Tekst źródłowy strony Nonźródła:Prawdziwa historia wielkich wynalazków: Radioaktywność

<center><code><big><big><big><big>'''Prawdziwa historia wielkich wynalazków'''</big></big></big></big></code></center><br>
<center><code><big>'''Odcinek 1: Radioaktywność'''</big></code></center><br>


''Gabinet [[Maria Curie-Skłodowska|MARII SKŁODOWSKIEJ]]. MARIA siedzi w [[fotel|bujanym fotelu]] i najwyraźniej strasznie buja, paląc jednocześnie potężną [[fajka|fajkę]] z potężnym cybuchem. Za każdym razem, gdy wypuszcza dym swoimi nadobnymi [[usta]]mi, buja potężnie, przez co dym, niczym zasłona dymna ściele się dokoła jej [[głowa|głowy]]. Dzwoni [[telefon]]. MARIA wstaje i podnosi słuchawkę.''

'''GŁOS W SŁUCHAWCE:'''<br>
''Mario, to ty? Curie z tej strony!''<br>
'''MARIA:'''<br>
''A, szczęść Boże, wasza ekscelencjo. Nie wiedziałam, że wasza ekscelencja zadzwoni do mnie. W końcu tyle lat już mi...''<br>
'''GŁOS W SŁUCHAWCE:'''<br>
''Nie, Mario, to nie [[kuria]], tylko ja – [[Piotr Curie]]!''<br>
'''MARIA:'''<br>
''Aaa, Piotruś!''<br>
'''PIOTR:'''<br>
''Mogłabyś nie ziewać, gdy ze mną mówisz...''<br>
'''MARIA:'''<br>
''Aaaa oui! Pardon monsieur...''<br>
'''PIOTR:'''<br>
''Wiesz, chciałem się z tobą spotkać i... tego... no wiesz...''<br>
'''MARIA:'''<br>
''Ależ Piotrze! To nie uchodzi! Nie w moim wieku!''<br>
'''PIOTR:'''<br>
''Ależ Mario! Mamy już [[XIX wiek]]!''<br>
'''MARIA:'''<br>
''Dziewiętnasty, to nie [[XX wiek|dwudziesty]]. Do rewolucji seksualnej zostało nam jeszcze ponad pięćdziesiąt lat.''<br>
'''PIOTR:'''<br>
''Strasznie dużo. Jak my to przeżyjemy? Chyba wpadnę do ciebie...''<br>
'''MARIA:'''<br>
''Lepiej zajdź świadomie...''<br>

''(Jakieś pół [[godzina|godziny]] później, które to pół godziny wypełniły gęste kłęby kłębiącego się dymu tytoniowego i dziwaczne pomruki z głębi fotela. Dzwoni dzwonek. U [[drzwi]], a nie w telefonie.)''

'''MARIA:'''<br>
''Kto tam?''<br>
'''GŁOS ZZA DRZWI:'''<br>
''Hipopotam.''<br>
'''MARIA:'''<br>
''Jestem sama i boję się hipopotama.''<br>
'''GŁOS ZZA DRZWI:'''<br>
''Otwórz, Mario!''<br>
'''MARIA:'''<br>
''Jeszcze wczoraj nazywałeś mnie orzeszkiem...''<br>
'''GŁOS ZZA DRZWI:'''<br>
''Zapomnij o tym, byłem pijany...''<br>
'''MARIA''' ''(ciągnąc dalej)''''':'''<br>
''Mówiłeś: otwórz orzeszku, a głos ci się załamywał...''<br>
'''GŁOS ZZA DRZWI:'''<br>
''Nie, no nie opowiadaj mi tego, bo serce mi się kraje!''<br>
'''MARIA''' ''(ciągnąc bezlitośnie dalej)''''':'''<br>
''...a potem wszedłeś i powiedziałeś: orzeszku... rwa, teraz cię zabiję!''<br>
'''GŁOS ZZA DRZWI:'''<br>
''Co? Ja tego nie mówiłem!''<br>
'''MARIA''' ''(bardzo zdziwiona)''''':'''<br>
''Nie? To z kim ja gadam przez drzwi? Kto ty jesteś?''<br>
'''GŁOS ZZA DRZWI:'''<br>
''Polak mały...!''<br>
'''MARIA:'''<br>
''Jaki znak twój?''<br>
'''GŁOS ZZA DRZWI:'''<br>
''Orzeł biały...''<br>
'''MARIA:'''<br>
''Kłamiesz. Jesteś Piotrem Curie.''<br>
'''GŁOS ZZA DRZWI:'''<br>
''Rzeczywiście!''<br>
'''MARIA:'''<br>
''Już powiesiłam. Możesz wejść.''<br>

''(MARIA wpuszcza do środka PIOTRA CURIE)''<br>

'''PIOTR CURIE:'''<br>
''Jak leci, Mario?''<br>
'''MARIA:'''<br>
''Niestety, nisko nad podłogą i skrzydłami haczy o pajęczyny...''<br>
'''PIOTR CURIE'''<br>
''Ojej, to trzeba poprawić geometrię skrzydeł!''<br>
'''MARIA:'''<br>
''To nie jest takie ważne. Przecież w [[1903]] roku zajmie się tym [[Wilbur Wright]].''<br>
'''PIOTR CURIE:'''<br>
''Fakt.''<br>
'''MARIA:'''<br>
''Czytasz to badziewie...? No, nieważne. Co cię tu sprowadza, Piotrze Currie?''<br>
'''PIOTR CURIE:'''<br>
''Sznurek, który przywiązałaś do mnie ostatniej nocy...''<br>
'''MARIA:'''<br>
''Aha, zapomniałam...''<br>
'''PIOTR CURIE:'''<br>
''Ale ja nie przyszedłem o tym... Wiesz? Nobel, ten stary dziadyga, wymyślił nową nagrodę dla tego, kto wymyśli coś nowego.''<br>
'''MARIA:'''<br>
''Ale ja nie przeklinam.''<br>
'''PIOTR CURIE:'''<br>
''Nie chodzi o wymyślanie komuś, ale o wymyślanie pomysłów, rozumiesz? Wystarczy, że wymyślisz coś nowego.''<br>
'''MARIA:'''<br>
''Mam coś takiego, ale...''<br>
'''PIOTR:'''<br>
''Nic nie mów, Mario. Pozwól, że dam ci pewną wskazówkę.''<br>

