Tekst źródłowy strony Kolej dużych prędkości w Polsce

[[Plik:Podmyte tory.jpg|thumb|250px|Supernowoczesny odcinek testowy]]
'''Kolej dużych prędkości w Polsce''' – [[Liczba zespolona|zespolony]] system kolejowy dużych prędkości. Znaczącą rolę odgrywa część urojona, podczas gdy część rzeczywista jest pomijalna, bo obejmuje odcinek torów o długości około 400 metrów<ref>Na dodatek w [[Łódź Fabryczna|jakiejś dziurze]] pod [[Łódź|Łodzią]]</ref>.

== Wymogi osiągania ''dużych'' prędkości ==
Wbrew pozorom nie można po prostu skleić ze sobą trzech [[EN57|kibli]] i rozpędzić ich do zatrważających 120 km/h, żeby nazwać coś koleją ''dużych'' prędkości. [[PKP]] nawet przygotowało śmieszną rozpiskę z wymogami.
* '''130 km/h''' – żeby śmigać tak szybko trzeba mieć albo ''działający'' ETCS (warunek nie do spełnienia w polskich warunkach), albo dwóch maszynistów w kabinie. Druga opcja jest równie trudna do spełnienia ze względnu na skąpstwo [[PKP Intercity|polskich przewoźników]].
* '''160 km/h''' – tu już trzeba pozbyć się wszelkiego rodzaju dzikich przejść przez tory i przejazdów w poziomie szyn. W Polsce oznacza to ich likwidację, która to z kolei jest z góry skazana na porażkę, bo sprytni lokalsi zawsze znajdą inne miejsce do przełażenia przez tory.
* '''250 km/h''' – wkraczamy w sferę urojeń, bo takie prędkości nie są rozwijane przez jakiekolwiek pociągi w Polsce w ruchu liniowym. Teoretycznie może tyle jechać [[Pendolino]], ale poskutkowałoby to rozpadnięciem się drewnianych podkładów na amen. Wymagane są zatem supernowoczesne [[Tor kolejowy|tory]] z podkładami strunobetonowymi.
* '''350 km/h''' – szyny muszą być wykonane z [[tytan]]u, a każdy podkład poświęcony przez arcybiskupa. Do tego operator sieci kolejowej musi dysponować aktami chrztu każdego z podkładów, na wypadek gdyby jakiś pociąg chciał na niego wjechać. Trzeba wtedy skrupulatnie sprawdzić wszystkie dokumenty i dopiero wtedy można zezwolić na wjazd.

== Linia Y ==
[[Plik:POL rail Y.svg|thumb|250px|Nad tą grafiką pracowały setki ludzi przez 10 lat, doceń to]]
Linia o roboczej nazwie ''Y'' ma połączyć [[Warszawa|stolicę]] z [[Wrocław|Wrockiem]] i [[Poznań|Poznaniem]] przez [[Łódź]]. Prawdziwa nazwa projektu jest pilnie strzeżoną tajemnicą. Nazwa ''Y'' została nadana nieoficjalnie przez skonfundowanych dziennikarzy, którzy nie byli w stanie wyciągnąć z przedstawicieli rządu niczego poza przeciągłym ''Yyyyyyy'', gdy zapytano ich o kolej dużych prędkości.

Projekt zaczął powstawać w [[1995]] roku i jak dotąd jest wciąż w fazie prac studialnych. Urzędnicy potrzebowali tych {{#expr:{{CURRENTYEAR}}-1995}} lat na dogadanie się [[Łapówka|kto komu da ile w łapę]] i jakie [[Afera podsłuchowa 2014|ośmiorniczki zjedzą na kolację]]. Póki co z rozmów wynika, że obecny rząd weźmie się za linię Y za cztery lata, a wtedy wszystko roz{{cenzura3}}li opozycja, która dorwie się do koryta i zaprzepaści wszelkie szanse.

Wedle pięknego planu linia ma się zaczynać w Warszawie, by pomknąć prosto jak w mordę strzelił do Łodzi zahaczając po drodze o kolejny fikcyjny twór, [[Centralny Port Komunikacyjny]]. Od [[Łódź Fabryczna|Łodzi Fabrycznej]] zostanie wydłubany specjalny tunel KDP, równoległy do plebejskiego tunelu, którym jeżdżą pociągi drugiego sortu. Co ciekawe według koncepcji tunel ma się kończyć na pięknym blokowisku [[Retkinia]], a linia ma przeciąć owe osiedle na wskroś przebijając się przez zabytkowe bloki.

