Edytujesz „Malazańska Księga Poległych”

{{t|Malazańska Księga Poległych}}przykład literatury ciężkiej<ref>Cała seria waży około 15 kg</ref>, przybyły na nasz kontynent [[Kanada|zza Oceanu Atlantyckiego]]. Jego autorem jest Steven Erikson, człowiek, który postanowił napisać największą serię literatury fantasy. Gdy jednak dobił do 10 tysięcy stron, urwało mu palce, a nosem pisać nie zamierza. Dlatego największym cyklem pozostaje ''[[Koło Czasu]]'' Roberta Jordana.

Na początku lat dziewięćdziesiątych dwójka znudzonych archeologów, Steven Erikson i Ian Cameron Esslemont, siedziała na wykopaliska w południowej Syrii. Ponieważ nie było jeszcze wtedy [[internet]]u, a ich towarzysze rozumieli tylko słowa ''[[Allah]] Akbar!'', zabawiali się, grając w gry [[RPG]] w wymyślonym przez siebie świecie. Traf chciał, że zeszło im w tej Syrii parę lat, przez co wykreowany świat osiągnął imponujące rozmiary.

Większość tomów powieści rozgrywa się w Imperium Malazańskim, którym włada zabójczyni jedynego słusznego cesarza Kellanveda oraz jego [[gej|przydupasa]] Tancerza<ref>Ci dwaj zrobili jej psikusa i postanowili po śmierci zostać bogami</ref>. Imperium rozciąga się na kilku kontynentach o niemożliwych do wymówienia nazwach.

Stosunkowo ważną rolę odgrywa w powieści prowincja zwana Siedmioma Miastami wzorowane klimatem na wspomnianej wcześniej Syrii. Mają nawet własną wersję dżihadu, nazywaną Dryjhną. Oprócz tego w skład imperium wchodzi wyspa Malaz, na której mieści się miasto o tej samej nazwie, w którym Kellanved rozpoczął budowę imperium<ref>Zaczął od prowadzenia karczmy</ref> oraz prowincja zwana Untą, wzorowana na południowej Francji, ewentualnie [[Izrael]]u<ref>Bo wszyscy bohaterowie stamtąd są mentalnymi [[Żyd]]ami</ref>. Pozostałymi częściami imperium są: zamieszkane przez niebieskich [[murzyn]]ów Dal Hon, Równiny Wickańskie przypominające polskie Dzikie Pola i Wyspa Otataralowa.

Poza Imperium Malazańskim istnieje wolne miasto Darudżystan, które było wolne, ponieważ leżało na potężnych złożach gazu i ilekroć ktoś próbował je podbić, mieszkańcy grozili wysadzeniem wszystkiego w pizdu. Oprócz tego istnieją dwa konkurencyjne imperia: Letheryjskie leżące na kontynencie Assail, a którego mieszkańcy czują duchowe pokrewieństwo z tymi z Unty, oraz Pannion Domin położone na południe od Darudżystanu oraz kilka innych królestw, księstw i księstewek, których nazwy są kompletnie niemożliwe do zapamiętania. Warta odnotowania jest też pływająca wyspa nazywana Ławicą Avali bądź Avalii w zależności od humoru korekty.

Równolegle akcja toczy się także w świecie bogów, zwanych dla niepoznaki Ascendentami, który jednakowoż w sposób niekontrolowany przenika się z rzeczywistym, gdyż część bogów istnieje jednocześnie w obu światach. Czy nawet biorąc pod uwagę, że każdy bóg posiada własne królestwo będące osobnym światem, tzw. Grotą, przeszło kilkunastoma<ref>Magowie, wespół z tabunami kapłanów tego całego tałatajstwa, w powieści spekulują jednak, że liczba Grot dąży do nieskończoności</ref>.

*{{t|Ludzie}}jak to ludzie. Budują sobie imperia, a reszta mieszkańców świata spokojnie się temu przygląda i czeka aż sami się wybiją. Ich magowie mają do dyspozycji kilka Grot takich jak Śmierć, Cień, Mockra (iluzja), Rashan (ciemność), Denul (leczenie) czy Ruse (woda).