''(wyciąga z kieszeni wskazówki zegara)''

'''PIOTR:'''<br>
''Którą wybierasz?''<br>
'''MARIA:'''<br>
''Ta mniejsza jest ładniesza.''<br>
'''PIOTR:'''<br>
''Bierz, jest twoja.''<br>
'''MARIA:'''<br>
''Też muszę ci coś pokazać...''<br>

''(podchodzi do sekretarzyka i ciągnie... i ciągnie... wyciągnąć nie może)''

'''PIOTR:'''<br>
''Pomóc?''<br>
'''MARIA:'''<br>
''Nie trzeba, już wyciągnęłam.''<br>
'''PIOTR:'''<br>
''Co to jest?''<br>
'''MARIA:'''<br>
''Pierwiastek.''<br>
'''PIOTR:'''<br>
''Wyciągasz z szuflady pierwiastki?''<br>
'''MARIA:'''<br>
''Tak. Mam ich tam sporo.''<br>
'''PIOTR:'''<br>
''O! A skąd je bierzesz?''<br>
'''MARIA:'''<br>
''Już ci mówiłam – z szuflady.''<br>
'''PIOTR:'''<br>
''Aha! A jak się tam znalazły?''<br>
'''MARIA:'''<br>
''Był tu wczoraj jakiś [[Grzegorz Rasiak|komiwojażer]] i sprzedawał to i owo, no to kupiłam.''<br>
'''PIOTR:'''<br>
''Śliczny pierwiastek.''<br>
'''MARIA:'''<br>
''Ładnie w nim wyglądam?''<br>
'''PIOTR CURIE:'''<br>
''Powiedziałbym: olśniewająco! Wręcz błyszczysz!''<br>
'''MARIA:'''<br>
''To radioaktywność.''<br>
'''PIOTR CURIE:'''<br>
''Naprawdę? A co ona robi?''<br>
'''MARIA:'''<br>
''Zazwyczaj się leni, ale można ją wykorzystać do wielu pożytecznych rzeczy. Na przykład: można ją wmontować w kupę jakiś oporników i tranzystorów i otrzymujemy '''[[radio]]'''.''<br>
'''PIOTR CURIE:'''<br>
''O! A jak wmontujemy w antenę satelitarną?''<br>
'''MARIA:'''<br>
''To będzie '''[[radar]]'''.''<br>
'''PIOTR CURIE:'''<br>
''Niesamowite! A co będzie jak ukradną to [[Rosjanie]]?''<br>
'''MARIA:'''<br>
''To będzie '''[[Związek Radziecki|Kraj Rad]]'''.''<br>
'''PIOTR CURIE:'''<br>
''Niesamowite! Powinnaś dostać nagrodę Nobla!''<br>
'''MARIA:'''<br>
''Nie ma sprawy. ale najpierw chciałabym poRADzić sobie z całym światem.''<br>
'''PIOTR CURIE:'''<br>
''Ależ Mario! Tak nie można! To mi pachnie jakimś totalitaryzmem...!''<br>
'''MARIA:'''<br>
''Rzeczywiście, coś tu brzydko pachnie... Aaaa! To moja fajka!''<br>
'''PIOTR CURIE:'''<br>
''Prosiłem cię, żebyś nie ziewała. To takie niegrzeczne...''<br>
'''MARIA:'''<br>
''Przepraszam...''<br>
'''PIOTR CURIE:'''<br>
''No i powinnaś stanowczo rzucić palenie. To szkodzi na cerę.''<br>
'''MARIA:'''<br>
''Powiadasz?''<br>

''(rzuca fajkę w kąt, od iskier zajmują się ciężkie story i pobliska biblioteka publiczna. Ogólny kataklizm – na sygnale pędzi straż pożarna, karetka więzienna i milicja, komuś rozlewa się mleko, a kobiety nad nim płaczą, dokoła płoną lasy i róże, stryjkowie zamieniają siekierki na kijki, kozy skaczą na pochyłe drzewa, a jabłka padają niedaleko jabłoni. Natenczas wstaje PIOTR CURIE i mówi:)''

'''PIOTR CURIE:'''<br>
''Wiesz? Mam coś jeszcze dla ciebie...''<br>
'''MARIA:'''<br>
''Co?''<br>
'''PIOTR CURIE:'''<br>
''Spójrz [[koniec|tu]].''<br>
'''MARIA:'''<br>
''Ale mała dziurka!''<br>
'''PIOTR CURIE:'''<br>
''Ej, to była moja kwestia! Miałem ją powiedzieć tuż po grze wstępnej!''<br>
'''MARIA:'''<br>
''No, dobra! Nie piekl się tak! Pokaż: co tam masz...''<br>
'''PIOTR CURIE:'''<br>
''Widzisz?''<br>
'''MARIA:'''<br>
''Widzę!''<br>
'''PIOTR CURIE''' ''(cieszy się)''''':'''<br>
''O, co widzisz?''<br>
'''MARIA:'''<br>

<center><code><big><big><big><big>'''KONIEC!!!'''</big></big></big></big></code></center>

{{book}}
{{kBook|historyczne|P}}

{{medal}}