Edytujesz „Klakierzy”

[[Plik:Arabic arts festival applause.jpg|200px|thumb|Klakierzy przy pracy]]

{{cytat|Łuuuuuuuuuuuuuuuuu!|Typowi klakierzy podczas typowego teleturnieju}}

'''Klakierzy''' (AKA ''klaskacze'') – ludzie, których ambicją było wystąpić w jakimś teleturnieju, ale że im się nie udało (przeważnie dlatego, że nigdy nie próbowali…), to pomyśleli, że jak posiedzą 6 razy w tygodniu za [[Robert Janowski|Robertem Janowskim]] albo 4 razy w tygodniu dookoła [[Hubert Urbański|Huberta Urbańskiego]] to w zasadzie wyjdzie na to samo. Ci drudzy nie pomyśleli jednak o tym, że i tak prawie nic, a nawet ch{{Cenzura3}}a ich widać i podczas każdego nagrania [[Milionerzy|Milionerów]] plują sobie w brodę, że nie mogą podnosić się z miejsc i tańczyć tak jak ich koledzy po fachu z [[Jaka to melodia?|Jakiej to melodii]], a ich rola sprowadza się jedynie do... klaskania.

Zasadniczo, klakierzy starają się wyglądać lepiej i przywdziewać bardziej szałową odzież niż wszyscy uczestnicy teleturnieju i [[Prowadzący|prowadzący]] razem wzięci. Wydaje im się, jakby szli co najmniej na obiad do jakiejś dobrej restauracji, a już na pewno na bierzmowanie własnego dziecka. Kobiety wyciągają z szaf gustowne [[Podomka|podomki]], jedwabne [[Apaszka|apaszki]], a także [[Żabot|żaboty]] i najnowsze [[Bolerko|bolerka]]. Mężczyźni zaś preferują dżinsy bądź sztruksy do spółki z jakąś wygodną acz kunsztowną koszulą oraz buty-lakierki, standardowo świecące się jak psu jajca. Wszystko to po to, by wyindywidualizować się z rozentuzjazmowanego tłumu i zostać zauważonym na antenie [[telewizor]]a przez jakiegoś bogatego producenta filmowego, który oglądając dany program z cygarem w ręku, rozmyślając nad najnowszą superprodukcją do której reżyser nie potrafił skompletować obsady, stwierdzi wskazawszy nań palcem: „Bierzemy go!”. O dziwo, tak się jednak nigdy nie dzieje.

Co mniej wtajemniczonym mogłoby się wydawać, że klakierzy nie potrafią mówić, gdyż jedyne co można od nich usłyszeć to kompilacja wyrazów dźwiękonaśladowczych typu:

* ''Łuuuuuuuuuuuuuuuuuu!!!''

* ''Łiiiiiiiiiiiiiiiiii!!!''

* ''Ooooooooooooooooooo!!!'' (rzadziej)

Ciekawostką jest fakt, że [[Klaskanie|klaskanie]] jest jedynie poboczną działalnością klakierów. Poza wydawanymi ww. odgłosami, do ich głównych zadań należy także gibanie się jak pi{{Cenzura3}}dolone rezusy w rytm muzyki (o ile taka występuje – patrz [[Jaka to melodia?]]) i… no… w każdym razie, w hierarchii klaskaczy najwyżej plasują się właśnie ci, którzy potrafią niczym [[Napoleon Bonaparte|Napoleon]], wykonywać kilka czynności naraz, a jednocześnie są prawie cały czas na pierwszym planie, tuż za prowadzącym, który bezczelnie ich zasłania. Gdy widzą jednak że mieszczą się w oku kamery, osiągają [[Orgazm|orgazm]] i łapią kretyński uśmieszek nr 69, dla niekumatych mogący oznaczać „Ojej, widać mnie na wizji! Ale beka, he he he”, jednak ci [[Żaba|kumaci]] wiedzą, że to znaczy „Tak jest, to jest moje 5 minut. ''Moje'', a nie tych gamoni których ten zasłaniający mnie [[Prowadzący|gamoń]] zaraz będzie przepytywał. Gońcie się leszcze!”.

Na dobrą sprawę, klakierem można zostać od osiągnięcia wieku [[Gimnazjum|gimnazjalnego]], gdyż to właśnie do gimnazjów producenci co mniej chętnie oglądanych teleturniejów wysyłają zaproszenia na zasadzie „Gównażeria będzie miała frajdę, my nic nie zapłacimy bo nieletnim i tak by nie można było, a i tak będzie jak u [[Piotr Rubik|Rubika]]”. Sprawdza się to jednak prawie wyłącznie wtedy, gdy delikwentów nie widać na scenie, bo inaczej by była trochę [[Siara|siara]], że ulubiony teleturniej całej rodziny musi sięgać po taki zaciąg. Natomiast od 18. roku życia w zasadzie nikt nie przyjdzie za frajer, więc trzeba wybulić dodatkową kasę od producenta, co ma jednak i swoje dobre strony, bo osobników 18+ można już spokojnie zaprezentować na scenie, to znaczy widowni, więc idzie to przeboleć.

== Zobacz też ==

* [[fan]]

* [[fanboj]]