Edytujesz „Litwini”

{{Cytat|Dalibóg, o Litwie wiem mniej niż o Chinach|Przeciętny miłośnik chińskich bajek o Litwie i jej narodzie}}[[Plik:Dariusgirenas.jpg|thumb|Litwinów dwóch gdy jeszcze nic nie mówią…<br />(zdjęcie zrobione przez przypadkowego przechodnia telefonem komórkowym znalezionym przypadkowo u kogoś w plecaku)]]

'''Litwini''' – oficjalnie mieszkańcy [[Litwa|Litwy]], jednak bardzo często błędnie rozpoznawane są dwie terminologie – Litwin oraz Żmudzin. Żmudzini żyją dzisiaj na terenach tego „kraju” a Litwini żyli za czasów Wielkiego Księstwa Litewskiego na dzisiejszej [[Białoruś|Białorusi]], [[Ukraina|Ukrainie]], [[Polska|Polsce]], Litwie (też) oraz [[Rosja|Rosji]]. Jedyną rzeczą istotną dla Litwinów jest [[koszykówka]].

Znakomicie rozwija się w warunkach cieplarnianych. Przeciętny egzemplarz przez 30 miesięcy inkubuje się w krzewie przypominającym liście botwinki. Nieraz przedwcześnie wyjęty z ziemi Litwin krzyczy "auć" stąd dawna nazwa baućwin-boćwin.

Nazwanie Litwina Boćwinem rani jego serduszko gdyż implikuje niedojrzałość, neotenię (sprawdź se w słowniku co to znaczy), oraz niezdolność do krzewienia Litwy.

Tak jak obecnie fanatyk japońskich bajek dla dzieci typu hentai nazywany jest łibusem, tak z braku transferu wykorzystanego na sejmowanie przez skorumpowaną magnaterię, obywatele I Rzeczypospolitej nie mieli normalnych rozrywek i jarali się Litwą. Tak jak przeciętny łibus chciałby być japończykiem, przeciętny litwoman chciałby być Litwinem. Sami zdecydujcie, co jest bardziej żałosne. Niemniej, Europa centralna uwięziona między rozwiązłym seksualnie, zniewieściałym Zachodem, a prymitywnym Wschodem, może brać przykład z litewskiego zespołu Bremeno Muzikantai, który kipi męskością w trakcie wykonywania utworu „Rodyk ka moki” (według nich, tytuł po polsku brzmi „pokarz co potrafiś, gratulujtia, relaksujtia i smakujtia, dovidzenija!”)

Podobno jakiś mają, gdy nie mówią po angielsku z akcentem ruskim bardziej niż ruscy. Polszczyzny boją się jak ognia, bowiem nie dostają absolutorium w żłobku dopóki nie przyjdzie oficer litewskiego KGB i nie wtłoczy im do mózgów, że jakiekolwiek użycie choćby polskiej literki typu ł albo ż skończy się wywróceniem pomnika Jonasa Basanawicziusa na lewą stronę, deszczem meteorytów i koncertem zespołu MIG po starocerkiewnosłowiańsku zapisywanemu morsem, ale język sąsiadów po chwili użytkowania okazuje się nie ogniem z dupy wszechświata, polszczyzna to raczej delikatny bączek rżnący w poślad pastucha pod mazowiecką wierzbą.

Inna teoria głosi, że język powstał z nudów, kiedy nie było do roboty nic, tylko patrzeć jak krowa wpieprza siano.

Niewiele więcej się działo, ale ona naprawdę fajnie wpieprzała siano, zaręczam!

W deszczowe dni (pod warunkiem że są nieparzyste), prawdziwi Litwini porastają grzybami. Tkanka tych grzybów ma podobne pochodzenie co woskowina uszna, przez co regularnie zdrapują je z siebie i wykorzystują jako bursztyn, albo tajemny składnik litewskiej starki, albo miodu „skurwysyn” (suktinis jest dla miękkich pipek).

Dawno znani jako wieczni wrogowie. W ''Vilnius'' Litwini nienawidzą Polaków bardziej niż Polacy Litwinów. Litewscy rodzice swoich dzieci od małego już uczą patriotyzmu (czyt. ''nienawiści do Polaków''). Jak sobie polecisz do ''Vilnius'' i zaczniesz gadać po Polsku to Cię pobiją i wywalą do Polski, podobnie jak zrobiliby Polacy z Litwinem.

Robi się śmiesznie jak jednego z drugim wrzucisz do klatki 1x1m. Angole, nie mogąc wykorzystywać piesków, lubią sobie organizować walki imigrantów i robić zakłady który, kogo zagryzie. Szanse są zazwyczaj wyrównane, gdyż geny nosacza sundajskiego dają Polakowi +2 do odporności na obcą florę bakteryjną. Litwini jednak nie odstępują kroku, dysponując licznymi określeniami z zakresu techniki rolnej, oraz techniką improwizowanej kompozycji piosenek ludowych.

[[Kategoria:Litwini| ]]