*{{t|Tiste Andii}}wysokie, czarne jak noc pierwsze dzieci Matki Ciemności. Jak sami twierdzą Matka Ciemność poczęła ich sama z siebie, dlatego są mroczniejsi nawet od [[Nergal]]a. Przeczy temu jednak ich zachowanie, godne rasowych [[emo]]. Ich przywódcą jest Anomander Rake, jeden z największych koksów w całej powieści. Na początku zamieszkują latającą fortecę, Odprysk Księżyca, która jednak rozpada się w pewnym momencie. Matka Ciemność wypięła się na nich po tym jak Anomander odrzucił jej krew, zabijając wraz z kilkoma innymi Andii, Edur i Liosan smoczycę, która była matką wszystkich smoków i pijąc jej krew, dzięki czemu zyskał nieśmiertelność.

*{{t|Tiste Edur}}dzieci drugiego miotu Matki Ciemności, powstałe ze związku z Ojcem Światło. W odróżnieniu od od Andii mają szarą skórę i mentalność zbliżoną bardziej do chłopa zza Buga<ref>''Chłop żywemu nie przepuści''<Br/>''nie pożyje se a juści''</ref>. Jako jedyna rasa oprócz ludzi nie mają własnej Groty, gdyż należąca do nich Kurald Emurlahn została ona strzaskana podczas Przykucia Okaleczonego Boga, a największy fragment złośliwie zagarnął sobie Kellanved ze swoim przydupasem.

*{{t|Tiste Liosan}}dzieci z trzeciego miotu, również z Ojcem Światłem. Również wyrzekli się Matki Ciemności, dzięki czemu mają białą skórę i charakter idealnego średniowiecznego rycerza pomieszanego z moherowym beretem. W wyniku tego są zagrożeni wyginięciem. Korzystają z Groty Kurald Thyrllan

*{{t|Jaghuci}}obdarzeni chorym poczuciem humoru władcy lodowej Groty Omtose Phellack. Obecnie wymarli, gdyż zostali wybici przez T'lan Imassów. Nieliczne niedobitki unikają się na każdy możliwy sposób, aby oszczędzić innym swojego śmiechu.

*{{t|Forkrul Assailowie}}miłośnicy sprawiedliwości i równowagi. Ich ciała posiadają kilkanaście stawów więcej niż u innych ras, co sugeruje, że pochodzą od owadów. Jak na miłośników sprawiedliwości przystało, zostali wybici do nogi przez sojusz pozostałych ras. Władają Grotą Ankhrast Korvalain. A raczej władaliby, gdyby z żądzy czynienia sprawiedliwości nie zamordowali własnego boga.

*{{t|T'lan Imassowie}}pierwotnie Imassowie, wzorowani na neandertalczykach władcy Groty Ognia. Gdy jednak Jaghuci postanowili ich styranizować, poddali się Rytuałowi Tellan, który utworzył Grotę Tellan (Pyłu), a samych Imassów zamienił w obdarzonych telepatią martwiaków. Ruszyli oni na świętą wojnę z Jaghutami, która toczy się ponad 300 tysięcy lat.

*{{t|Tartheno Toblakai}}barbarzyńcy mający kilka narządów za dużo. W zależności od miejsca zamieszkania nazywani też Barghastami, Toblakai, Teblorami, Tarthenalami i Trellami. Prawdopodobnie mają jakąś Grotę, ale są zbyt głupi, aby jej używać.

*{{t|Eleinty|[[Smok]]i znaczy się}}jak to smoki – wredne, ziejące ogniem latające jaszczurki. Zostały zamknięte we własnej Grocie Starvald Demalain, gdyż stanowiły za duże zagrożenie dla bogów.

