Edytujesz „Lady Pank”

[[Plik:Formacja LP.jpg|Lady Pank przed kłótnią o to, czyj jest ten francuski szampan|thumb|210px]]
{{cytat|Graliśmy z chłopakami w piłkę, a mi oprócz tej piłki jeszcze czegoś było trzeba i okazało się, że trzeba mi było gitary|[[Edmund Stasiak]] o tym jak został muzykiem}}
{{t}} polski [[zespół rockowy]] założony przez Jana Borysewicza i Andrzeja Mogielnickiego. Zespół popularny nawiązujący do meneli pijących alkohol i nastolatek w transie narkotyków. Brak wykształcenia i zachowanie na scenie spowodowały, że zespół zaczął konkurować z takimi gwiazdami jak [[Perfect]], [[Kombi (grupa muzyczna)|Kombi]] czy [[TSA]].

== Historia ==
=== Początki ===
Zespół powstał w wyniku spisku na linii Mogielnicki–Borysewicz, gdy obaj zadręczali jeszcze swą bytnością członków Budki Suflera. Pewnego pięknego dnia, podczas letniej trasy koncertowej tegoż zespołu, obaj panowie obalili kilka(naście) szklanek i wpadli na genialny pomysł utworzenia własnego zespołu. Najpierw, korzystając z dobroduszności Izy Trojanowskiej, której Janek przygrywał przy nagrywaniu płyty, nagrali kilka piosenek takich jak „Mała lady pank” czy „Minus 10 w Rio”. Jako, że nie mieli odpowiednich do tego przedsięwzięcia muzyków, postanowili poszukać ich pod monopolowym (z sukcesem). Dwóch uprowadzili tez z Oddziału Zamkniętego. Mogiła znalazł w orkiestrze wojskowej wokalistę o nieprzeciętnej urodzie i stworzyli wspólnie pierwszą płytę (cudem unikając marskości wątroby), która rozeszła się w milionach egzemplarzy.

=== Rozkwit ===
Zagrawszy w samym [[1983]] grubo ponad 300 koncertów, postanowili zrobić coś niesamowicie oryginalnego, a mianowicie nagrać kolejna płytę. Zawierała ona stanowczo mniej przebojów, ale jej wdzięczny tytuł „Ohyda” i tak obił się chyba o każde polskie ucho. Zespół był znany i lubiany w całej Polsce, ale muzykom marzyła się Ameryka. W 1985 wyruszyli więc w trasę koncertową do owego państwa, gdzie m.in. spławili Madonnę proszącą Borysewicza o zagranie jej do jednej piosenki i doszli do wniosku, że są zbyt leniwi na karierę w USA. Powrócili, mając w dorobku angielską płytę pięknie zaśpiewaną przez Panasewicza, co budziło uznanie i pokorę wśród takich gigantów pijaństwa jak Oddział Zamknięty, Kobranocka czy Republika. Fani tego ostatniego toczyli bitwy ze zwolennikami Lady o to, który zespół jest lepszy. Prywatnie muzycy bardzo się lubili i śmiali ze swoich fanów, których niejednokrotnie atakowali ZOMO-wcy.

=== Upadek ===
[[1 czerwca]] [[1986]] miało miejsce bardzo ważne wydarzenie w historii zespołu. I nie chodzi o to, że nie dostali prezentów na Dzień Dziecka. Grali wtedy z tejże okazji koncert we Wrocławiu. Stwierdzili, że nic się nie stanie, jeśli sobie coś niecoś wypiją. Niestety, Borysewicz odrobinę przesadził i zapewnił obecnym na stadionie dzieciom striptiz. Przerażeni rodzice szybko, choć z trudem, wyrwali swoim pociechom lornetki, a sam bohater został zabrany przez karetkę pogotowia na milicję. Co wydaje się zaskakujące, Kapiszon stworzył parę dni wcześniej okładkę kolejnego albumu zespołu, przedstawiającego człowieczka ze zsuniętymi spodniami. Później, w ramach zadośćuczynienia za ten haniebny czyn, zespół stworzył soundtrack do bajki „O dwóch takich, co ukradli księżyc”.

=== Powrót w wielkim stylu ===
W międzyczasie zespół pozbył się Szlagi, którego z radością zastąpił bodajże Endrju Dylewski, wydał popową płytę „Tacy sami” z tekstami Grześka Ciechowskiego, [[Zbigniew Hołdys|pana od ACTA]] oraz Jacka Skubikowskiego. W [[1990]] Borysewicz, sącząc poranne whisky, postanowił przywrócić zespołowi dawną świetność. Przywołał więc do garów Szlagowskiego, zatrudnił Piotra Urbanka do basu (Kapiszon był już wtedy kierowcą amerykańskich ciężarówek), przekupił Panasewicza litrem czystej i wraz z innymi muzykami nagrali wielki hit „Zawsze tam, gdzie ty” oraz płytę o tym samym tytule. Pieśń posiada nawet teledysk, w którym oprócz odwiecznego duetu Borysewicz – Panasewicz gra pijąca wodę dziewczyna w ogromnych kolczykach, niezwykły automat robiący kolorowe zdjęcia, statki z papieru, pociąg, fajki, stół do bilarda i graffiti przedstawiające dziecko o trzech nogach.

