Edytujesz „Krzysztof Penderecki”

[[Plik:Krzysztof Penderecki.JPG|thumb|Krzysztof Penderecki]]

{{cytat|– Co wy tam, kurwa, gracie?! Kto wam to, kurwa, napisał?<br>– Pan to napisał, profesorze.<br>– Hmm… A, rzeczywiście!|'''Krzysztof Penderecki''' dyskutujący o swojej kompozycji z koncertmistrzem}}

'''Krzysztof Penderecki''' (ur. [[23 listopada]] [[1933]] w [[Dębica|Dębicy]], zm. [[29 marca]] [[2020]]) – polski [[tajemniczy kompozytor|kompozytor]] i dyrygent, jeden z najważniejszych przedstawicieli polskiej awangardy<ref>Czyt. muzyki, której nikt nie słucha</ref> oraz najwybitniejszy [[troll]] w historii muzyki.

Penderecki wsławił się tym, że wynalazł sonoryzm – styl muzyczny przypominający [[true norwegian black metal]], w którym z jakiegoś powodu zrezygnowano z metrum, melodii i nastrojenia instrumentów, a wykonywany przez filharmoników używających piły zamiast smyczka z racji niemożności podpięcia się do [[wzmacniacz]]a.

== Kariera ==

[[Plik:Nuty.svg|thumb|200px|Skala chromatyczna? Passé.]]

Pierwszym sukcesem Pendereckiego, odniesionym w 1959 roku, była wygrana w konkursie kompozytorskim – zdobył nagrody we wszystkich trzech kategoriach. Jak do tego doszło? Nie, nie przez [[Łapówka|to, o czym myślicie]] – otóż regulamin jasno zaznaczał, że ''zgłosić można tylko po jednym utworze spod ręki każdego kompozytora'', ale Penderecki wciąż mógł zlecić przepisanie nut komuś innemu i opisując je innym pseudonimem. Tak powstał pierwszy rzut piewców jego geniuszu<ref>W dalszej części tekstu nazywanych ''baranami''</ref>.

Rok później powstał utwór <s>''21'37"''</s> ''8'37"'', którego nikt nie chciał ani grać<ref>W takcie 28 wykonawcy są poinstruowani, aby ''jebnąć skrzypcami w pulpit przekładając je pod lewą nogą''</ref>, ani tym bardziej słuchać, jako że zastosowane „jakości brzmieniowe” stały się inspiracją jedynie dla twórców [[horror]]ów. Niestety kontrowersyjny utwór [[4'33"|o podobnym tytule]] już istniał i miał się dobrze, toteż Penderecki, gdy go zaproszono do [[Japonia|Kraju Kwitnącej Czereśni]], bez namysłu skreślił tytuł i tam już przedstawił dzieło jako ''Tren ofiarom Hiroszimy''<ref>Poszerzając stado baranów o egzemplarze beczące po japońsku</ref>.

Z racji dużej ilości zamówień, Pender komponował szybko, a partytury pisał niedbale. Sprawiało to, że muzycy nie byli pewni, jakie dźwięki grać – nie wpływało w żaden sposób na brzmienie utworów, wszak te już od dawna sprawiały wrażenie, jakby dźwięki były [[Twierdzenie o nieskończonej liczbie małp|losowo wstawiane przez człekokształtne]]. Barany jednak dostrzegły w tym kolejną cząstkę boskiego geniuszu i nazwały to „aleatoryzmem niezamierzonym”.

Lata później Penderecki jednak doszedł do wniosku, że ''awangarda to choroba młodości, przez którą każdy musi przejść'' i wrócił do komponowania konwencjonalnego. Barany zaś nie pogodziły się z tym, że mistrz ich opuścił i do dziś wykupują wszystkie wydania jego utworów oraz nabijają mu odsłuchania na [[Spotify|Spotifaju]], czym przyczyniły się nawet do zdobycia przez niego paru nagród [[Grammy]].

== Zobacz też ==

* [[Poradnik:Jak zrobić utwór true norwegian black metalowy i nie wyjść na durnia|Jak zostać następcą Mistrza]]

* [[John Cage]]

{{przypisy}}

{{stub|muz|kat|Penderecki, Krzysztof}}

{{kompozytorzy}}