*{{t|K'Chain Che'Malle}}[[Reptilianie|dwunogie jaszczurki z kosmosu]]. Ich hierarchia zbliżona jest do mrówczej – w danym gnieździe jest tylko jedna zdolna do rozmnażania królowa oraz kilka kast robotników i wojowników. K'Chain Che'Malle porozumiewają się telepatycznie za pomocą tzw. ''posmaków''. Za pomocą tychże potrafią też modyfikować własne ciała. Mieszkają w latających fortecach i mają kompleks niższości wobec Eleintów.

*{{t|Podpalacze mostów}}saperzy, największe łajzy z całej malazańskiej armii, znani z tego, że zabijają swoich kapitanów, jeśli nie uznają ich za godnych. Rzecz jasna czyni to ich idealnymi głównymi bohaterami powieści.

*{{t|Szpon}}siatka szpiegów i skrytobójców założona przez obecną cesarzową Laseen.

*{{t|Pazur}}konkurencja stworzona przez Tancerza. Po zabiciu cesarza przez Laseen, spotkał ich podobny los.

*{{t|Czerwone Miecze}}fanatyczny zakon z Siedmiu Miast wierzący w potęgę Imperium Malazańskiego. Jeśli masz co do niej jakieś wątpliwości – masz wpierdol.

*{{t|Szare Miecze}}kolejny nawiedzony zakon, tym razem czczący Fenera, jednego z bogów wojny.

*{{t|Szare Hełmy}}to samo, co wyżej, z tym, że zamiast Fenera czczą Wilki Zimy.

*{{t|Karmazynowa Gwardia}}dowodzeni przez księcia Kazza D'Avore strażnicy, którzy przysięgli walczyć dotąd aż ich pan nie odzyska tronu D'Avore odebranego mu przez Kellanveda. Aby było to możliwe, osiągnęli nieśmiertelność.

*{{t|Bezimienni}}tajemniczy kult. Tak tajemniczy, że nawet sami do końca nie wiedzą, po co istnieją i kim są.

*{{t|Koteria T'orrud}}gildia skupiająca magów z Darudżystanu, pełniąca rolę [[Grupa trzymająca władzę|grupy trzymającej władzę]].

*{{t|Gildia Kupiecka Trygalle}}inna gildia, mająca siedzibę w Darudżystanie. Zajmują się transportem towarów przez Groty, na czym trzepią nieprzyzwoite kokosy. Wśród akcjonariuszy jest rewelacyjnie niska śmiertelność – aż co drugi przeżywa więcej niż jedną wyprawę!

*{{t|Cech Szczurołapów}}gildia mająca siedzibę w Letherze, stolicy Imperium Letheryjskiego. Zajmują się... wszystkim, w tym skrytobójstwami.

*{{t|Tenescowri}}kanibalistyczna armia fanatyków religijnych z Pannion Domin. Specyficzną jej grupą są tzw. Dzieci Martwego Nasienia, które powstały w sposób... a zresztą, domyśl się sam.

*{{t|14 Nieumarłych Jaghutów}}największa jaghucka armia wszech czasów wskrzeszona przez Kaptura do walki z Forkrul Assailami na kontynencie Assail. W czasie walki sprzymierzają się z T'lan Imassami, kładąc tym samym kres odwiecznemu konfliktowi.

*{{t|Anomander Rake|właśc. Anomandaris Dragnipurake, także Syn Ciemności}}szef Tiste Andii z Odprysku Księżyca, posiadacz przeklętego miecza Dragnipura, którego zdobył, zabijając jego twórcę, niejakiego Draconusa. W Dragnipurze znajduje się Grota, w której przebywają wszyscy zaszlachtowani przez jego posiadacza, w tym sam Draconus. Mają oni za zadanie ciągnąć wóz, do którego są przykuci. Sytuacja ulega zmianie dopiero w dziewiątym tomie, gdy Rake zostaje zabity przez Tajemniczego Wędrowca. Wtedy Syn Ciemności niszczy Grotę wewnątrz miecza, uwalniając tym samym wszystkich uwięzionych, w tym Draconusa.