Linia gdzieś w polu koło [[Zduńska Wola|Zduńskiej Woli]] rozwidli się i jedna odnoga poprowadzi na Poznań, a druga na Wrocław. Żeby było śmieszniej, na rozwidleniu zaplanowano stację kolejową, która ma obsługiwać ruch z okolicznych wsi. Wedłuch wstępnych analiz przewiduje się potoki pasażerskie na poziomie stu sztuk [[Krowa|bydła gospodarskiego]] i dwustu sztuk [[Świnia|trzody chlewnej]] dziennie. Stacja zostanie sfinansowana ze środków budżetu partycypacyjnego ''Łącząc trzodę chlewną z kulturą wielkomiejską'' [[Unia Europejska|Unii Europejskiej]].

=== Harmonogram prac ===
* '''1995''' – rozpoczęcie wstępnych prac studialnych w zakresie zasadności opracowania studium wykonalności wykonania projektu wstępnych założeń konstrukcyjnych.
* '''2001''' – wykonanie prac przygotowawczych mających na celu określenia sposobów przeprowadzenia ww. prac.
* '''2009''' – rozpoczęcie parzenia herbaty dla pani Halinki z sekretariatu.
* '''2010''' – pogrzeb pani Halinki z sekretariatu i powołanie komisji śledczej mającej ustalić motywy zbrodni.
* '''2016''' – zakończenie parzenia herbaty dla pani Halinki z sekretariatu.
* '''{{#expr:{{CURRENTYEAR}}+2}}''' – planowany czas dostarczenia herbaty pani Halince z sekretariatu.
* '''2564''' – <del>premiera [[Half-Life 3]]</del> wbicie pierwszej łopaty.
Niestety planowana data zakończenia robót była tak długa, że nie zmieściła się w artykule. Za utrudnienia przepraszamy. Jednocześnie informujemy, że wartość opóźnień może ulec zmianie.

== Tabor ==
[[Plik:EN57 Units Poznan.jpg|thumb|250px|PKP posiada już niezbędny tabor do obsługi KDP]]
[[PKP]] będąc poważną organizacją rozpoczęło prace nad krajowym taborem dużych prędkości już w latach 60. XX wieku. Wtedy to stworzono założenia konstrukcyjne [[wagon]]ów na 200 i 160 km/h. W przypadku tych pierwszych skończyło się na założeniach, a tych drugich skonstruowano imponujące dwie sztuki. Kombinowano też, jakby tu jeszcze trochę podrasować już podrasowane [[EN57|kible]], żeby jeździły 200 km/h<ref>Świeć Panie nad duszą maszynisty</ref>. Niestety cały plan poszedł w pizdu, gdy dostawcy sprzętu elektrycznego wyśmiali dzielnych konstruktorów mówiąc: ''Panie, pop{{cenzura3}}iło pana, skąd ja panu takie cuda wytrzasnę? Wyglądam na wróżkę czy jak?'' Potem jeszcze raz spróbowano sklecić turboturboturbokible (5WE), ale z tego genialnego planu też nic nie wyszło.

Sfrustrowane PKP w [[1997]] roku próbowało zamówić jakieś sensowne pociągi za granicą. Na drodze [[Łapówka|uczciwego przetargu]] wyłoniono zwycięzcę – firmę Alstom ze sławnym [[Pendolino]]. Na całe szczęście znalazł się w NIK-u ktoś trzeźwy i zapytał PKP po jaką cholerę zamawia pociągi 250 km/h skoro tory są w najlepszym wypadku na 120 km/h. Drugie podejście do niemal identycznego przetargu zrobiło [[PKP Intercity]] w [[2009]] roku, kiedy to udało się kupić horrendalnie drogie Pendolino za hajs z łapówek. Niestety wszyscy pracownicy NIK-u leżeli pijani pod stołem i zakup sfinalizowano.

{{Przypisy}}
{{Kolej}}

[[Kategoria:Kolejnictwo]]