kraft|Krafta]], więc talerz na drugie danie także padł łupem Kamila. <del>Pozostały jeszcze konkursy w [[Planica|Planicy]] i miejmy nadzieję, że Kamil pier{{cenzura1}}dolnie jakiś rekord świata.</del> Rekordu nie było, ale wygrał oba konkursy, odbierając rower (dosłownie!) dla żony, a dla siebie franki <del>Petru</del> szwajcarskie i Kryształową Kulę. Tego samego dnia okazało się, że [[Stefan Horngacher|Horni]] przedłużył o rok kontrakt (ku zawodowi <del>Januszy</del> ekspertów, którzy myśleli, że Stefan wychowa polskich [[Noriaki Kasai|Kasaiów]]). Kamil ma więc po raz drugi powody do zadowolenia.

== Dalsza część kariery ==

Później Kamil skakał jak skakał. Obniżył nieco loty i często zdarzyło mu się przespać na progu. Hofer i Sedlak też dokładali swoje trzy grosze. Na MŚ w Seefeld na dużej skoczni przeżył deja vu z poprzednich mistrzostwa w Lahti zajmując 5 miejsce. Jednak na normalnej miał mega farta. Zajmował po pierwszej serii 18 miejsce, jednak w drugiej serii tak wycinało rywali, że dostał się aż na drugie, a Kubacki z 27 na 1! Następny sezon był raczej przeciętny. Wygrał tam tylko 3 razy <del> a to przez Sedlaka i Hofera</del>, a w TCS nawet nie był w 10 w żadnym konkursie. Jednak w kolejnym sezonie nasz Król odzyskał wielką formę (szkoda, że tylko w TCS) miażdżąc tam rywali i zdobywając kolejnego Złotego <del>bażanta</del> Orła. Niestety w tym sezonie potrafił raz zająć 2 miejsce w pierwszym konkursie, a w następnym nawet nie być w piętnastce. Kolejny sezon był już dość przeciętny, jak zresztą dla wszystkich polskich skoczków, bowiem tylko raz stanął na podium, a na Olimpiadzie miał wielkiego pecha. W pierwszym konkursie był 6, a w drugim 4 co wzruszyło biednego Kamyczka.

Raczej nie liczymy na powrót do wielkiej formy Kamila, jednak wierzymy w jego upragnione 40 zwycięstwo w Pucharze Świata.

* Tuż przed Mistrzostwami Świata w Lotach [[Miran Tepes]] wykopał Kamilowi mogiłę na pobliskim cmentarzu w Vikersund. Ponadto Miran wszystko sobie zaplanował (przy pomocy [[Walter Hofer|Hofera]]), jednak na szczęście nie udało mu się zabić naszego Kamyczka.

* Po wywalczeniu złotego medalu w Rosji [[Putin]] i Hofer oraz Tepes zostali sojusznikami i planują zabić Kamila.

* Wbrew temu, co mówi Szaran – nie jest rekordzistą skoczni w Soczi.

* Jest udoskonaloną reinkarnacją [[Adam Małysz|Adama Małysza]].

* Jest drugim skoczkiem po <del>Hitlerze</del> [[Sven Hannawald|Hannim]], który wygrał wszystkie cztery konkursy Turnieju Czterech Skoczni. [[Adam Małysz]] aż kipi z zazdrości.

== Zobacz też ==

{{NonNews|[[NonNews:Drugie miejsce dla Kamila Stocha|Drugie miejsce dla Kamila Stocha]]}}

* [[Adam Małysz]]

* [[Dawid Kubacki]]

* [[Maciej Kot]]

* [[Piotr Żyła]]

{{DEFAULTSORT:Stoch, Kamil}}

[[Kategoria:Polscy skoczkowie narciarscy]]