Edytujesz „Makao”

'''Makao''' – popularna gra karciana, polegająca na tym, że nikt nie zna jej zasad, a raczej każdy ma własne. Dojście do ładu z jakąkolwiek zasadą tej przewspaniałej gry jest tak samo realne, jak koalicja wszystkich partii w [[Sejm Rzeczypospolitej Polskiej|sejm]]ie. W samej grze chodzi o to, aby pozbyć się wszystkich kart z [[ręce|ręki]], co i tak się nie uda, bo w ostatniej chwili inna osoba z grających udupi nasz niecny plan, wlepiając nam Króla Kier albo Pik.

Jest jedynie kilka zasad, którym [[nikt]] nigdy nie zaprzeczy. Kiedy zostaje się z jedną kartą w ręce należy powiedzieć „Makao,” jeżeli nie chce się zarobić pięciu nowych, dodatkowych kart. I w zasadzie na tym polega cała gra, żeby powiedzieć to jedno durne, nie znaczące nic [[słowo]], bo inaczej mamy znowu przerąbane. Drugą zasadą ogólna jest rzucanie kart. Rzucić kartę można tylko na inną kartę o tym samym [[Kolory|kolorze]] (kier, karo, trefl, pik), lub nominale (piątka, ósemka, walet, dama, itp). Cała reszta zasad jest całkowicie sporna, na ten przykład niektórzy twierdzą, że można również rzucać dwójki na trójki (lub odwrotnie), rzucanie damy na wszystko, a wszystko na damę, budowanie schodków (trzy karty po kolei) i tym podobne.

W makao są dwa rodzaje kart: fajne (przynajmniej dla posiadającego) i nudne. Fajne karty mogą kazać ciągnąć innym dodatkowe karty, żądać od nich konkretnej figury, kazać im czekać kolejkę, zmienić kolor i takie tam. Karty nudne są nudne i nic nie znaczą, nie mają zastosowania, są, bo nikt nie wymyślił, co mogłyby robić i ogółem są do niczego, [[filozofia|filozofią]] gry jest wyrzucenie ich jak tylko przyjdzie okazja. Problemem jest, niestety, podział wszystkich kart na te nudne i te fajne. Przyjmując, że każdy gra w Makao na innych zasadach, to zagranie z nowymi [[człowiek|ludźmi]] może skończyć się kłótnią, podarciem kart, płaczem, wyciem i zgrzytaniem [[zęby|zębów]]. Niewykluczone, że doszłoby także do rękoczynów, lub do [[Ostracyzm|trwałego wykluczenia z grupy społecznej]].

Istnieje teoria, iż można metodą ''kompromisu'' zrezygnować z części zasad, przyjmując część od innych i grać wedle zunifikowanych reguł. Jedynym przypadkiem standaryzacji zasad Makao znanym ludzkości jest forma gry prowadzonej przez różne grupy [[Student|studentów]], w celu spędzenia w jakiś sposób [[Wykład|wykładu]], aby nie zostać [[Fagocytoza|sfagocytowanym]] przez profesora i wyrzuconym z sali. Jednak nawet w powyższym przypadku reguły nie są jednostajne dla każdej grupy, a jedynie z zestawu wielu zasad wielu ludzi udało się wewnątrz grup ustalić zestaw odpowiadający (przynajmniej częściowo) wszystkim i zaakceptowany do wykorzystania. Każda grupa jednak ma własny, unikalny zestaw praw (i obowiązków), którego będzie się trzymać, więc gra między grupami dalej jest prawie niemożliwa.

* '''Walet''' – żądanie. Tą kartą wkurza się [[Normalny człowiek|innych]], żądając coś, czego nie mają. Jeśli wszyscy zrzucili się właśnie z (np. siódemek) to osoba mająca trzy walety będzie będzie rzucać pojedynczo te karty, żądając siódemek, których nie ma i zmuszając do ciągnięcia kart przez współgraczy. Strasznie irytujące, strasznie skuteczne i zwykle kończące się stwierdzeniem „KU{{cenzura}}WA”!

Na kartę oczywiście można rzucić inną (ale jednak taką samą, np. też trójka, ale już nie trefl), przekładając [[Savoir-vivre|chamstwo]] zagrania na następną osobę i potęgując ilość kart-do-ciągnięcia/kolejki-do-przeczekania o kolejną wartość karty lub zmienić żądanie kolejnym waletem.

== Zobacz też ==

* [[gerber (konwencja brydżowa)]]

* [[poker]]