Edytujesz „Nonźródła:Dowcipy o milicjantach”

{{Dowcipy}}
{{DowcipNPA}}
<poem>
''– Czy oskarżony przyznaje się, że podczas przesłuchiwania poszkodowanego, kopnął go pan w brzuch?
''– Przyznaję się, że go kopnąłem – ale nie chciałem w brzuch! On się po prostu tak szybko odwrócił...''
</poem>
----
<poem>
''– Dlaczego milicjanci chodzili w PRL-u trójkami?
''– Jeden umiał czytać, drugi umiał pisać, a trzeci pilnował tych dwóch intelektualistów, żeby przypadkiem nie zrobili kontrrewolucji.''
</poem>
----
<poem>
''– Dlaczego milicjant śpi na brzuchu?
''– Żeby mu nikt pały nie ukradł.''
</poem>
----
<poem>
Milicja organizuje konkurs, w którym jest do wygrania 2000zł, a wszystko co trzeba zrobić to przejechać pewien kawałek drogi z odpowiednią prędkością. Milicjanci obserwują wszystko z pobocza. Wreszcie jeden samochód właśnie to zrobił. Milicjanci podbiegają i pytają:
''– Gratulacje! Wygrał pan 2000zł! Co pan zamierza zrobić z tą kwotą?
''– Chyba sobie sprawię prawo jazdy.
Nagle odzywa się kobieta obok:
''– Proszę męża nie słuchać! On tak po alkoholu i narkotykach.
Wtem z tylniego siedzenia słychać głos staruszki:
''– Mówiłam, że z kradzionym daleko nie zajedziemy!
Raptem też z tyłu odzywa się staruszek:
''– Mówiłem, żeby chociaż zapiąć pasy!
Znienacka słychać z głos z akcentem dochodzącym z bagażnika:
''– Czy to już Berlin? Niewygodne jest leżenie dynamicie.
</poem>
----
<poem>
Milicjant opowiada koledze:
''– Stary! Złowiłem złotą rybkę! I było tak jak w bajkach, powiedziała, że gdy ją wypuszczę, to spełni moje trzy życzenia!
''– Gadasz? I co się stało?!
''– Najpierw poprosiłem o wielki, wspaniały dom. Stary! Sekundę później stoję przed taaaką chałupą!
''– Łał!
''– Potem poprosiłem o piękny samochód. I człowieku! Fura nie z tej ziemi, maybach przy niej odpada!
''– Jaaa...
''– Na koniec poprosiłem: „Rybko! Spraw, bym już nigdy w życiu nie musiał nic więcej robić!”
''– I co?!
''– No i chwilę później stoję w mundurze z lizakiem na środku skrzyżowania!''
</poem>
----
<poem>
Milicjant otrzymał telefonicznie rozkaz, po którym zamiótł cały komisariat, rozebrał się do naga, wybiegł z budynku i pobiegł przed siebie. Jak brzmiał rozkaz? ''„Zamieć i gołoledź na szosie E-4.”''
</poem>
----
<poem>
Milicjant wchodzi do księgarni.
''– Chciałbym kupić jakąś książkę.
''– Pan zapewne chciałby coś z literatury lżejszej'' – doradza ekspedientka.
''– Jest mi wszystko jedno, przyjechałem radiowozem.''
</poem>
----
<poem>
Milicjant zdaje maturę z chemii.
''– Proszę wymienić ciało lotne.
''– Ptok.''
Milicjant zdał egzamin i dumny opowiada o nim żonie:
''– Ty idioto, trzeba było odpowiedzieć „ptak”, miałbyś od razu zaliczony egzamin z polskiego.''
</poem>
----
<poem>
Milicjant zgubił swoją pałkę i chodził bez niej niepocieszony. Znalazł ją jeden chłopiec i ulitował się nad gliniarzem:
''– Proszę, oto pańska pałka.
''– Dziękuję, ale to nie moja, ja swoją zgubiłem.''
</poem>
----
<poem>
Narada operacyjna w wydziale dochodzeniowym. Naczelnik referuje: 
''– Włamanie zostało popełnione w nocy z 15 na 16 maja''.
Jeden z oficerów przerywa:
''– Przepraszam, nie dosłyszałem. W nocy z 15 na którego?''
</poem>
----
<poem>
''– Nie wie pan, że żebranie jest nielegalne? Za to będzie mandacik – 500 złotych!
''– Panie władzo! I jaka to sprawiedliwość! Ja ledwie 20 złotych wyżebrałem dzisiaj!
''– A... to my wpadniemy wieczorem – i lepiej byś do tego czasu dożebrał resztę!''
</poem>
----
<poem>
''– Obywatelko! Tędy się nie przechodzi! Na zebry!
''– Sam se idź na zebry! Ja mam rentę!''
</poem>
----
<poem>
Przedział w pociągu. Ludzie, przed którymi jeszcze długa podróż, nawiązują rozmowę:
''– A może byśmy tak opowiadali kawały polityczne?'' – proponuje jeden z podróżnych.
''– Opowiadajcie państwo, ale muszę z góry uprzedzić, że jestem milicjantem...
''– Nic nie szkodzi, będę mówił powoli, a dla pana dwa razy powtórzę puentę.''
</poem>
----
Siedzi milicjant i myśli.
----
<poem>
''– Starczy tego, obywatelu, idziemy!
''– No to idźcie!''
</poem>
----
<poem>
Starsza kobieta zasłabła. Zatrzymuje się przy niej radiowóz i usłużni milicjanci pytają się, jak mogą jej pomóc:
''– Za chwilę umrę. Dajcie tu do mnie księdza.
''– Ależ babciu, najbliższy kościół jest daleko stąd.
''– A co, to już ich w bagażnikach nie wozita?''
</poem>
---- 
Szedł milicjant koło koparki i dał się nabrać.
----
<poem>
Tu mówi Polskie Radio, jest godzina siedemnasta czterdzieści osiem. Podajemy czas dla wojska: siedemnaście, dwukropek, czterdzieści osiem. Podajemy czas dla milicji: pałeczka, daszek, krzesełko, bałwanek.
</poem>
----
<poem>
W komendzie MO przeprowadzono test na inteligencję – dano funkcjonariuszom metalowy blat z kilkoma otworami w kształcie metalowych figur. Zadaniem milicjantów było przełożenie figur przez otwory w blacie. W czasie testu 0,1% milicjantów wykazało się ponadprzeciętną inteligencją, reszta wykazała się ponadprzeciętną siłą.
</poem>
----
<poem>
W szkole milicyjnej odbywa się odprawa przed wycieczką:
''– Pluton pierwszy i drugi wsiada do autobusu, pluton trzeci do przyczepy. Autobus odjeżdża punktualnie o 8.00. Czy są jakieś pytania?
''– O której odjeżdża przyczepa?''
</poem>

[[Kategoria:Nonźródła – dowcipy|milicjantach]]