Tekst źródłowy strony Lúthien



'''Lúthien''' (zwana  Tinúviel) – słowik bez piórek i skrzydełek, ale z głosem rozwalającym szklanki. Półelfka, Półmajarka (po tatuniu i mamuniu). Najpiękniejsze Dziecię Ilúvatara.
==Pochodzenie==
Tatuś: Thingol - zazdrosny o córkę. Szuka dla niej partii, ale na świecie nie ma godnego jej rączki.<br>
Mamusia: Meliana - zapowiedziała, że ktoś przyjdzie do królestwa Doriath. Okazało się, że jej zięć, [[Beren|paszczak z rodu Bëora]]. 
==Życie==
[[Plik:Lothlorien.jpeg|thumb|300px|left|Lúthien i jej domek]]
Z racji tego, że miała takich rodziców była pięknym dzieckiem. Potem dorosła i była podobnież piękną kobietą. Nie wiem, nie widziałem. Za to widział [[Beren|Beren]], ale jemu trudno wierzyć. Najpierw usłyszał jak Lúthien śpiewa wśród drzewek, później ją zobaczył. Błękitne wdzianko, szare oczęta, włosy koloru cienia o zmierzchu (brzydkie jak noc?) i ten głos, co rozbił szklankę w jego [[plecak|plecoku]]. W tym momencie [[Upojenie alkoholowe|odpadł]], a nic nie wypił, bo szklanki nie miał. Ona jak go zobaczyła upojonego, stwierdziła, że to [[pijak|moczymorda]] i zwiała. On nadal był przyćpany i szlajał się po lesie. Aż zimą znowu zawyła do księżyca i stwierdziła, że pogada z Berenem, który ślinił się na jej widok. I trzepnął ją chyba jakiś piorun, bo się w tym [[Ludzie|człeku]] zakochała. Beren lekko wytrzeźwiał i poszedł prosić o rękę. Tatuś rzekł, że jest wieśniakiem, ale nie bezpośrednio, miał takt. Taktownie wysłał Berena <s>na śmierć</s> po [[Silmarile|Silmaril]] z korony [[Melkor|Morgotha]]. Lúthien pomogła Berenowi. Zdobyli klejnot, ale Beren zmarł. Słowik popełnił mentalne harakiri i oddał swoje życie w [[Valinor|Valinorze]] za możliwość wrócenia Berenowi życia. Beren zmartwychwstał. Kochali się dalej, aż urodził się Dior (nie ten od mody!). Lúthien umarła, choć była elfem (?) :(

== Zobacz też ==
* [[Silmarillion]], [[Hobbit, czyli tam i z powrotem]], [[Władca Pierścieni]].
{{stubpos}}


[[it:Lúthien]]
[[Kategoria:Tolkien]]
[[Kategoria:Postacie fikcyjne]]