=== Dalszy żywot ===
Do nagrania płyty „Na na” zespół zmienił perkusistę i basistę, gdyż Borysewicz poczuł się staro po zostaniu dziadkiem. Z tegoż albumu pochodzi kolejna mądra piosenka „Na co komu dziś”. Później panowie nagrali jeszcze płytę „Międzyzdroje”. Zawiera ona wspomnienia Panasewicza z jedzenia lodów bambino. „Zimowe graffiti” to list do Mikołaja, który nie dał Januszowi prezentu. „Łowcy głów” została zainspirowana dziko żyjącymi Indianami. Nagrali jeszcze wiele płyt takich jak: „Nasza reputacja” o bardzo ciekawym teledysku, „Teraz” promującą styl życia emo, „Strach się bać”, niemalże w całości poświęconą Kaczyńskim oraz „Maraton”, którzy został stworzony z myślą o zbliżającej się okrągłej rocznicy bitwy pod Maratonem. W 2013 roku Jan Borysewicz podjął kontrowersyjną decyzję (która przeszła bez echa) rzucenia picia. Jako że brak skandali mógł dla zespołu oznaczać utratę sławy i rozpad Panasewicz poświęcił się i po prawie rocznym planowaniu upił się przez przypadek przed koncertem w lipcu 2014. Niestety trochę przesadził i nie zapłacono im za ten występ. Kielich i Kuba nie wyrazili wprawdzie swego niezadowolenia, a lider nie mógł narzekać, bo sam kiedyś pił, lecz mimo to Panas by uniknąć konfliktu z resztą przeprosił za to w radiu, a jakiś czas potem zareklamował, że wyda solową płytę, bo na pracę z zespołem powinien poczekać, póki nie przestaną się na niego do końca gniewać.

== Muzycy ==
[[Plik:Upity Panasewicz.jpg|Janusz Panasewicz znowu fałszujący|thumb|220px|right]]
* {{t|Jan Borysewicz}} nieusłużnie uznawany za geniusza polskiej muzyki rockowej. Wcześniej grał na nerwach muzyków z [[Budka Suflera|Budki Suflera]], do czasu, gdy poznał Andrzeja Mogielnickiego – autora tekstów piosenek jego przyszłego zespołu. Jest także śpiewakiem, gdy Panasewicz już nie ma siły fałszować. W czasie koncertu lubi sobie pogawędzić z publicznością po łacinie (tej podwórkowej).
* {{t|[[Janusz Panasewicz]]}} mistrz świata w tańcu połamańcu. Nie umie śpiewać (zastępuje go publiczność lub podpity [[Jan Borysewicz]]) i nie posiada żadnego wykształcenia. Pod względem zachowań na koncertach jest unikany (niebezpieczeństwo oberwania butelką od wódki 80%).
* {{t|Kuba Jabłoński}} jak nudzi mu się to wali w perkusje aż każdy ogłuchnie.
* {{t|Krzysztof Kieliszkiewicz}} potrafi grać na basie z [[playback]]a. Myśli, że jest fajny i wszyscy go lubią, ale i tak [[Jan Borysewicz|Janek]] woli [[Wojciech Pilichowski|Pilicha]].

=== Byli ===
* {{t|Jarosław Szlagowski}} stary perkusista, najprawdopodobniej największy niszczyciel hoteli w czasach PRL obok Borysa. W 1989 gdy sekcja rytmiczna zespołu wymyśliła sobie, żeby rzucić Lady Pank i przejść do [[Bon Jovi]] do Szlagowskiego uśmiechnął się los i został znów przyjęty, lecz po rozpadzie i reaktywacji grupy Janek zapomniał o nim i zamiast tego najął Kubę podkradniętego z [[Kazik na Żywo|zespołu]] [[Kazik Staszewski|Kazika]]. Jarek musiał się zadowolić wyprodukowaniem w 2006 roku płyty swojej córki [[Tola Szlagowska|Toli]].
* {{t|Edmund Stasiak}} pomimo, iż oficjalnie nie działa w zespole od 1989, to jakoś wraz z swoją grupą ([[Emigranci (grupa muzyczna)|Emigranci]]) ma popularność.
* {{t|Paweł Mścisławski}} słynny '''Kapiszon''', autor orgazmów u nastolatek. Namalował okładki do LP3 (niby przypadkowo przedstawiającą [[Jan Borysewicz|obnażającego się człowieka]] i ''Tacy Sami'', więc gdy pomysł przejścia do Bon Jovi spalił na panewce przeniósł się do USA i został malarzem. Ma syna, który wrzuca na Youtube filmy z coverami (do zcoverowania ''Ohydy'' podkradł ojcu bas, tym samym grając ją na tym samym instrumencie co w oryginale) i dzięki linkom do jego konta wysyłanym na forum LP ma ilość subów nieproporcjonalną do ilości filmów. Przynajmniej Kapiszon w przeciwności do Jarka może się pochwalić utalentowanym muzycznie dzieckiem.
* {{t|Andrzej Łabędzki}} jego jedynym sukcesem było napisanie piosenki ''Mały Rastaman'' oraz jej skomponowanie i notabene zaśpiewanie przez Borysewicza (Borys miał monopol w komponowaniu).

