Edytujesz „Nonźródła:Pocztówka z Państwa Środka”

Syrenka, którą Zdzichu uparł się mnie podwieźć pod [[Pałac Kultury i Nauki|Pałac Kultury]] stała malowniczo rozkraczona na środku niezbyt urokliwej wolskiej ulicy, której nazwa nie była warta zapamiętania. A mogłem pojechać tramwajem. Ceną byłoby wdychanie przez pół godziny szlachetnego warszawskiego smrodu spod pach towarzyszów niedoli, ale przynajmniej bym już był na miejscu. Zostawiłem ubabranego smarem Zdzicha, wziąłem z bagażnika skrzynkę z narzędziami i poszedłem w kierunku placu Defilad. Trudno nie zauważyć tego cholerstwa, Pałac Kultury i Nauki imienia Stalina, szkoda że go jeszcze na czerwono nie pomalowali. Tyle dobrze, że niedługo po budowie ktoś się opamiętał i usunął „imienia Stalina” z nazwy. Było chłodne listopadowe popołudnie, doprawdy romantyczny moment na randkę z arcydziełem architektury socrealistycznej.

Odwróciłem się. Jakiś pajac w zielonej kamizelce i żółtej koszuli biegł za mną. j Jakby się dłużej zastanowić to wyglądał bardziej na pomyleńca niż pajaca.

– Panie, słuchaj pan uważnie, mam dla pana… – pomyleniec dysząc rozejrzał się uważnie, jakby szukał wzrokiem szpiegów wrogiego imperium. – Pan jest inżynier Kowalski, prawda?

Mieliśmy zainstalować kolejną antenkę na iglicy, na samym czubeczku. Do tego wielkie pudło z aparaturą powleczone zieloną emalią z ze znakiem pierwszej jakości, która już zaczynała złazić. Oczywiście wszystkie windy były zepsute, więc sprzęt na szczyt musieliśmy wtaszczyć sami. Czterdzieści dwa cholerne piętra, kurwa Stalina mać. Potem jeszcze kilkadziesiąt metrów wspinania się po iglicy, która służy tylko i wyłącznie wydłużeniu przyrodzenia działaczy partyjnych. Te grube świnie pewnie trzeba wstawiać na wyższe piętra siedziby KC dźwigiem.

– Kowalski, jak wam idzie? – krzyknął z dołu kierownik. Oczywiście, że per ''wy''.

Jakbym kurwa nie zauważył, łapy mi zupełnie zgrabiały. Jedna ze śrubek nie chciała się dokręcić, więc pociągnąłem nieco mocniej. Cholera, ani drgnie. Mocniej… Mocniej… Co z tym szajsem? Nagle usłyszałem delikatne pyknięcie i śruba ustąpiła. Tak mnie to zdziwiło, że aż z rozpędu walnąłem kluczem w jakieś pudełko obok. Nie wyglądało na specjalnie uszkodzone, tylko trochę się wgniotło i zaczęło pikać. Nie mój problem, fajrant. Niech kto inny się tym martwi. Teraz zostało tylko się stąd sturlać na dół.

Pewnie miał rację, ilość propagandy wokół Pałacu czyniła go praktycznie niezniszczalnym.

Postanowiłem wrócić tramwajem, wolałem nie ryzykować spotkania tego dziwaka w tym samym miejscu. Na przystanku stał tłum ludzi, widocznie tramwaju nie było tu już z pół godziny. Poczekam, nie śpieszy mi się. Zacząłem wpatrywać się w pozapadany chodnik. Płyty chodnikowe latały za każdym razem, gdy ktoś na nich stawał. Jedna z nich podskakiwała szczególnie mocno, co oni tam podsypują, muł z Wisły? Zauważyłem, że coraz więcej płyt dookoła zaczyna podskakiwać i klekotać w jednym rytmie.

[[Plik:Pałac Kultury rakieta.jpg|thumb|300px]]Pałac Kultury i Nauki na przekór wszelkim prawom fizyki wznosił się ku niebu na jasnym słupie ognia. Rakieta normalnie. Z fasady odpadały płaty piaskowca w kolorze gówna i rozbijały się parę pięter niżej o dobudówki. Przetarłem oczy z niedowierzania i zacząłem się zastanawiać czy w zaistniałej sytuacji tramwaj ma jakiekolwiek szanse na przyjechanie. Nad miastem zaczęły rozbrzmiewać syreny i stwierdziłem, że dzisiaj zrobię sobie dzień pieszego pasażera. Będzie szybciej. Przy okazji przetrzeźwieję nieco.

Milicjanci (albo może i jacyś tajniacy, nie przedstawili się) nie mieli nastroju na wyjaśnianie, czego właściwie ode mnie chcą. Pozwolili mi się tylko ubrać i wywlekli na ulicę do suki. Dostałem w areszcie całkiem przytulną celę, na ścianie rozwijał się dorodny grzyb, a po podłodze biegały szczury, ale przynajmniej nie musiałem jej z nikim dzielić. Położyłem się na twardej jak rzeczywistość PRL-u pryczy i zacząłem się zastanawiać, co ja, wzorowy obywatel, zrobiłem żeby narazić się… krajowi? Partii? Narodowi? Może mi się wczoraj nie wydawało i Pałac Kultury faktycznie odleciał na orbitę? Ta myśl wydawała się być niesamowicie niedorzeczna, ale jeśli… Czemu akurat mnie zamknęli? Założę się, że to kierownik mnie podkablował, pewnie Heniek powiedział mu, że codziennie rano pluję mu do kawy. Skurwysyn. Postanowiłem się zdrzemnąć zanim milicjanci znowu przyjdą. Na pewno będą mieli dużo pytań.