Tekst źródłowy strony Nonźródła:Baśń o trzech braciach i królewnie

[[Kategoria:Nonźródła|{{PAGENAME}}]]

{{Dla dorosłych}}
{{Wulgaryzmy}}
'''Baśń o trzech braciach i królewnie'''

<code>
Mrok wieczorny, babcia siwa<br>
Przy kominku głową kiwa.<br>
Nos jak haczyk, okulary,<br>
Coś pierdoli babsztyl stary.<br>
Snuje bajdy niestworzone<br>
O królewnie Pizdolonie,<br>
O trzech braciach, jak niewielu,<br>
O matuli ich z burdelu<br>
Opowiada stare dzieje,<br>
A na dworze wicher wieje.<br>
Siądźcie społem panny, smyki,<br>
Młodojebce, stare pryki,<br>
I nastawcie dobrze uszy,<br>
Choć na polu śnieżek prószy.<br>
W domu ciepło i wygodnie,<br>
Zostaw pan w spokoju spodnie,<br>
Bo się wnet zawoła mamy.<br>
Cyt, uwaga, zaczynamy.<br>
Za lasami, za górami,<br>
Za morzami, za rzekami,<br>
Żył przed bardzo wielu laty<br>
Król potężny i bogaty.<br>
Dobrotliwy, szczodrobliwy,<br>
Lecz niezmiernie rozżalony,<br>
Z racji córki Pizdolony,<br>
Która chociaż dobra, miła,<br>
Niepomiernie się kurwiła,<br>
A dawała bez wyboru:<br>
I rycerzom, panom dworu<br>
I kucharzom, i stolarzom,<br>
Czasem nawet i malarzom.<br>
W każdej chwili, w każdym czasie<br>
Wciąż myślała o kutasie.<br>
Próżno mówił jej król stary,<br>
Że we wszystkim trzeba miary,<br>
Nie wypada bowiem pannie<br>
Tak się dupcyć nieustannie.<br>
Na nic się to wszystko zdało,<br>
Bo królewnie wciąż za mało.<br>
Wszyscy byli wyjebani.<br>
Nawet księża-kapelani.<br>
Raz ją tak swędziała dupa<br>
Że zgwałciła i biskupa,<br>
A że ten ją zerżnął marnie,<br>
Poszła dawać pod latarnie<br>
Aż z burdeli wszystkich w mieście<br>
Do samego króla wreszcie<br>
Od kurewskiej całej nacji<br>
Przyszły kurwy w delegacji.<br>
Ta najbardziej rozjebana,<br>
Padłszy przed nim na kolana,<br>
Z trudem wielkim tłumiąc łkanie<br>
Rzecze: "Królu nasz i Panie,<br>
Ty panując od lat wielu<br>
Byłeś ojcem dla burdelu.<br>
Upadają obyczaje,<br>
Twoja córka dupy daje<br>
Na ulicy, bez pieniędzy,<br>
Przez co wpycha nas do nędzy.<br>
Nikt nas dziś już nie pierdoli,<br>
Bo darmochę każdy woli"<br>
Król, na łzy kurewskie czuły,<br>
Kazał dać ze swej szkatuły<br>
Każdej kurwie po dukacie,<br>
Po czym zamknął się w komnacie<br>
I tam siedział przez dzień cały,<br>
Aż mu jaja posiwiały.<br>
Król choć płakał ze zmartwienia,<br>
Zamknął córkę do więzienia<br>
By się więcej nie puszczała.<br>
Tam codziennie dostawała,<br>
Prócz świetnego utrzymania<br>
Tysiąc świec do brandzlowania,<br>
Wazeliny beczkę całą,<br>
Lecz jej ciągle było mało.<br>
Ciągle płacze, ciągle krzyczy:<br>
"To za mało dla mej piczy".<br>
W nocy zaś przywołał swego<br>
Astrologa nadwornego,<br>
By ten, patrząc w gwiezdne szlaki<br>
Znalazł wreszcie sposób jaki,<br>
By królewnę można było,<br>
Dobrowolnie, czy tez siła,<br>
Wrócić znów do cnoty granic,<br>
Lub gdy to się nie zda na nic<br>
Niech przynajmniej w swojej sferze<br>
Obłapników sobie bierze.<br>
Więc astrolog, wziąwszy lupę,<br>
Zajrzał raz królewnie w dupę,<br>
Wielkim cyrklem pizdę zmierzył,<br>
Po czym zamknął się na wieży.<br>
Tak był w pracy pogrążony,<br>
Taki przy tym roztargniony,<br>
Że szukając gwiazd na niebie<br>
W roztargnieniu srał pod siebie.<br>
