Edytujesz „Mina przeciwpiechotna”

{{medal}}
[[Plik:Normal wermacht.jpg|thumb|200px|Wehrmacht stawia miny przeciwpiechotne]]
{{cytat|Nie chodź swoim ulubionym skrótem|[[Sennik]] o '''minie przeciwpiechotnej'''}}
{{cytat|Achtung, minen!|Jeżeli nie znasz niemieckiego, to masz przesrane}}
'''Mina przeciwpiechotna''' (również ''Medal za odwagę'', ''Renta'', ''Ostatnia pomyłka w życiu'') – jednorazowo dawkowana eksplozja stosowana w kuracji przeciwgangrenowej bez znieczulenia miejscowego. Jednocześnie materiał poddawany ustawicznie fałszywej [[Totalitaryzm|propagandzie]] za przyczyną [[Szczegół|swoich parametrów technicznych]]. Liczne raporty donoszą o tysiącach ludzi w [[Afryka|Afryce]], które jakoby padają ofiarami tego środka leczniczego, podczas gdy jest to niemożliwe, jako że do eksplozji dochodzi najczęściej dopiero po osiągnięciu nacisku siły o masie 15–35 kg, która jest niedostępna [[Ludzki żywot|ludziom]] na diecie poniżej 100 kalorii dziennie.

== Kuracjusze ==
Miny przeciwpiechotne zostały przewidziane do dystrybucji jako środek paliatywny (tj. przynoszący ulgę) w leczeniu gangreny na polach walki w czasie [[Bitwa pod Verdun|I wojny światowej]]. Kolejne partie zainfekowanych kończyn eliminowano przy pomocy wybuchu. Z czasem udoskonalono techniki walki z chorobą, tak że było możliwe pozbycie się całych [[nogi|nóg]], [[ręce|rąk]], a nawet [[głowa|głowy]] jako rezultat niewłaściwego, niestety, użycia środka.

Środowiska inteligenckie podniosły sprzeciw wobec takiego leczenia gangreników z powodu nieestetycznego wyglądu kulawych, choć przecież całkowicie wyleczonych, [[żołnierz|kombatantów]], którzy jeżdżąc ciągle [[metro w Warszawie|metrem]], stojąc w kolejce pocztowej po [[renta|rentę]] lub w oczekiwaniu kilkunastu lat na wszczepienie endoprotezy w ramach [[Narodowy Fundusz Zdrowia|NFZ]] kompletnie nie mieli pojęcia o zorganizowanej przeciw nim kampanii nienawiści. Setki ludzi dostaje rok w rok nowe plastikowe [[życie]] dzięki waleczności [[lekarz]]y chirurgów, którzy nie wiedzą o tym, że ich pacjenci stali tyle czasu w kolejce i są całym faktem słusznie – w przeciwieństwie do lewaków i innych Grynszpanów z organizacji pozarządowych – oburzeni.

