Edytujesz „Nekrofilia”

[[Plik:Imitacja_ręki.jpg|thumb|200px|Jeśli widzisz tu rękę, to możesz śmiało przejść do sekcji [[Nekrofilia#Jak zostać nekrofilem|''Jak zostać nekrofilem'']]]]

'''Nekrofilia''' (inaczej ''[[pociąg]] do [[Zakopane]]go'') – jedyny sposób za nawiązanie kontaktu [[seks]]ualnego dla niespełnionych [[romantyk]]ów, nieśmiałych desperatów, aktywnych [[socjopata|socjopatów]] oraz ofiar przemocy w rodzinie. Dla wielu młodych odkrywców staje się interesującą alternatywą po obejrzeniu filmu „[[Nekromantik]]”, a również sposobem na wielokrotne zwiększenie swoich szans na posiadanie partnera seksualnego. Pomimo bezwarunkowego zakazu praktykowania i zupełnej nieświadomości ogółu, przedstawiciele tego hobby znajdują się praktycznie w każdym mieście, w którym umierają jacyś ludzie. Nekrofile mają w dupie prawo, a zmarli mają w dupie ich. Nie należy się ich bać, ponieważ nie są oni zagrożeniem dla otoczenia, a w tym tych, którzy to właśnie czytają. Reguła ta obowiązywać będzie jedynie do czasu twojego zgonu, lecz jak wiadomo, martwi się już nie martwią. Tak więc głowa do góry!

[[Plik:Grabarz.jpg|thumb|200px|Głębiej, koleś, jeszcze głębiej musisz!]]

Najczęściej jest to pracownik domu pogrzebowego, kostnicy lub krematorium. Cichy [[psychopata]] z nieświadomą niczego rodziną i znajomymi. Jego mottem jest ''„Ostatnia heca przed wjazdem do pieca”''. Działa na zasadzie przetwarzania nowych nabytków pracodawcy, dorzucając [[gwałt|bonus]] do zszywania i ubierania delikwenta do [[pogrzeb]]u. Zawodnik taki nie przebiera w środkach i bierze wszystko to, co ma pod ręką. O jego wszechstronności może świadczyć dowolność wieku, płci i stanu sztywnego. Renomowani nekrofile, pomimo wspólnych zainteresowań, gardzą archeologami nazywając ich [[zboczeniec|zboczeńcami]]. Mała [[hipokryzja]], czyż nie?

Jest to społeczny [[outsider]], boleśnie pokrzywdzony przez los. Mieszka samotnie w pojedynczym domu na zadupiu, gdzie nawet [[światło]] ma czasem trudności z dotarciem. Mało kto wie o jego istnieniu, co niewątpliwie pomaga mu w realizowaniu jego niecodziennego [[hobby]]. O ile pierwsi pełnią raczej rolę pośredników pomiędzy [[byt]]em a [[niebyt]]em przez [[dupa|odbyt]], tak ci drudzy stawiają raczej na więź emocjonalną i zapraszają swoją zdobycz na jakiś miesiąc pod dach. Dodatkowy dreszczyk emocji powoduje wieczorny podryw z łopatą na [[cmentarz]]u. Archeolodzy wykopują sobie w ten sposób spod ziemi nową narzeczoną, lub zależnie od [[gej|preferencji]], narzeczonego. Długie wieczory spędzają na poufnych [[rozszczepienie osobowości|rozmowach]], czułościach, pieszczotach i lekkiej pikanterii. W niektórych przypadkach dochodzi nawet do domowych [[ślub|zaślubin]]. Nekrofile-archeolodzy są, wbrew pozorom, bardzo uczuciowi. Otaczają narzeczoną/ego troską, [[miłość|miłością]] i opieką. Dużą wagę przywiązują również do pamiątek po wszystkich poprzednich związkach, które ochoczo kolekcjonują w słoikach z formaliną. Często też przeżywają [[depresja|załamania nerwowe]], które spowodowane są regularnym i niechybnym ulatnianiem się kolejnych partnerów, w związku z procesem rozkładu.

[[Plik:Myśliwy w nocy.jpg|thumb|200px|Jeden z myśliwych podczas wieczornego podrywu]]

Nieco rzadziej, ale w miarę często zdarzały się przypadki niespełnionych do granic [[desperacja|desperacji]] kobiet. Takowe, cierpliwie czekały na swojego [[Książę|księcia z bajki]] w fartuchu na wieży kostniczej, ganiały za nim po [[wieś|wsi]] ze strzelbą lub w ostateczności podrywały go na wieczorną łopatę. Największym problemem kobiet w tym fachu jest jednak brak krążenia u ich amantów, co wiąże się, podobnie jak u [[Edward Cullen|Edwarda Cullena]], z brakiem [[erekcja|wzwodu]]. Konieczne jest więc znalezienie alternatywy urządzenia penetracyjnego. W roli tej najczęściej sprawdza się [[dildo]], lecz ogórki i tym podobne akcesoria cieszą się nie mniejszą popularnością. W bardziej [[Nekromantik|klasycznej wersji]], można posłużyć się też upiłowaną nóżką od taboretu. W związku z tym, ich mottem jest powiedzenie ''„I tak (się) nic nie stanie”''.

Legendarna istota (zazwyczaj będąca (prawie) [[Mężczyzna|człowiekiem]]), występująca w książkach ([[Saga o wiedźminie|Babajagin]]), grach komputerowych ([[Gothic|Xardas]]) lub filmach ([[Harry Potter|Waldemord]]), używająca swoich potężnych [[Magia|zaklęć]] lub [[Penis|czarodziejskich różdżek]], w celach wskrzeszenia umarłych i [[Seks|posługiwania]] się nimi. Wszyscy wiemy, że np. wygląd Lorda Voldemorda był tak naprawdę powikłaniem choroby wenerycznej, nabytej podczas [[Seks|stosunku]] z wskrzeszonym przez siebie umarlakiem. Według pewnych źródeł, [[Piraci z Karaibów|Davy Jones]] chorował na to samo, tyle że nie był aż tak odporny. Aby nie czuć się wyjątkiem, rozprzestrzeniał tę chorobę wśród swoich ludzi za pomocą porwanych kobiet. NASA eksperymentuje nad krytycznymi przypadkami, stąd brak dostępu do szczegółowych danych o tej przypadłości. Nekromanci zazwyczaj wskrzeszanie zaczynają od rozgrzania ciała do typowo ludzkiej temperatury (niejednokrotnie przydatne są tutaj [[Penis|różdżki]]). Później przechodzą do wypowiadania zaklęć typu: ''Mam dostęp do twoich zeznań podatkowych''. Zazwyczaj to już starczy. Zombie są posłuszne swojemu wskrzesicielowi. Wskrzeszony nie zamierzający słuchać nekromanty, zazwyczaj zaczyna od próby pozbawienia ''oddychającego'' [[Penis|pewnego kluczowego do pracy elementu]]. Jeśli się uda, przejmuje kontrolę nad wskrzeszającym, jeśli nie, wraca do wąchania kwiatków od spodu. Zaklęciem przywołującym żywych do służby jest niejednokrotnie hasło: ''„Chcesz sprawdzić, czy będziesz miał orgazm po drugiej stronie?”'' lub ''„Nic ci nie będzie”''.

[[Plik:Bal_grabarzy.jpg|thumb|200px|Ruchanie dla grabarzy. Idealna okazja, by zacząć swoją przygodę]]

[[Plik:Oświadczenie_woli.png|thumb|200px|Podpisz je już dziś!]]

* Lepiej nie szpanować tym przed znajomymi.

{{słownik}}

[[ru:Некрофилия]]