*{{t|Apsal'ara}}Pani Złodziei. Znana z tego, że próbowała kiedyś ukraść księżyc. Prawie jak [[Bracia Kaczyńscy|pewni bracia]]... Większość czasu upływa jej na ciągnięciu wozu w Dragnipurze.

*{{t|Deragoth|także Dessimbelackis}}siedem Ogarów Ciemności, które były kiedyś cesarzem tzw. Pierwszego Imperium, które jednakowoż nie było pierwsze, ale liczy się inwencja nazywającego. Samo imperium zostało zniszczone przez T'lan Imassów, któremu nie spodobał się rytuał wywołujący zmiennokształtność u lokalnej ludności. Ogary spotkała śmierć z ręki Karsy Orlonga.

*{{t|Dessembrae|także Tajemniczy Wędrowiec, wcześniej Dassem Ultor, Pierwszy Miecz Imperium}}bóg rozpaczających. W zasadzie bogiem jest tylko jego połowa, bo druga połowa (wspomniany Tajemniczy Wędrowiec) szlaja się po świecie, nieświadomie realizując zamiary swojego cesarza.

*{{t|Draconus}}twórca Dragnipura i jego pierwsza ofiara. Wyjątkowo nie ciągnie wozu, lecz jedynie popędza pozostałych, bo wiedział jak się ustawić. Po uwolnieniu łazi sobie bez celu po świecie, chwaląc się jakim to jest koksem.

*{{t|Fener}}jeden z bogów wojny, Dzik Lata. Zostaje strącony do świata śmiertelników przez ręce byłego kapłana Heborica<ref>Tak dobrze widzisz, nie przez kapłana tylko jego ręce</ref>, które po niesłusznym odcięciu od samego kapłana, poszły szukać pomsty u samego boga.

*{{t|Kotylion|wcześniej Tancerz}}jako się rzekło przydupas Tronu Cienia, patron skrytobójców. Jest prawdopodobnie najlepszym skrytobójcą na całym świecie. W finale zabija Okaleczonego Boga.

*{{t|Kaptur}}pan śmierci, spiskuje razem z Tronem Cienia. Jest Jaghutem. Gdy zostaje zabity przez Anomandera Rake'a zmartwychwstaje wraz z armią 14 Nieumarłych Jaghutów.

*{{t|K'rul}}Pradawny Bóg, przeklęty przez Wiecznego Króla Kallora i skazany przez niego na zapomnienie. Z krwi K'rula powstały Groty.

*{{t|Mael|także Bugg}}inny Pradawny Bóg, tym razem od mórz. Prywatnie jest lokajem Tehola Beddicta. A także jego inżynierem, kanclerzem, wielkim magiem, <del>królem</del><ref>Nie, tym zajmuje się sam Tehol</ref>.

*{{t|Ogary Cienia}}to samo, co Ogary Ciemności, z tym, że zabijane regularnie przez kilka tomów. Teoretycznie podlegają pod Tron Cienia, ale wolą swoich dawnych panów – Tiste Edur.

*{{t|Okaleczony Bóg|także Przykuty}}przybysz z kosmosu, który umyślił sobie zostać panem świata. Został jednak dziesięć tysięcy lat przed akcją powieści przykuty przez K'rula, Draconusa i kilka smoków. Jego ciało zostało rozerwane na strzępy i powstały z niego Wielkie Kruki, spiskujące z Anomanderem Rakem. Po tychże dziesięciu tysiącach lat wprowadza w życie inny plan, polegający na zatruciu Pożogi i Grot, co jednak zostaje udaremnione przez barghasckie duchy. Postanawia więc zająć miejsce wśród normalnym bogów, zanim jednak mu się to udaje, zostaje zabity przez Kotyliona. Po tym wydarzeniu, z nieba spadają kawałki jego ciała (znowu), które łamią moc rytuału Tellan i przywracają życie T'lan Imassom.

*{{t|Olar Ethil}}najpotężniejsza z szamanów T'lan Imassów. Prowadzi własną grę, w wyniku której Zbłąkany ma być tylko marionetką w jej rękach. Zostaje jednak zabita przez którąś reinkarnację Toca Młodszego.