Kręcił, wiercił teleskopem,<br>
W końcu wrócił z horoskopem.<br>
I rzekł: "Smutną wieść niestety<br>
Objawiły mi planety<br>
Że królewny nic nie wstrzyma,<br>
Na jej szał lekarstwa ni ma,<br>
Chyba, że się znajdzie jaki,<br>
Tęgi jebak nad jebaki,<br>
Który tak ją zerznie pięknie,<br>
Że królewnie pizda pęknie,<br>
Na kawały się rozwali,<br>
Żywym ogniem się zapali.<br>
Wówczas będzie Pizdolona<br>
Z czaru swego wyzwolona<br>
I stanie się znów prawiczką<br>
Z malusieńką, ciasną piczką".<br>
Wszystkim było ogłoszone,<br>
Że kto zbawi Pizdolonę,<br>
Ten otrzyma za podziękę<br>
Pół królestwa i jej rękę.<br>
Więc zjeżdżają się jebacze,<br>
Czarodzieje, zaklinacze,<br>
Rycerze i królewicze,<br>
By królewnie zerżnąć piczę.<br>
Każdy sił swych próbuje<br>
I choć tęgie mieli huje,<br>
Na nic się to wszystko zdało,<br>
Bo jej ciągle było mało.<br>
A tymczasem heroldowie<br>
W całym kraju w piśmie, w mowie<br>
Wieści dziwne rozgłaszali<br>
Coraz dalej, dalej, dalej.<br>
Aż dotarły hen, daleko<br>
Gdzie za siódmą górą, rzeką,<br>
Stała sobie stara chatka,<br>
W niej mieszkała stara matka<br>
Ze synami swymi trzema,<br>
Którym równych w świecie nie ma.<br>
Każdy dzielny, tęgi, zwinny,<br>
Ale każdy z nich był inny.<br>
I w tym nie ma nic dziwnego,<br>
Każdy z ojca był innego,<br>
Bo w młodości swojej czasie<br>
Matka strasznie puszczała się.<br>
Syn najstarszy miał chuj długi<br>
I gruby na kształt maczugi,<br>
A po bokach jego były<br>
Jak postronki grube żyły,<br>
Jakieś więzy, jakieś guzy,<br>
Jaja miał jak dwa arbuzy.<br>
A że ciągle mu bez mała<br>
Ta ogromna pyta stała<br>
Hujogromem go nazwano.<br>
Pizdoliza nosił miano<br>
Syn następny, bo lizanie<br>
Stawiał wyżej nad jebanie<br>
I nie było mistrza w świecie<br>
By prześcignąć go w minecie.<br>
Cieszą matkę takie dzieci,<br>
Lecz niestety smuci trzeci,<br>
Który rodu był zakałą,<br>
Bo miał kuśkę całkiem małą.<br>
Cienką, krótką, na kształt glisty<br>
I nie palił się do pizdy.<br>
Dobrze, że z matczynej woli<br>
Raz na miesiąc popierdoli.<br>
A że mało tak obłapia,<br>
Bracia mieli go za gapia.<br>
No i matka nawet z czasem<br>
Nazywała go głuptasem.<br>
Tak im słodko życie idzie<br>
Ani w zbytku, ani w bidzie<br>
Starsze bowiem dwa chłopaki<br>
Zarabiały w sposób taki,<br>
Że cnotliwe starsze panie<br>
Brały ich na utrzymanie,<br>
A i matka chociaż stara,<br>
Dała dupy za talara<br>
Na stojaka gdzieś w klozecie.<br>
Lecz najmłodszy, głupek przecie<br>
Choć podobał się niewiastom,<br>
Dawał dupy pederastom<br>
I ku matki wielkiej złości,<br>
Nie brał nic od swoich gości,<br>
Aż dotarła i w ich strony<br>
Wieść o losie Pizdolony.<br>
Na pieniądze wnet łakoma,<br>
Woła matka Hujogroma<br>
I tak rzecze: "Ty mój synu<br>
Idź dokonaj tego czynu".<br>
Olbrzym wnet posłuchał matki,<br>
Zaraz włożył czyste gatki,<br>
Wymył chuja i bez zwłoki<br>
Raźno ruszył w świat szeroki.<br>
A gdy przybył do stolicy,<br>
Zaraz poszedł do ciemnicy<br>
Gdzie się święcą rozkraczona<br>
Brandzlowała Pizdolona.<br>
Pyta dawno mu stanęła,<br>
Więc się ostro wziął do dzieła<br>
I za pierwszym sztosem leci<br>
Błyskawicznie drugi, trzeci,<br>
