Edytujesz „Mao Zedong”

[[Plik:Pocztówka z Państwa Środka.jpg|thumb|250px|Mao na pocztówce]]

[[Plik:President Nixon meets with China's Communist Party Leader, Mao Tse- Tung, 02-29-1972 - NARA - 194759.tif|250px|thumb|Mao Zedong i [[Lars Ulrich]], przed pierwszym koncertem zespołu [[Metallica]] w Chinach]]

'''Mao Zedong''' (inaczej '''Mao Tse-Tse Tung''', jeszcze inaczej '''Mao Nasrao''', ur. [[26 grudnia]] [[1893]], zm. [[9 września]] [[1976]]) – pochodzący z [[Chiny|Chin]] wybitny komunista, autor ''Małej czerwonej książeczki'', zbioru fraszek i rymowanek popularnych wśród chińskiej młodzieży w XX wieku. Było go dość ma(ł)o, ale nadrabiał to wielkością swojego [[ego]].

Założył jakąś śmieszną armię, która nazwał ''Armią Ludowo-Wyzwoleńczą''. Wyzwalała od bogactwa i [[jedzenie|jedzenia]], nacjonalizowała pustostany i przejęła każdy chiński squat.

== Maoizm ==

Zedong wymyślił kilka dziwnych rzeczy, które potem różni ludzie nazwali [[maoizm]]em. Jest to wszystko spisane w ''Małej czerwonej książeczce''. Jedną z jego wielkich myśli było to, że warto by było zakazać trzymania zwierząt w domach, ponieważ (jego zdaniem) absorbują zbyt dużo wykwintnych resztek.

Wymyślił również tzw. ''Wielki skok naprzód''. Przez 5 lat kraj i jego mieszkańcy dzielnie skakali na przód. Najczęściej do grobu. Plan nie do końca się udał. Trudności piętrzyły się z roku na rok i miały charakter obiektywny. Nie bardzo było wiadomo co jeść, ponieważ nie było czego jeść, nie bardzo było gdzie skakać, gdyż wszyscy albo już planowo wskoczyli, gdzie mieli, albo wskoczyli na pokład promów udających się na [[Tajwan (państwo)|Tajwan]].

Mao koniec końców uznał, że kultura chińska wydatnie przeszkadza mu w osiągnięciu zbiorów [[Kukurydza|kukurydzy]], [[ziemniak]]ów oraz wykańczaniu partyjnych towarzyszy, którzy byli podejrzewani o umiejętność czytania. Na początku miała to być tzw. wielka [[rewolucja]] antykulturalna, ale ktoś się pomylił i tak już zostało.

Kiedy to w 1937 roku [[Japonia]] zaatakowała [[Chiny]] w celu szerzenia pokoju na świecie, postanowił założyć terrorystyczną organizację, która walczyłaby z wysłannikami pokoju. Siły japońskie w celu stłumienia powstania stosowały łagodne represje na Chińczykach. Były to między innymi przypadki spalania całych miast wraz z mieszkańcami (ten przypadek nie został udowodniony w 100%, gdyż niektórzy eksperci twierdzą, iż Chińczycy zabijali się nawzajem z nudów).

Działo się to podczas II wojny światowej. Gdy [[Niemcy]], [[Włochy]] i [[Japonia]] wypowiedziały wojnę [[Alianci|aliantom]], Mao nawiązał z nimi współpracę. Szczególnie przypadł mu do gustu [[Józef Stalin]]. Po spotkaniu z nim zaczął podobnie jak on nosić non stop mundur, znacznie przytył, zaczął się milusińsko uśmiechać, i zapuścił krzaczaste [[wąsy]]. Z racji tego, że wyglądali identycznie, Mao zrezygnował z wąsów.

[[Plik:MaoRamu.png|thumb|250px|Mao jako patron dzisiejszej polityki gospodarczej]]

Wkrótce Japonia przegrała wojnę i została poddana wynarodowieniu oraz amerykanizacji. Mao objął władzę w Chinach. Jego przeciwnicy polityczni przestraszyli się, wyjechali na Tajwan i schowali głowy w piasek z nadzieją, że jego ręka ich tam nie dosięgnie. Mieli rację. Z racji tego, że Mao zawsze kładł kubek z kumysem na miejscu na mapie, gdzie znajdował się [[Tajwan (państwo)|Tajwan]] nigdy go nie zauważył. Już jako dyktator postanowił spełnić swoje marzenie z dzieciństwa. Zakupił z Rosji pierwszy w Chinach [[traktor]]. Gdy Chińczycy zaczęli uciekać z kraju skacząc przez Wielki Mur Chiński powstało określenie ''Wielkiego Skoku''. Potem pełnił on taką samą funkcję jak [[mur berliński]].

Mao zajmował się też bajkopisarstwem. Napisał tomik opowiastek i fraszek zatytułowany ''Czerwoną książeczką''. Pracownicy księgarni dostali rozkaz, by klientom niezainteresowanym książeczką dawać kulkę w łeb zamiast reszty. Dzięki temu sprawnemu posunięciu, dziełko stało się trzecim bestsellerem w skali światowej, po [[Biblia|Biblii]] i ''[[Kod Leonarda da Vinci|Kodzie Leonarda da Vinci]]''.

Wkrótce zaczęło mu się nudzić, więc myślał, że fajnie byłoby rozpocząć konflikt zbrojny. Z racji że nauczycielom zaczęło się nudzić na polach ryżowych, dał im broń i wysłał do [[Korea Północna|Korei Północnej]]. Oddał [[wojsko]] pod kontrolę [[Kim Ir Sen|Kim Ir Senowi]], po czym zaczął obstawiać w Totomixie, kto wygra. Wojna skończyła się tym, że stan granic pozostał bez zmian, Amerykanie pogniewali się na Mao, a dyktator przegrał 100 dolarów.

== Śmierć i spuścizna ==

Zedong dożył wieku 120 lat. Stało się tak, ponieważ stosował starożytną chińską metodę na długowieczność. Uprawiał [[seks]] (co najmniej) trzy razy dziennie i pił hektolitry zielonej [[Herbata|herbaty]]. Utrzymywał się w stanie nieśmiertelności do czasu, gdy zmarł na [[zawał serca]]. Stało się to, kiedy znalazł [[Tajwan (państwo)|Tajwan]] na mapie.

Po jego śmierci Chiny zmieniły się z totalnego zadupia w supermocarstwo. Stało się tak z powodu korzystnego ciśnienia, dobrych warunków atmosferycznych i pozytywnego przepływu energii, a nie jak sądzą niektórzy z powodu jego odejścia. Szczególnie dobry biorytm utrzymywał następca Mao [[Deng Xiaoping]]. Na cześć wielkiego przywódcy umieszczono go na jednym z banknotów, a w każdym chińskim [[dom]]u grzyb na ścianie jest zasłaniany jego portretem.

== Zobacz też ==

* [[Józef Stalin]]

* [[Kim Ir Sen]]

* [[Pol Pot]]

{{stopka}}

[[Kategoria:II wojna światowa]]

[[Kategoria:Historia w latach 1945–1989]]

[[Kategoria:Chińczycy]]

[[Kategoria:Dyktatorzy]]

[[Kategoria:Polityka w latach 1914–1989]]

[[cs:Mao]]

[[en:Chairman Mao]]

[[es:Mao Tse Txungo]]

[[fi:Mao Zedong]]

[[fr:Mao Zedong]]

[[ja:毛沢東]]

[[ko:마오 쩌둥]]

[[no:Mao Zedong]]

[[ru:Мао Цзэдун]]