*{{t|Pannion}}nieumarły Jaghut, który ubzdurał sobie zostać tyranem. Rządzi pod postacią starca. Zostaje jednak zabity przez Pierwszego Miecza T'lan Imassów Onosa T'oolana.

*{{t|Raest}}jaghucki tyran, którego budzi przyboczna Lorn w Darudżystanie. Zostaje jednak umieszczony w świeżo powstałym domu Azath. Raest jest miłośnikiem zwierząt, posiada nawet martwego białego kota.

*{{t|Silchas Ruin}}albinos Tiste Andii, brat Rake'a. Po wielkiej bitwie Tiste i K'Chain Che'Malle zostaje zagrzebany pod ziemią przed domem Azath w Letherze. Gdy dom umiera, Ruin wraz z pozostałymi jego więźniami wydostaje się na wolność. Od razu po wydostaniu się zabija Pięciu Bogów Toblakai. Właściwie to czterech, bo piątego ubił jeden z Toblakai.

*{{t|Toc Młodszy|także Toc Anaster}}pierwotnie członek Szponu i malazańskiej armii. W wyniku pewnego zamieszania trafia jednak do Pannion Domin, gdzie zostaje zabity w uściskach (przed)ostatniej matrony K'Chain Che'Malle, która nie mogła się pogodzić z tym, że nie ma własnych dzieci<ref>Też byś pewnie chciał zostać uściskany przez wielką jaszczurkę, co?</ref>. Następnie zostaje wskrzeszony przez Wilki Zimy w ciele Anastera, pierwszego Dziecka Martwego Nasienia i wysłany do plemienia Awli, najeżdżającego Lether. Tam zostaje zabity, po czym zostaje wskrzeszony przez Kaptura jako Herold Śmierci. Wtedy zabija Olar Ethil, ale sam ginie. Ostatecznie zostaje wskrzeszony i dołącza do Podpalaczy Mostów.

*{{t|Tron Cienia|także Ammanas, wcześniej cesarz Kellanved}}osobnik, który założył Imperium Malazańskie. Jak sam twierdzi, zrobił to, aby zaimponować mamusi. Bez skutku. Po osiągnięciu Ascendencji zagarnia fragment strzaskanej Kurald Emurlahn, co sprawia, że wywołuje pianę na ustach wszystkich Tiste Edur. Próbuje się przypodobać mamusi zostając najważniejszym z bogów.

*{{t|Zbłąkany}}jeszcze jeden Pradawny Bóg. Podziela ambicje Tronu Cienia, ale zostaje wyrolowany przez Olar Ethil, najpotężniejszą szamankę T'lan Imassów.

=== Imperium Malazańskie ===

*{{t|Adiutant Chmura|także Tarcza Kowadło K'Chain Che'Malle}}wielki, rudobrody kumpel Geslera, degradowany i awansowany razem z nim. Na ''Silandzie'' dostaje na przechowanie krzemienny miecz T'lan Imassów. Doprowadza to do późniejszej interwencji T'lan Imassów w ogarniętym zamieszkami Malazie.

*{{t|Felisin Paran|także sha'ik}}siostra Ganoesa i Tavore. W ramach czystki, jaką zafundowała Laseen untańskiej szlachcie, została zesłana na Wyspę Otataralową do pracy w kopalni. Stamtąd jednak udało się jej uciec, co zaprowadziło ją na Raraku, gdzie w wyniku zbiegu okoliczności została uznana przez Leomana za sha'ik Odrodzoną, spełnienie starożytnego proroctwa, co staje się przyczyną rozpoczęcia Dryjhny – świętej wojny ludu Siedmiu Miast. Ostatecznie Felisin ginie zabita w pojedynku przez swoją siostrę. Tavore nigdy się jednak o tym nie dowiaduje.

