Edytujesz „Katastrofa górnicza w Copiapó”

[[Plik:MINA S~1.JPG|right|thumb|250px|Gdyby ci górnicy nie byli w Chile, mieliby znacznie większe kłopoty...]]

{{Cytat|W kopalniach w Polsce wydobywa się węgiel, w Australii boksyty, a w Chile górników.|[[Wikipedia]] o kopalniach.}}

W sierpniu [[2010]] roku w [[Chile]] miała miejsce katastrofa, w wyniku której '''zasypało 33 górników w kopalni'''. O ile jej przyczyny nie były niezwykłe, to niecodzienne było to, iż wszystkich 33 zasypanych górników udało się uratować, mimo iż przebywali zasypani pod ziemią 69/70 dni – dopiero wtedy udało się do nich dotrzeć<ref>[http://pl.wikipedia.org/wiki/Katastrofa_g%C3%B3rnicza_w_Copiap%C3%B3 Link do hasła o katastrofie w Wikipedii]</ref>. Górnicy ci mieli szczęście, które polegało na tym, iż katastrofa miała miejsce właśnie w Chile, bo jeśli mieli zostać gdziekolwiek uratowani, to mogło się to wydarzyć tylko w Chile, kraju, który ceni sobie życie swoich obwateli, a prezydent szuka okazji do dobrego PR-u i ma możliwości wpompowania wielu milionów dolarów w akcję uratowania kilku osób.

W niniejszym artykule przedstawiamy potencjalny przebieg wydarzeń podobnej katastrofy, gdyby miała ona miejsce w innych krajach.

=Miejsce katastrofy=
[[Plik:Chilegornik.jpg|right|thumb|250px|Takie rzeczy tylko w Chile]]
==Kraje==
===Białoruś===
[[Aleksander Łukaszenka|Łukaszenka]] ogłasza, że za wywołaniem katastrofy stoją Polacy. Następnie każe aresztować kilkudziesięciu Polaków. Polska i Rosja oferują pomoc w wydobyciu górników, ale Łukaszenka odmawia, twierdząc, że sobie poradzi. Górnicy giną, ale Łukaszenka zachowuje honor dyktatora, który wcale nie potrzebuje niczyjej pomocy.

===Belgia===
Akcję ratunkową podejmują dwie niezależne od siebie jednostki – flamandzka i walońska, które zasypują sobie wzajemnie wykopane tunele. W efekcie rozpoczyna się debata na temat sensu istnienia państwa belgijskiego i ewentualnych wizjach na rozdzielenie się Flamandów i Walonów. W obliczu tej jakże istotnej debaty życie górników schodzi na dalszy plan, a brak możliwości współpracy między Walonami a Flamandami doprowadza do śmierci wszystkich górników.

===Chińska Republika Ludowa===
Rząd dowiaduje się o katastrofie i podaje do publicznej wiadomości, że misja ratunkowa idzie do przodu. W międzyczasie znajdują 33 innych górników i każą im mówić międzynarodowym telewizjom, że zostali uratowani przez Partię. Gdy szum opadnie, rząd każe zabić tych 33 górników, aby przypadkiem nikomu nie opowiedzieli o całym wydarzeniu. W efekcie ginie 66 górników.

===Federacja Rosyjska===
Rząd zrzuca odpowiedzialność za katastrofę na czeczeńskich separatystów, zaznaczając, iż wszyscy górnicy polegli w walce o ojczyznę. Wszyscy dziennikarze, którzy próbują odkryć prawdę zostają kolejno zabijani „w niewyjaśnionych okolicznościach”.

