Edytujesz „Niewolnictwo”

__NOTOC__

[[Plik:Am I not a man.jpg|200px|thumb|Naturalny porządek rzeczy]]

{{cytat|Dajcie mi wolność lub dajcie mi śmierć!|Patrick Henry, człowiek wstawiający się za krajem, w którym '''niewolnictwo''' było legalne do 1865 roku}}

'''Niewolnictwo''' – stosunek międzyludzki charakteryzujący się znaczną różnicą w hierarchii między danymi osobami, dzielący je na 2 proste klasy:

* niewolnik – osoba narzucająca komuś niewolę, co daje jej prawo do sprawiania, by ten ktoś zrobił coś, czego chce niewolnik;

* właściciel – osoba, która otrzymała, oraz ma na własność podległość względem niewolnika.

* współczucie – często niewolnikami zostawały osoby, które zraniono i/lub zabrano gdzieś indziej bez ich zgody. Najczęściej na polu bitwy;

* miłość – wiele niewolnic wykorzystywało swój wygląd, bądź uczucie innych ludzi, by zrobić z nich swoich właścicieli;

* [[wpierdol]];

* karmienie wyłącznie posiłkami zawierającymi olbrzymie ilości [[Benzoesan Sodu|benzoesanu sodu]].

Stosunki międzyludzkie Niewolnik – Właściciel były z nami od zarania dziejów. Już w [[Biblia|najstarszej książce, do jakiej czytania byliście namawiani]] można znaleźć wzmianki o niewolnictwie. Sami główni bohaterowie Starego Testamentu mieli swoich niewolników, lecz pewnego dnia udało im się przerwać nieszczęśliwą passę, i zostali niewolnikami w Egipcie, w którym po dziś dzień na ścianach można znaleźć bohomazy przedstawiające niewolników, oraz ich właścicieli. Sprawy podobnie miały się na całej kuli ziemskiej, lecz w różnych odmianach.

W kraju perskim niewolnicy znani byli ze swej miłosierności względem swych właścicieli, i wstępowali do armii, utrzymując ze swej płacy tych drugich. Podczas wojny Persko-Spartańskiej, której najważniejszy moment rozgrywający się pod Termopierdami, znany nam z komiksu pod tytułem tym samym co film stworzony w oparciu o komiks, można by rzec iż Perska szlachta wyginęła za Olbrachta, przy czym szlachtą byli niewolnicy, a Olbrachtem – Wielki K, potocznie zwany Kserksesem. Po tym wydarzeniu nic się nie zmieniło, a kluski podrożały o 2 szylingi.

* Nieustraszeni wojownicy, znudzeni rutyną życia próbujący swoich sił w jakże niebezpiecznych walkach na arenie z ludźmi, jak i niebezpiecznymi zwierzętami z dalekich kontynentów. Z tymi drugimi głównie dla tego, żeby zobaczyć jak wyglądają, a jeśli ktoś był totalnym karkiem – jak dobrze walczą.

* Rolnicy i ekolodzy, ludzie lubiący patrzeć jak wszystko posadzone, bądź zasadzone przez nich rośnie dookoła, i daje profity. Przez część z profitami często zdarzało im się usłyszeć pieszczotliwy zwrot o brzmieniu [[Żydzi|Żyd]].