*{{t|Kapitan Skrzypek}}saper, biegły znawca Talii Smoków. Po bitwie pod Darudżystanem udaje się do Malazu, gdzie zaciąga się ponownie. Po drodze napotyka Chodzącego z Duchami Tanno, który obiecuje ułożyć Pieśń o Podpalaczach Mostów, dzięki której cała kompania osiąga Ascendencję. Skrzypek trafia do armii przybocznej Tavore i bierze udział w kampanii na Raraku, a także w Letherze. Jest ostatnim żywym Podpalaczem Mostów i niespełnionym grajkiem. Na koniec wraca do Malazu, gdzie lokuje się w starej karczmie Kellanveda, w której co noc gra smutne suity.

*{{t|Laseen|zanim została cesarzową zwana Gburką}}twórczyni Szponu, jeden z bardziej diabolicznych umysłów. Zostaje jednak zamordowana przez spiskowców w ósmym tomie.

*{{t|Mallick Rel}}zdradziecki kapłan i agent sha'ik przy pięści Pormqualu. Po upadku Dryjhny poświęca się infiltracji Szponu, którego ostatecznie niszczy. Zwieńczeniem spisku jest śmierć cesarzowej.

*{{t|Pięść Coltaine}}pięść, któremu powierzono uratowanie możliwie dużej ilości mieszkańców Siedmiu Miast pochodzenia malazańskiego. Ostatecznie udaje mu się dostarczyć obywateli do portowego miasta Arenu, sam ginie jednak u bram za sprawą rad udzielanych areńskiemu pięści Pormqualowi przez Mallicka Rela. Pormqual odmawia jakiejkolwiek pomocy żołnierzom Coltaina masakrowanym przez siły Korbolo Doma. Wreszcie jednak, gdy giną ostatni z ludzi Coltaine'a, decyduje się negocjować z Domem. Ten nakazuje siłom Pormquala się rozbroić, a gdy żołnierze wykonują rozkaz, Dom zabija wszystkich.

*{{t|Płot|także Martwy Płot}}lekko psychopatyczny saper. Uwielbia bawić się pociskami. Ginie pod Y'Ghatanem, zostaje jednak wysłany przez Sójeczkę z powrotem, aby pomagać Skrzypkowi i Tavore. W Letherze tworzy nowych Podpalaczy Mostów, wszyscy bez wyjątku giną w walce z Forkrul Assailami.

*{{t|Przyboczna Lorn}}przyboczna cesarzowej, wysłana w celu podbicia Darudżystanu. Ginie rozszarpana przez Raesta.

*{{t|Przyboczna Tavore Paran}}siostra Ganoesa Parana, zastąpiła Lorn. Podjęła się misji zduszenia buntu sha'ik na pustyni Raraku w Siedmiu Miastach. Następnie została wraz ze swoimi oddziałami skazana na banicję za sprawą zdrajców walczących po stronie buntowników – Korbolo Doma i Mallicka Rela, którzy przekonali cesarzową do swoich racji. Poprowadziła wtedy swoje oddziały na kontynent Assail, gdzie podbiła Imperium Letheryjskie i zwyciężyła Forkrul Assailów.

*{{t|Sierżant Sójeczka|także Sui Etkar}}był wielką pięścią, ale został zdegradowany, bo stanowił zagrożenie dla cesarzowej. W książce pełni rolę sierżanta w kompanii Podpalaczy Mostów. Ginie po oblężeniu Y'Ghatanu, stolicy Pannion Domin, zabity przez Wielkiego Króla Kallora. Po śmierci dowodzi kompanią Podpalaczy Mostów jako Sui Etkar.

*{{t|Wielka pięść Dujek Jednoręki}}stary, siedemdziesięcioparoletni dziadyga, będący najlepszym żywym strategiem imperium. Po nieudanej kampanii zdobycia Darudżystanu zostaje wyjęty spod prawa i sprzymierza się z siłami Srebrnej Lisicy w walce z Pannion Domin, co okazuje się być spiskiem Laseen, mającym na celu pozbycie się zagrożenia tanim kosztem. Niedługo potem Dujek ginie zabity przez zarazę.