===Francja===
Rozpoczyna się intensywna akcja ratunkowa. Po 2 dniach ratownicy ogłaszają strajk dopóki nie otrzymają 20% podwyżki i gwarancji nieprzedłużenia wieku emerytalnego. Rząd negocjuje z ratownikami i po 25 dniach dochodzi do porozumienia. W międzyczasie do prasy przedostaje się informacja, że zasypani górnicy są imigrantami z [[Afryka|Afryki]] i krajów arabskich. Dochodzi do rozruchów. Zostaje spalonych kilkaset samochodów, kilkadziesiąt osób ginie w walkach. Policja aresztuje kilkuset agresywnych imigrantów, kilka tysięcy zostaje wydalonych z Francji. UE wydaje rezolucję potępiającą zachowanie francuskich władz. Gdy porządek w kraju zostaje przywrócony, a ratownicy dostają podwyżkę, cała uwaga wraca do akcji ratunkowej. Po kilkudziesięciu kolejnych dniach udaje się dowiercić do schornu, gdzie przebywali górnicy, jednak w międzyczasie wszyscy górnicy giną z braku tlenu.

===Grecja===
Dochodzi do katastrofy w kopalni w wyniku zaniedbania kontroli poziomy metanu, ale nikt nie zostaje zasypany, gdyż wszyscy górnicy w międzyczasie protestowali przeciwko rządowym reformom.

===Indie===
Ponieważ przeprowadzenie akcji ratunkowej wiązałoby się z wysokimi kosztami, właściciel kopalni woli zatrudnić krewnych ofiar i zatuszować sprawę, co w związku z brakiem ewidencji ludności nie stanowi większego problemu.

===Indonezja===
Zapału, aby odkopać zasypanych górników starcza innym górnikom tak długo, aż osiągną maksymalną głębokość na jaką można się dostać kopiąc rękoma, łopatami i kilofami. Po krótkiej modlitwie życie w kopalni wraca do normy. Rodziny zostają powiadomione przez znajomych i nie mają szans na odszkodowanie.

===Japonia===
Tuż po katastrofie [[Japonia|Japończyk]] wyłącza grę komputerową „Symulator Kopalni” i zaczyna grać w coś innego.

===Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna (1)===
[[Kim Dzong-il|Kim]] wie, że katastrofa to wina reżimu z [[Korea Południowa|Południa]] i w ramach odwetu dokonuje pokazu siły dyslokując więcej wojsk nad granicę z Koreą Południową. Rząd w [[Seulu]] wyraża zaniepokojenie sytuacją i wysyła większy haracz niż zazwyczaj, aby uspokoić sąsiada. Pieniądze zostają wydane na dalsze zbrojenia i luksusy dla elity. O górnikach wszyscy zapominają, a dla upewnienia się, że nikt z obywateli się o tym nie dowie, każe zabić rodziny wszystkich górników, a najbliższych znajomych wysłać na 10 lat do obozu reedukacyjnego.

===Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna (2)===
Kim wie, że katastrofa została wywołana przez górników, którzy nie wzięli sobie zbytnio do serca nauk ich Przywódcy, w związku z czym postanawia ukarać górników niepodejmowaniem akcji ratunkowej. Skoro zaś górnicy nie wykazali się słuszną postawą, w celu zapobiegnięcia rozrostowi niebezpiecznego elementu, Kim każe zabić rodziny wszystkich górników, a najbliższych znajomych wysłać na 10 lat do obozu reedukacyjnego.

===Pakistan===
Muzułmańscy duchowni oskarżają [[chrześcijaństwo|chrześcijan]] o wywołanie katastrofy. W efekcie nikt nie koncentruje się na ratowaniu zasypanych górników, ale na masowych mordach na mniejszości chrześcijańskiej w kraju oraz niszczeniu kościołów. Wkrótce do mordów dochodzi w innych krajach islamskich. Po kilku miesiącach sytuacja się uspokaja.

===Polska (1)===
Rozpoczynają się intensywne poszukiwania górników. Po 5 dniach zostają one przerwane z braku funduszy, wszyscy górnicy giną, a prezydent ogłasza [[żałoba narodowa|żałobę narodową]].