== Reszta ==
[[Plik:Borysewicz.jpg|Jan Borysewicz podczas szukania petów|thumb|212px]]
* {{t|Andrzej Mogielnicki}} niedoszły poeta i prawnik. Wyrzucili go z uniwersytetu i teraz udaje, że pisze teksty podobne do rocka. A jak się okazuje, naśladuje disco polo.
* {{t|Grzegorz Ciechowski}} pisał dobre, lecz i niedocenione teksty. To dzięki niemu mamy [[Zostawcie Titanica]].
* {{t|Rafał Paczkowski}} zaprzyjaźniony producent, pomaga zespołowi, prawdopodobnie żaden inny nie chciał. Jak każdy producent muzyczny z niewiadomych powodów potrafi grać na klawiszach i na drugim albumie ''O dwóch takich co ukradli księżyc'' grał na nich pomagając w ten sposób Borysewiczowi, który fochnął się na resztę składu i zdecydował się, że sam będzie na tym krążku gitarzystą, basistą, perkusistą i wokalistą (choć dwie piosenki śpiewał Panas, pewnie uzgodnili to po wspólnym spożyciu alkoholu). Od tego czasu Paczkowski od czasu do czasu gra na samograju w studiu.
* {{t|Michał Sitarski}} gdy Łabędzki zapisał się w historii zespołu jako drugi obok Janka kompozytor okazało się, że nie ma już nic do roboty, znudziło mu się i odszedł z zespołu. Grupie nie chciało się już zatrudniać kolejnych szarpidrutów rytmicznych, w studiu tę rolę mógł spełnić przecież Borysewicz. Ale są występy na żywo i stare utwory na dwie gitary. Ktoś tę rolę musi spełnić. Więc na koncertach dali wiosło jednemu roadie i tak już od 13 lat przygrywa im.
* {{t|Wojtek Olszak}} w trakcie nagrać pewnego albumu zespół spotkał się ze zjawiskiem OIKISZ (odkryliśmy instrumenty klawiszowe i są zajebiste), ale tylko niektóre kawałki zostały przewiercone tym instrumentem, więc Lady Pank nie potrzebowało klawiszologa. OIKISZ szczęśliwe nie zakończył istnienia zespołu, więc koncerty tak jak i płyty powstawały dalej. W studiu samograje i inne są obsługiwane przez lidera i Paczkowskiego, ale na żywo producent wstydzi się pokazał z ekipą, a Borysewicz jest zajęty lepszymi lub gorszymi próbami gry na gitarze (gdy poziom krwi w alkoholu pozwala pojawić mu się z resztą), więc jako klawiszowca zatrudniono Wojtka Olszaka.

== Zainteresowania ==
* Rzucanie flaszek po wódce w publiczność,
* Granie z playbacku,
* Udawanie śpiewu (Panasewicz, czasem i Borysewicz).
* Pokazywanie [[penis|prącia Borysewicza]] podczas koncertu z okazji Dnia Dziecka.
* Oddawanie moczu na gipsowe popiersia Lenina.
* Prowadzenie amerykańskich busów po jointach.
* Ozdabianie butów nowo poznanych współbalangowiczów tortem.

