Edytujesz „Nauczycielka łaciny”

Ulubionym zajęciem nauczycielki łaciny jest robienie niezapowiedzianych kartkówek z gramatyki, której żaden normalny człowiek chcący mieć odrobinę życia prywatnego nie jest w stanie zrozumieć, a tym bardziej przepisać ze ściągi. Na potwierdzenie przydatności rezygnacji z życia prywatnego podaje następujące argumenty: absolutne przekonanie, że język i kultura narodu oparte są na łacinie i co za tym idzie – możność posługiwania się tym językiem (nierozumianym przez większość [[obywatel]]stwa) i możliwość rozszyfrowania dziwnych sentencji na [[grób|nagrobkach]].

Z uwagi na zaburzenia psychiczne i uporczywe uważanie samej siebie za cesarza – jedynymi możliwymi ocenami do osiągnięcia u łacinniczki są [[Ocena niedostateczna|niedostateczna]] (w 99,99% przypadków) oraz [[ocena dopuszczająca|dostateczna]] na szynach ( w 00,01% przypadków) co sprawia, że licealiści ustawiają się w wieloosobowych kolejkach aby błagać o [[Ocena dopuszczająca|dobrą ocenę]]. Wtedy mogą wysłuchać pokrzepiających cytatów:

* ''per aspera ad astra'' – przez trudy do gwiazd;

* ''quidquid discis tibi discis'' – czegokolwiek się uczysz, uczysz się dla siebie;

* ''ardua prima via est'' – pierwsza droga jest trudna.

Wszystkie te sentencje mówią, że zaliczenie owszem jest możliwe, ale dopiero za rok po powtórzeniu [[semestr]]u i sowitej opłacie za repetowanie nauki. Badania naukowe wykazały że nauczycielki łaciny tylko tak są w stanie dojść do wielokrotnego orgazmu. Czynnikiem wzmagającym i zwiększającym siłę i czas trwania orgazmu jest widoczna nadzieja uczniów do ostatniej chwili, która jest wręcz afrodyzjakiem. Jak łatwo się domyślić wszystkie [[Sprawdzian]]y są organizowane w celu ich niekończących się popraw po konsultacjach z rodzicami, co pozwala zaspokoić libido typowej [[nauczyciel]]ki języka łacińskiego. Na studiach niestety jest to jedyna droga do zaspokojenia seksualnego, ponieważ nikt normalny nie zechciałby umówić się na randkę z [[kujon|filologiem klasycznym]] – o wiele łatwiej w tej materii jest ludziom z twarzą poparzoną w 99%, nawet Joli Rutowicz. Paradoksalnie mimo starań kadry wykładowców, takie praktyki przyczyniają się do poszerzania łaciny w dialekcie kuchennym nie zaś łaciny klasycznej.

Nauczycielka łaciny jak łatwo się domyślić, żyje w ciągłym stanie ostrej menopauzy. Doskonale tłumaczy to wszystkie złośliwości, opryskliwości oraz na pozór niczym nie uzasadnioną nienawiść do całego niełacińskiego świata. Zwykle obwinia cały świat za to, iż nauczanie tego języka jest jednym z mniej popłatnych zawodów. Na studiach w ramach odwetu z dziką satysfakcją, uniemożliwia studentom ukończenia studiów dających jakąkolwiek lepiej płatną pracę od nauczania łaciny. To wyjaśnia dlaczego lektoraty j. łacińskiego na takich kierunkach studiów jak filologia polska czy filozofia są bardziej przyjazne od zajęć na innych kierunkach.