===Polska (2)===
W trakcie akcji ratowniczej zasypani górnicy zakładają związek zawodowy i odmawiają wyjścia na powierzchnię, żądając podwyżek i dożywotniej gwarancji zatrudnienia. Spontanicznie do ich protestu przyłączają się kolejarze, pielęgniarki, ratownicy i nauczyciele. Pierwszą osobą, która dociera do górników jest premier, który łączy się w bólu z rodzinami górników, ale też próbuje załagodzić spór. Następnie pojawia się funkcjonariusz Centralnego Biura Antykorupcyjnego, który na miejscu rozpoczyna przesłuchania w związku z podejrzeniami o ustawianie przetargów na systemy zabezpieczeń kopalni. Na powierzchi przez całą dobę odprawia się msze. Gdy górnicy w końcu umierają z braku tlenu, prezydent ogłasza żałobę narodową.

===Sierra Leone===
Katastrofa rozwścieszcza lokalnego watażkę posiadającego kontrolę nad kopalnią diamentów, który oskarża konkurencyjnego watażkę o wysadzenie kopalni. W efekcie rozpoczyna się krwawa wojna domowa, w wyniku której ginie kilkaset tysięcy osób a milion ucieka do sąsiednich krajów.

===Słowacja===
Gdy wychodzi na jaw, że w kopalni oprócz Słowaków zasypanych zostało kilku romskich górników, Słowacy zaczynają protestować przeciwko akcji ratunkowej, która, po ataku uzbrojonego szaleńca na ratowników, zostaje odwołana.

===Szwecja===
Akcja ratunkowa nie zostaje podjęta, aby zaoszczędzić pieniądze na wysokie renty i odszkodowania dla wdów i dzieci po górnikach.

===Ukraina===
Nikt się nie przejmuje katastrofą, gdyż takie rzeczy są codziennością na Ukrainie. Właściciel kopalni nie ponosi również żadnej odpowiedzialności, gdyż sam zasiada w rządzie i udaje mu się zadbać, aby mu włos z głowy nie spadł. Wypłaca też nędzne odszkodowanie rodzinom ofiar, które po przeliczeniu na dolary, wynosi około 90 dolarów na górnika.

===Unia Europejska (1)===
Akcja ratunkowa jest odłożona, gdyż najpierw właściciel kopalni musi wysłać wniosek o pozwolenie na dodatkowe odwierty. W międzyczasie na właściciela kopalni zostaje nałożona gigantyczna kara za „nieuzasadnione przedłużanie czasu pracy”. Po kilkunastu miesiącach właściciel kopalni dostaje odpowiedź, że w wysłanych dokumentach był błąd i uprasza się go o uzupełnienie dokumentacji. W międzyczasie kara za przedłużenie czasu pracy zasypanych górników osiągnęła tak wysoką sumę, że kopalnia upada, natomiast właściciel, po kilkuletnim procesie, trafia do więzienia za „niepodjęcie akcji ratunkowej i spowodowanie śmierci 33 osób”.

===Unia Europejska (2)===
Akcja ratunkowa zostaje podjęta bez czekania na zgodę. Po kilku dniach akcji ratunkowej na miejscu pojawia się wysłannik Unii, który po dokonaniu analizy nakazuje zakopać wydrążony już tunel. W efekcie górników nie udaje się już uratować. W międzyczasie Rada Europejska zgadza się co do tego, że należałoby wprowadzić dodatkowe, restrykcyjne przepisy dotyczące bezpieczeństwa w kopalniach. Po dwóch latach zostaje wprowadzone rozporządzenie nakazujące kopalniom przekazywać 65% dochodu na infrastrukturę związaną z bezpieczeństwem. W efekcie kopalnie państwowe zaczynają działać przynosić straty, a kopalnie prywatne kolejno upadają, zwiększając bezrobocie i znacznie spowalniając rozwój gospodarki krajów Unii.