Niewolnikami w USA byli głównie kolonizatorzy z Afryki, którzy po spotkaniu białych kolonizatorów brytyjskich pod groźbą [[Wpierdol]]u zażądali łodzi, i kursu do Wielkiej Brytanii, lecz chytrzy Brytyjczycy wysłali ich w drugą stronę – do Ameryki. Po tym właśnie wydarzeniu amerykanie którzy w prawdzie nie byli jeszcze amerykanami, zaczęli buntować się przeciwko rządowi Brytyjskiemu, oraz z czasem po dokładnej analizie sytuacji oraz przemyśleniu jej i postanowieniu skupienia swego gniewu dookoła rzeczywistego powodu swych udręk, zażądali niepodległości. Brytyjczycy nie chcieli się przyznać do oddania łodzi, oraz pokazania kursu na Amerykę Afrykańskim kolonizatorom, więc ci drudzy w odpowiedzi wysłali na nich swoich amerykańskich właścicieli, i wypędzili ich z Ameryki. Z czasem Właścicielom amerykańskim przeszkadzało bycie zmuszanym do pracy w fabrykach, więc zaczęli zmieniać [[Konstytucja Stanów Zjednoczonych|Konstytucję Stanów Zjednoczonych]] na swoją korzyść, delegalizując niewolnictwo. Jedynie na południu kraju, gdzie właścicielom nie wiodło się źle, albowiem sporządzali harmonogramy dnia dla swoich uczciwie pracujących w polu niewolników, nie poparto tej decyzji. Cała sytuacja miała się dobrze, aż do czasu, kiedy [[Abraham Lincoln]] – 16 prezydent USA, oraz zaciekły rasista w 1861 roku postanowił odebrać potomkom afrykańskich kolonizatorów prawo do pracy. Rozpoczęła się wojna Czarno-Biała, zwana potocznie secesyjną. Amia Północy przybrała niebieski kolor umundurowania cholera wie czemu, a Południowa kolor czarny, by podkreślić swoje przywiązanie do niewolników (jednak często mundury te brudziły się w kurzu, czy błocie, i robiły się szare). Wojna trwała dłużej niż 20 minutowy odcinek mody na sukces, albowiem do 1865 roku, kiedy to Południe przegrało, i niewolnictwo zostało zakazane.

Po zapanowaniu w Rosji Komunizmu, i jego pełnym rozkwicie za czasów [[Józef Stalin|Wujka Józia]], klasa robotnicza – ta najważniejsza, wyłaniać zaczęła tzw. Przodowników Pracy, którzy odznaczali się wspaniałą produktywnością. W ramach nagrody, wysyłani oni byli do hotelu wypoczynkowego [[Łagier|Gułag]], gdzie jednak w zgodzie ze swoją naturą podejmowali się cięższej niż dotychczas pracy z wdzięczności do swego jedynego, ukochanego Mistrza Komuny, który umownie w teorii był ich wspólnym właścicielem także w ramach nagrody. Oczywiście nie każdy mógł zostać wspaniałym obywatelem zasługującym na tak wspaniałą nagrodę, więc w myśl [[Radziecka inwersja|Radzieckiej inwersji]] nagradzani wyjazdem do słonecznej Syberii byli także złoczyńcy, jeśli obiecali że utrzymają, bądź chociaż postarają się utrzymać poziom pracy, jaki był wówczas wygórowany przez tamtejszych wielbicieli za{{cenzura3}}nia z łopatą.

Choć wydawać by się mogło, iż niewolnictwo zostało zabronione na całym świecie po ostro zakrapianej imprezie we Francji na Zgromadzeniu Ogólnym ONZ w [[1948]], istnieje ono do dziś w znacznej większości państw, ładnie usprawiedliwione oraz zaimplementowane w kodeksie karnym przez [[Masoneria|Masonów]], [[Komunista|Komunistów]], i [[Żydzi|Żydów]], jako "Kara pozbawienia wolności", czyli po prostu wysłanie do [[Więzienie|kokodżambo]]. Więzień (co jest nowoczesną nazwą niewolnika) w Zakładzie Karnym (co jest formalną nazwą kokodżambo) traktowany jest z wysoką troską:

* jest bezpieczny, będąc w budynku całodobowo strzeżonym przez strażników z bronią, którzy wręcz nalegają, by zostać i oknami zabezpieczonymi kratami, by nikt się nie włamał;

* utrzymuje się z pieniędzy podatników, czyli ludzi którzy nie są niewolnikami;

* ma zapewnioną rozrywkę, która jest różna, w zależności od zakładu;

* osadzany jest w środowisku, gdzie są ludzie tacy jak on – pomaga to w zdobywaniu nowych kolegów;

* nie musi przejmować się brakiem ubrań, dachu nad głową, czy pożywieniem aż do czasu, kiedy przestanie być niewolnikiem;

* jeśli ma do tego predyspozycje, izolowany jest on od reszty ludzi, by nauczyć go roztropności, pokory i abstynencji, aby po wyjściu (jeśli w ogóle do tego dojdzie) obrał [[Ksiądz|jedyny słuszny zawód]].

[[zh:奴隸]]

[[en:Slavery]]