== Rodzaje antybiotyków ==
[[Plik:Niewypal552.jpg|thumb|200px|W saperskiej rodzinie z klasy średniej tego nie mogło zabraknąć pod choinką]]
Niekonwencjonalne antybiotyki w terapii gangreny, jakimi są niewątpliwie miny przeciwpiechotne, były koniecznością wymuszoną przez szybki postęp [[choroba|choroby]], jej objawy, wreszcie zaś przez obyczaje panujące w koszarach. U wielu pacjentów przeprowadzenie konwencjonalnej kuracji było niemożliwe przez dokuczliwy objaw zwężenia przełyku lub odrzucenia drogi leczniczej via [[Dupa|odbyt]] przez samych chorych traktujących taką metodę jako jeszcze jedną krypto[[gej]]owską i do cna spedaloną [[McDonald's|amerykańską szarańczę]]. Oto najbardziej klasyczne [[lek]]i niekonwencjonalne:
* '''PMA-3''' – nie daje zarazkom szans, eksplodując natychmiast po przystawieniu chorej kończyny do leku. Jest to mina pierwszej pomocy. Antybiotyk ma warstwę pozłacaną, jest estetycznie zaprojektowany, dzięki czemu znakomicie komponuje się z płowymi obszarami afrykańskiej sawanny oraz porzecznymi ergami w porze suchej. Tak znakomity design powoduje, że PMA-3 jest stosowany w koloroterapii gangreny, pozwalając chorym na przyjazne ześrodkowanie barw w czasie wybuchu;
* '''IMI No. 10''' – cudowne [[dziecko]] izraelskiej medycyny wojskowej. Niemetaliczny, dzięki czemu wykrywalny tylko dzięki dotykowi ludzkiej stopy lub głowy (ochrona przed zgrupowaniami spadochronowymi). Charakteryzuje się niewielkim rozmiarem i poręcznością w użyciu, dzięki czemu ma swoje zastosowanie na frontach szczególnie zajadłej walki, pozwalając lekarzowi na szybkie rozłożenie ładunków – do 80 na [[minuta|minutę]] dla chorych z własnego obozu lub – profilaktycznie – obozu nadciągającego przeciwnika;
* '''IMI No. 12''' – udoskonalona wersja poprzedniego leku. Główną zaletą popularnej na frontach i w hospicjach „dwunastki” jest bardzo niewielka [[masa]] potrzebna do uruchomienia zapalnika wywołującego wybuch. Wynosi ona w dolnym zakresie zaledwie 10 kg. To dlatego jest lekiem z wyboru w afrykańskich terapiach rodzinnych gangreny. Co najważniejsze, jest to lek całkowicie bezpieczny, ponieważ nie pozbawia [[młodzież|młodych]] pacjentów ich najważniejszego organu, czyli brzuszka;
* '''PRB M409''' – kapsułki starannie uzupełnione najszlachetniejszym trotylem belgijskiej produkcji powoli przechodzą do [[historia|historii]], lecz to właśnie ten antybiotyk okazał się skuteczny na skale masową, nie tylko lecząc piechotę armii królewskiej, lecz także dodatkowo dozbrajając w zagipsowane potem kikuty [[murzyn|najemników]] z Kotliny Kongo. Środek już dziś rzadko używany.
* '''POMZ-2''' – antybiotyk starszej generacji. kapsułka zawiera identyczny środek jak podręczny granat kosmetyczny F-1 (likwidujący pryszcze, pokrzywki, ropiejące strupy na skórze za pomocą starannie wyselekcjonowanych odłamków). Środek ten to znany z amerykańskich filmów o budowniczych Kanału Panamskiego lub kolei ekspresowej Western Pacific trójnitrotoulen, znany jako trotyl klasyczny. Opisywany antybiotyk wyprodukowany został jeszcze przed II Wojną Światową w celu leczenia gangreników na odległość (to w razie gdyby oprócz gangreny pacjent dysponował dodatkowo syfilisem, dżumą lub grypą). Dodatkowym atutem leku miała być zdolność do leczenia kilku gangreników jednocześnie (warunek, musieli poruszać się tyralierą). Niestety w myśl zasady, "kto daje po równo ten ma gówno" wyniki uleczeń pozostawiały wiele do życzenia. Tylko w niewielu przypadkach dochodziło do trwałego usunięcia kończyny, a częściej niestety kontakt z antybiotykiem powodował tylko zwiększenie liczby otworów w zakażonej nodze. Co prawda otwory powodowały lepsze natlenienie chorych tkanek, ale zbyt często się zdarzało, że pacjent umierał z powodu nadmiaru otworów w innych rejonach ciała (prawdopodobnie powstawał tzw. efekt przetlenienia organizmu, choć nie jest to teza, która została w pełni udowodniona).

== Konwencja ottawska ==
W 1988 roku podpisano w Ottawie Konwencję o zakazie <del>antybiotyków niekonwencjonalnych</del> min przeciwpiechotnych. Sprawę ujęto dogłębnie i zakaz objął produkcję, obrót oraz użycie materiałów tego typu. Dokument wszedł w życie po jedenastu latach, 1 marca 1999 r. Sygnatariuszami Konwencji są m.in. [[Albania]], Andora, Antigua i Barbuda, Australia, Bahamy, Bhutan, [[Chile]], Chorwacja, Dania, Ekwador, Fidżi, [[Gabon]], Grenada, Haiti, [[Hiszpania]], [[Irlandia]], Jamajka, Kiribati, Lesotho, [[Łotwa]], Madagaskar, Monako, Mikronezja, Nauru, [[Norwegia]], Portugalia, Rumunia, San Marino, Senegal, [[Surinam]], [[Tajlandia]], Trynidad i Tobago, Ukraina, Wielka Brytania, Wyspy św. Tomasza i Książęca czy Zimbabwe z ledwie paromilionową inflacją. Uwzględniając inne strony paktu jak np. Kostarykę i Liechtenstein, które od lat okupują listę państw nieposiadających [[wojsko|sił zbrojnych]], można śmiało powiedzieć jedno:
:poddani kuracji antybiotykowej
::już nigdy więcej nie będą musieli być
:::narażeni na wejście w niełatwy kontakt
::::z minami przeciwpiechotnymi ani innymi
:::::środkami wojskowymi, które teoretycznie
::::::mogą utrudniać czynności życia codziennego.

Poddani dziękują.