*{{t|Wielka pięść Ganoes Paran}}zaciągnął się do armii po ukończeniu szkoły oficerskiej. Uszczęśliwiono go stopniem kapitana w kompanii Podpalaczy Mostów. Nie miał jednak okazji nimi dowodzić, poza Darudżystanem, gdyż bogowie obrali go władcą Talii Smoków. Siedział więc w domach Azath i studiował talię. Gdy już mu się to znudziło, postanowił dołączyć do wyjętego spod prawa Zastępu Jednorękiego, walczącego u boku Srebrnej Lisicy. Okazuje się jednak, że armię zdziesiątkowała zaraza, będąca spiskiem Okaleczonego Boga i jego nowej małżonki, Poliel. Paran zagroził wtedy zabiciem Poliel i wymusił na niej ocalenie rannych. W podzięce ocalali dowódcy Zastępu mianowali go wielką pięścią. Paran poprowadził Zastęp na kontynent Assail, gdzie wspomógł swoją siostrę Tavore w walce z Assailami.

*{{t|Wielka Pięść Gesler|także Śmiertelny Miecz K'Chain Che'Malle}}był pięścią przez całe dwa dni. Został jednak zdegradowany do rangi kapitana, po tym jak poddał Dujeka swojemu testowi. Test polegał na uderzeniu dowódcy pięścią w twarz. Jeśli ten oddał, znaczyło, że będzie dobrym dowódcą. Tym sposobem Gesler doczekał się degradacji aż do stopnia sierżanta i upchnięty w garnizonie straży przybrzeżnej. W pewnym momencie dochodzi jednak do starcia z Tiste Edur, w wyniku którego Gesler trafia do Groty, w której odnajduje dawno zaginiony imperialny okręt, ''Silandę''. Przez lata ''Silanda'' dorobiła się wielu bajerów, między innymi obsługiwanej gwizdkiem załogi złożonej z martwych Tiste Andii. Dzięki ''Silandzie'' transportuje ocalonych przez Coltaine'a ludzi do Arenu. Następnie udaje się z przyboczną Tavore do Letheru, gdzie zostaje porwany przez K'Chian Che'Malle i uczyniony ich wielkim kapłanem. Geslerowi udaje się przekonać ostatnią matronę, Gunth Mach, do wzięcia udziału w wojnie z Assailami. Po powrocie do armii przybocznej, jako posiadacz najsilniejszej armii zostaje obrany wielką pięścią. Ginie jednak w walce.

*{{t|Wielka pięść Korbolo Dom}}jest jednym z żołnierzy sha'ik, byłym pięścią. Po upadku Dryjhny udaje się do Malazu, gdzie pertraktuje z cesarzową. Ta powierza mu dowództwo nad całą armią, co przypłaca śmiercią.

*{{t|Żal|także Apsalar}}opętana przez Kotyliona rekrutka Podpalaczy Mostów. Po bitwie pod Darudżystanem udaje się wraz ze Skrzypkiem i Crocusem do Malazu. Po drodze decyduje się też odszukać swojego ojca, który okazuje się być sługą wielkiego kapłana Cienia, Iskarala Krosta. Krost w niewybredny sposób nakazuje Żal bronić Tronu Cienia (artefaktu, nie osoby) znajdującego się na Ławicy Awalii przed nadciągającymi Tiste Edur w zamian za wolność ojca. Jak sam tłumaczy, mógłby zrobić to za nią, niestety jego muł nie umie pływać.

=== Imperium Letheryjskie ===

=== Darudżystan ===

{{Spojler}}

Opowieść posiada milion krzyżujących się wzajemnie wątków. Przytoczenie ich wszystkich zapchałoby serwery Wikii, dlatego zawrzemy tylko te najistotniejsze.

Druga Armia malazańska wyrusza, aby podbić Darudżystan. W tym samym czasie do wojska zaciąga się szlachcic z Unty, Ganoes Paran. Zostaje on wybrany do zbadania tajemniczej masakry w Itko Kan. Okazuje się, że całą sprawę zaplanowali Tron Cienia i Kella