===USA (1)===
Dziennikarze lokalnych stacji i [[CNN]] dowiadują się o katastrofie szybciej niż rząd. Dziennikarze otaczają kopalnię i relacjonują „na żywo” wszystko co się dzieje wokół. Rząd wysyła ekspertów, aby wyjaśnili przyczyny katastrofy. Po kilku godzinach eksperci „bez wątpienia” stwierdzają, że był to zamach terrorystyczny, a prezydent podejmuje decyzję o rozpoczęciu inwazji zbrojnej na [[Iran]]. Wszyscy górnicy giną, gdyż w całym zamieszaniu zapomniano o rozpoczęciu akcji ratunkowej, ale otrzymują pośmiertne odznaczenia od prezydenta.

===USA (2)===
Katastrofa przyciąga wielką uwagę nie tylko mediów, ale także organizacji ekologicznych, które ropoczynają protesty przeciwko niszczeniu środowiska naturalnego poprzez kopalnie. Rząd ugina się pod żądaniami [[Greenpeace]]'u i wstrzymuje akcję ratunkową, aby nie obciążać dodatkowo środowiska, a następnie zamyka kopalnię powodując masowe bezrobocie w okolicy. Wszyscy górnicy giną, ale partia rządząca zdobywa ułamki procent u popierających Zielonych.

===Wielka Brytania===
Ponieważ Margaret Thatcher zamknęła większość kopalni, nikt nie zauważa, że 33 żądnych wrażeń ludzi zostaje zasypanych podczas zabronionej wycieczki po jednej z kopalń.

===Włochy===
Ratownicy wykopują wąski tunel do górników. Dociera jednak do nich informacja, że kopalnia zostanie zamknięta z powodów bezpieczeństwa. W efekcie górnicy odmawiają przyjmowania zrzucanego im pokarmu i rozpoczynają strajk głodowy. Na ulice miast wychodzi milion osób i protestuje przeciw antyspołecznej polityce rządu. Rząd obiecuje, że nie zamknie kopalni, ale wtedy górnicy zaczynają żądać podwyżek, na co właściciel kopalni się nie zgadza. W efekcie górnicy umierają z głodu zanim zostanie wykopany właściwy tunel ratunkowy.

==Dawne, teoretyczne i nierealne kraje==
===Anarchizm===
Nikt się nie przejmuje zasypanymi górnikami w biedaszybie i lokalne gangi dalej walczą ze sobą o kontrolę nad tym biedaszybem.

===Hitlerowskie Niemcy===
Ratownicy wykopują wąski tunel do schronu z żydowskimi górnikami, zesłanymi do kopalni. Następnie wrzucają tam cyklon-B i zakopują.

===Kambodża za Pol-Pota===
Górnicy szybko zostają zasypani, ponieważ są przypadkową grupą osób zesłanych do kopalni. Ratownicy nie potrafią ich uratować, ponieważ również są przypadkową grupą osób wysłanych do ratowania, a ponadto są pozbawieni narzędzi służących do kopania. Po kilku dniach ratownicy zostają skazani na śmierć za działalność przeciw reżimowi.

===Monarchia teokratyczna===
Po katastrofie wierni wychodzą na plac przed główną bazyliką w stolicy i zaczynają się modlić, aby Bóg uratował górników. Kiedy okazuje się, że nie uda się ich uratować, wszyscy pocieszają się twierdzeniem, że „Bóg tak chciał”.

===Polska za rządów Janusza Korwin-Mikkego===
[[JKM|Król]] ogłasza, że nie zrobi nic, aby uratować górników, bo państwo nie może się wtrącać w prywatny biznes, jakim są kopalnie, więc właściciel kopalni musi radzić sobie sam. Skoro zaś górnicy wiedzieli, że praca w kopalni niesie ze sobą ryzyko, ich rodziny nie mają prawa do odszkodowań, a właściciel nie musi ich ratować, bo nikt nie może go do niczego zmusić.

===Stalinizm===
Górnicy zostają wydobyci, a następnie skazani na śmierć za sabotaż gospodarczy na zlecenie kapitalistów.

{{Przypisy}}

[[Kategoria:Górnictwo]]
[[Kategoria:Polityka]]
[[Kategoria:Socjologia]]