Czwarty piąty, aż nareszcie<br>
Wyrżnął sztosów tysiąc dwieście<br>
I utracił siłę całą.<br>
A królewnie wciąż za mało.<br>
Tak był przy tym osłabiony,<br>
Że zleźć nie mógł z Pizdolony<br>
I musiały dworskie ciury<br>
Ściągnąć go za dupę z dziury<br>
I zabrały omdlałego<br>
Do szpitala zamkowego.<br>
A królewna ciągle krzyczy:<br>
"To za mało dla mej piczy".<br>
Prędko, prędko baśń się baje,<br>
Nie tak prędko kutas staje.<br>
Baśń się baje, czas ucieka,<br>
Hujogroma matka czeka<br>
I już martwić się zaczyna:<br>
"Coś nie widać skurwysyna".<br>
Aż ją doszły straszne wieści.<br>
Powstrzymując łzy boleści,<br>
Pizdoliza matka wzywa<br>
I w te słowa się odzywa:<br>
"Bratu - rzecz to nie do wiary!<br>
Nie udały się zamiary,<br>
Kutas zmarniał mu niestety,<br>
Idź wiec ty - spróbuj minety".<br>
I Pizdoliz wnet bez zwłoki<br>
Ruszył prędko w świat szeroki.<br>
W końcu zaszedł do stolicy,<br>
Tam się udał do ciemnicy<br>
Gdzie się święcą rozkraczona<br>
Brandzlowała Pizdolona.<br>
Zaraz ją za dupę łapie<br>
I minetę tego chlapie.<br>
Język jego na kształt węża,<br>
To się spręża, to rozpręża,<br>
To się wije jak sprężyna,<br>
W pizdę wwiercać się zaczyna,<br>
Kręci na kształt kołowrotka,<br>
To od zewnątrz, to od środka.<br>
Doba wciąż za doba mija,<br>
On jęzorem wciąż wywija.<br>
Aż utracił siłę całą.<br>
A królewnie wciąż za mało.<br>
Tak był przy tym osłabiony,<br>
Że zleźć nie mógł z Pizdolony,<br>
Więc i jego dworskie ciury<br>
Ściągnęły za dupę z dziury<br>
I wyniosły omdlałego<br>
Do szpitala zamkowego.<br>
A królewna ciągle krzyczy:<br>
"To za mało dla mej piczy".<br>
Prędko, prędko baśń się baje,<br>
Nie tak prędko kutas staje.<br>
Baśń się baje, czas ucieka,<br>
Pizdoliza matka czeka<br>
I już martwić się zaczyna,<br>
Bo nie widać skurwysyna.<br>
Ze złości zaciska zęby,<br>
Że dwóch synów, niby dęby,<br>
Losy wzięły jej zdradziecko...<br>
"Jedno mi zostało dziecko<br>
I do tego całkiem głupie"!<br>
Głuptak miał to wszystko w dupie.<br>
Raz w niedzielę, po jedzeniu<br>
Chciał pochrapać sobie w cieniu.<br>
Coś mu jednak spać nie daje,<br>
Coś go ciągle gryzie w jaje.<br>
Patrzy - a tu mała menda,<br>
Co po jajach mu się szwęda.<br>
Głuptak już rozpinał gacie,<br>
By ja otruć w sublimacie,<br>
Gdy wtem menda nieszczęśliwa<br>
Ludzkim głosem się odzywa:<br>
"Czemu pragniesz mojej zguby?<br>
Nie zabijaj chłopcze luby.<br>
Menda tez stworzenie boże,<br>
Że inaczej żyć nie może,<br>
I ze czasem w jajo utnie,<br>
Nie gubże jej tak okrutnie".<br>
Głuptak myśli - cóż to złego,<br>
Przecie nie zje mnie całego.<br>
Nie potrzebna mi twa zguba,<br>
Idź wiec z Bogiem mendo luba".<br>
A tu nagle menda znika<br>
I zmienia się w czarownika.<br>
Czarownika - czarodzieja<br>
I do swego dobrodzieja,<br>
Co się w strachu z miejsca zrywa,<br>
W takie słowa się odzywa:<br>
"Że litości miałeś względy<br>
Dla bezbronnej słabej mendy,<br>
I żeś jej darował życie,<br>
Wynagrodzę cię sowicie.<br>
Dam ci ja wskazówki pewne<br>
Jak spierdolić masz królewnę.<br>
Sił twych mało tu potrzeba<br>
Dam kondoma samojeba,<br>
Który ma tą dziwną siłę,<br>
Że gdy włożysz na swoja żyłę<br>
I rozkażesz, on za ciebie<br>