== Debata społeczna ==
[[Plik:Mina krzeslo.jpg|thumb|200px|Przykład źle ustawionej miny przeciwpiechotnej (krzesło)]]
{{Słownik|[[Słownik:Stopa procentowa|Stopa procentowa]]}}
Lecznicza rola min przeciwpiechotnych jest często poddawana w [[Tu nic nie ma|wątpliwość]], temat ten nieustannie polaryzuje kolejne pokolenia ludzi, którzy z zapartym tchem podejmują [[dyskusja|dyskusję]]. Zarówno zwolennicy, jak i [[przeciwnik|przeciwnicy]] antybiotyków niekonwencjonalnych wypracowali szeroki katalog argumentów, którymi szermują i za pomocą których pragną kształtować stanowiska niezdecydowanej części opinii publicznej.

[[Ludzki żywot|Ludzie]] leczeni minami przeciwpiechotnymi są jednocześnie zdecydowanie mniej podatni na wyładowania atmosferyczne, inny słowy – w jednonogiego [[piorun]] nie strzeli. Dlaczego? Gdyż w czasie burzy należy unikać rozstawiania [[nogi|stóp]]. Powstaje wtedy tzw. efekt napięcia krokowego: różnicy potencjałów między stopami (spowodowanej różnicami napięcia w różnych punktach powierzchni [[ziemia|Ziemi]]), w której rozpływa się [[prąd elektryczny|prąd]] po uderzeniu pioruna. Im większa odległość między stopami, tym większe napięcie krokowe i tym większy prąd w razie uderzenia pioruna przepłynie przez ciało. Wtedy jedną najbezpieczniejszych pozycji jest złączenie stóp, jednak nie jest to pozycja najbezpieczniejsza. Absolutny brak różnicy potencjałów może wystąpić jedynie przy posiadaniu tylko jednej [[nogi]].

Wyleczeni gangrenicy oraz żołnierze spełniają w sposób zdecydowanie najlepszy ten warunek. W ich wypadku niemożliwe jest także dojście do najgorszej sytuacji, gdyby znaleźli się w trudnych warunkach atmosferycznych, <del>kuśtykając</del> chodząc po górach. Stałoby się tak, gdyby równocześnie:
* jechali [[rower]]em;
* na wzniesieniu;
* w odkrytym terenie;
* w [[Zawisza Czarny|zbroi rycerskiej]] (oczywiście łatwe przewodnictwo prądu).

Tymczasem jest to niemożliwe, gdyż jak wiadomo, nie ma i nie było jednonożnych zbroi rycerskich, które gangrenik mógłby nałożyć na siebie, aby odbyć wycieczkę rowerową po górach. Tak więc obok czynników pozytywnych, ludzie ci nie są narażeni na bardzo groźne zjawisko, jakim jest niewątpliwie konfrontacja z [[burza|burzą]] na [[góry|terenie górskim]] lub każdym większym wzniesieniu.

Nie wspominając o tym, że ta grupa dotkniętych gangreną nie powoduje w ogóle [[Kodeks drogowy|wypadków drogowych]], gdyż są to najczęściej [[mężczyzna|mężczyźni]]. Świat niekonwencjonalnego gangrenika to w wyniku oczekiwania na endoprotezę świat długiego czasu rozmyślań nad życiem, wglądem w istotę czy [[kuchnia|kuchnią]]. To bardzo uduchowiony los, choć bez jednej nogi co prawda.

Przeciwnicy antybiotyków niekonwecjonalnych mają jednak ten argument za [[nic]]. To, że jednonożnych zbroi rycerskich nie było wcześniej nie oznacza, że współczesna [[technika]] nie jest w stanie ich stworzyć na potrzeby laboratoryjnych crash testów na wzgórzu dla pacjentów. Na szczyt można wejść o kulach, systematycznie krzycząc „hop!”, który to okrzyk będzie idealnie współgrał z echem górskich grani, a chory automatycznie wyłączy świadomość i pójdzie za swoim nieuświadomionym [[Martin Heidegger|heideggerowskim]] „hop-w-nim” (''seiend-hop'') lub, co zwłaszcza ważne rankiem i przy trudnych warunkach pogodowych „hop-hop-w-prześwicie” (''das-Hop-Hop-Licht-sein'').

Prezentowane są również stanowiska niezwykle brutalne. Tak brutalne, że [[Savoir-vivre|kulturalny]] gangrenik musi zawsze wyjść z pomieszczenia, w którym ono padło. Brzmią np. ''To nie żadne antybiotyki, tylko panu [[prawda|nogi z dupy powyrywało]]!''. Kulturalnemu gangrenikowi bardzo trudno jest egzystować w społeczeństwie nie tylko znieczulonym, lecz także takim, w którym panuje bezmiar chamstwa.

W przeciwieństwie do wojska.

{{broń}}
[[Kategoria:Medycyna]]
[[Kategoria:Broń]]