== Piosenki ==
* {{t|Mniej niż zero}} czyli piosenka o ich ilorazie inteligencji i wartości ich w rodzinie.
* {{t|Ohyda}} reakcja na Panasewicza bez makijażu.
* {{t|Kryzysowa narzeczona}} utwór o żonie Mogielnickiego załamanej po kolejnej zabawie z muzykami.
* {{t|Moje Kilimandżaro}} czyli dzień jak co dzień. Piękna pieśń o kacu po balandze w klubie Park. A cieć, skubany, jeszcze dopływ wody zamknął.
* {{t|Mała wojna}} piosenka o porannej rywalizacji muzyków w hotelu, czyli „Kto pierwszy do kibla”.
* {{t|Tańcz głupia tańcz}} relacja zespołu po obejrzeniu gołej [[prostytutka|prostytutki]].
* {{t|Mała lady punk}} po odejściu z Budki Suflera zdesperowany Borysewicz postanawia nagrać piosenkę z własnym zespołem. Tekst zaśpiewany jego [[Robert Plant|przeziębiono - sadzonkowym]] głosem opowiada o groupies Budki Suflera, które Mogiel wspominał na tyle miło, aby zadedykować jednej z nich piosenkę (pomińmy nieistotny fakt, iż punkówy raczej nie słuchają Budki)
* {{t|Zamki na piasku}} wspomnienie Borysewicza gdy miał 5 lat i budował zamki na koloniach.
* {{t|Wciąż bardziej obcy}} emo song, Borysewicz nagrał tą piosenkę w rozpaczy gdy został wywalony z Budki Suflera.
* {{t|Fabryka małp}} tytuł mówi samo za siebie. Produkcja kolejnych małp do Sejmu (piosenka wykonana na walce z komunizmem w Polsce).
* {{t|Marchewkowe pole}} pieśń pochodząca z soundtracku do bajki pt. „O dwóch takich co ukradli księżyc”. Dobra rada: jeśli nie chcesz spotkać Panasewicza (wiem, że nie chcesz) pod żadnym pozorem nie wpuszczaj ziemi w głowę. On tam na ciebie czyha, zakopany niczym struś!
* {{t|Tacy sami}} piosenka w pamięci byłej dziewczyny Kieliszkowskiego zamkniętej w izolatce.
* {{t|Zostawcie Titanica}} wspomnienia choroby lokomocyjnej wśród muzyków.
* {{t|Zawsze tam gdzie ty}} jedyna piosenka o miłości (na szczęście), grają ją na weselach, czyli to disco-polo.
* {{t|Niedokończona ulica}} piosenka patriotyczna. Panasewicz żali się, jak to próbował wyemigrować, ale nigdzie go nie chcieli. Ostatecznie wrócił do Polski, dzięki czemu ominęła go praca kierowcy ciężarówki.
* {{t|Sztuka latania}} utwór o znanym lotniku Robercie Matei.
* {{t|Na co komu dziś}} piosenka z morałem - nie pijemy piwa, z którego uleciał gaz!
* {{t|Vademecum skauta}} uczą harcerzy picia wódki, bo to honorowo.
* {{t|Minus 10 w Rio}} skoro Rio, to czekamy na odpowiedź Świebodzina.
* {{t|Na granicy}} utwór o przemycie fajek na Ukrainę.
* {{t|Stacja Warszawa}} opis brudu na Warszawa Centrum.
* {{t|Strach się bać}} jako, że utwór powstał w 2007 roku, to tajemnicze źródła podają, że jest to opis wyborów w 2005 roku.
* {{t|Z dachu}} Spowiedź dekarza.
* {{t|Chłopak z mokrą głową}} najnowszy hicior, opowiadający o oberwaniu wodą z 4 piętra Jabłońskiemu.
* {{t|Mój świat bez ciebie}} mamusia mówiła, żeby tyle nie chlać, ale nie!
* {{t|Dziewczyny dzisiaj z byle kim nie tańczą}} prawdopodobnie ''ktoś'' z zespołu po pijaku podrywał w barze ''nieco'' młodsze panie, za co został wyrzucony. Mogiel to widział, domyślił się co on czuł i napisał piosenkę z jego punktu widzenia.

== Ciekawostki ==
* O incydencie wrocławskim powstał film pt. „Mniej niż zero”. Najciekawszym doświadczeniem dla widza jest mała córka Honoraty, która nawet jako kilkuletnie dziecko miała śliczne kurwiki w oczkach.
* Podczas jednego z koncertów we Wrocławiu Szlaga dostał od rozjuszonego tłumu kamieniem w klatę, co skłoniło lidera do wygłoszenia wzruszającej mowy, która doprowadziła winowajców do długotrwałej depresji.
* Z Lady Pank bardzo lubili grać muzycy TSA, gdyż mieli oni najładniejsze fanki, których towarzystwem gardzili. Korzystali z owego faktu muzycy Tajnego Stowarzyszenia Abstynentów, zgarniając te dziewczynki (zwykle w wieku 12-15 lat, czyli odpowiedniki dzisiejszych beliberek i łandajrekszonerek) do swoich pokojów.
* Po jednym z koncertów muzycy znaleźli w swoim pokoju szampana. Niestety, był on ciepły. Wpadli więc na genialny pomysł ochłodzenia go przy pomocy gaśnicy lodowej. Narobili strasznego rumoru, co skłoniło mieszkającego w tym samym hotelu dyrcia jakiejś orkiestry do interwencji droga telefoniczną. Rano muzycy wyznali ze skruchą, że „wczoraj wieczorem doszło do starcia muzyki rockowej z klasyczną”.

[[Kategoria:Polskie zespoły]]