Sztos za sztosem ciągle jebie<br>
Czarodziejska mocą cudu.<br>
Ale zdobyć go jest trudno.<br>
Dupa strzeże go zaklęta<br>
Na przechodniów wciąż wypięta<br>
Z której mocą złego ducha<br>
Ustawicznie ogień bucha.<br>
I czy z bliska, czy z daleka<br>
Żarem swoim wszystko spieka.<br>
I w tym mocnym, wielkim żarze<br>
Dupa się całować każe.<br>
Lecz gdy powiesz do niej słowa:<br>
"Niech się ogień w dupie schowa,<br>
Sama się pocałuj właśnie"<br>
Wtedy ogień w dupie zagaśnie.<br>
I powoli, z dobrej woli<br>
Kondom zabrać ci pozwoli.<br>
Za twą dobroć ja ci mogę<br>
Do tej dupy wskazać drogę.<br>
Weź ten kłębek z sobą razem,<br>
On ci będzie drogowskazem.<br>
Rzuć na ziemię i idź wszędzie<br>
Gdzie się kłębek toczyć będzie.<br>
Lecz pamiętaj zawsze święcie<br>
Czarodziejskie to zaklęcie."<br>
Tu czarownik, niby mara,<br>
Zniknął, rozwiał się jak para.<br>
Głuptak wstaje ucieszony,<br>
Bierze kłębek rozbawiony<br>
I nie mówiąc nic nikomu<br>
Po kryjomu znika z domu.<br>
Prędko, prędko baśń się baje,<br>
Nie tak prędko kutas staje.<br>
Głuptak idzie, nie ustaje,<br>
Coraz nowsze mija kraje.<br>
Gdy stu granic minął słupy,<br>
Zaszedł wreszcie aż do dupy,<br>
Z której ogień wieczny tryska,<br>
A podszedłszy do niej z bliska,<br>
Rozżarzonej nad pojęcie<br>
Czarodziejskie swe zaklęcie<br>
Głuptak z całej siły wrzaśnie:<br>
"Sama się pocałuj właśnie!"<br>
Wtedy dupa zawstydzona<br>
Puściła go do kondoma.<br>
Więc z kondomem ucieszony,<br>
Pędzi wnet do Pizdolony.<br>
A gdy przyszedł do stolicy,<br>
Zaraz poszedł do ciemnicy,<br>
Gdzie się święcą rozkraczona<br>
Brandzlowała Pizdolona.<br>
Wkłada kondom, niecierpliwy,<br>
A tu patrzcie - czary, dziwy!<br>
Chuj, co zawsze był jak z ciasta,<br>
Na sto chujów się rozrasta.<br>
Każdy gruby jak ta bela,<br>
Każdy piczę jej rozdziera,<br>
Każdy twardy jak ze stali,<br>
Każdy długi na sto cali.<br>
Wszystkie huje z całej siły<br>
Na królewnę uderzyły.<br>
Każdy w pizdę jej się wwierca,<br>
Każdy końcem sięga serca,<br>
Każdy jej się w piczy grzebie,<br>
Każdy jebie, jebie, jebie!<br>
Aż królewna Pizdolona,<br>
Rozjebana, spierdolona,<br>
Od jebania ledwie żywa<br>
Krzyczy:"cipa się rozrywa".<br>
Takie przy tym tarcie było,<br>
Że się w dupie zapaliło.<br>
By ugasić pożar ciała,<br>
Straż zamkowa przyjechała<br>
Z toporami, z bosakami<br>
Z sikawkami i kubłami<br>
Słowem z całym inwentarzem<br>
Stosowanym przy pożarze.<br>
I po długiej ciężkiej<br>
Pracy ugasili ją strażacy.<br>
Tak została Pizdolona<br>
Z czaru swego wyzwolona<br>
I znów stała się prawiczką<br>
Z malusieńką ciasną piczką.<br>
Głuptas dostał zaś w podziękę<br>
Pół królestwa i jej rękę.<br>
Król był taki ucieszony<br>
Ze zbawienia Pizdolony,<br>
Że pomimo swej starości<br>
Kapucyna ciął z radości<br>
Bez ustanku tydzień cały<br>
Aż mu jaja odsiwiały,<br>
Mimo, ze już nie był młody.<br>
Potem zaraz sprawił gody<br>
Głuptakowi z Pizdoloną.<br>
Mnie na gody zaproszono,<br>
Więc ja głównie też tam byłem,<br>
Jadłem piłem pierdoliłem.<br>
Bawiłem się z nimi społem<br>
Aż zasnąłem gdzieś pod stołem.<br>
Oto co sprawiła menda.<br>
Na tym kończy się legenda.<br>
</code>
<br>
Autor: [[Aleksander Fredro]]