Edytujesz „Nonźródła:Theatrum mundi: Starożytność”

– Czy to [[ptak]]?

– Teatr Świata!</center>

A tak właściwie, to…

<div class="nomobile">{{font|algerian|black|32|Theatrum mundi}}</div>

<div class="mobileonly">{{font|Linux Libertine|black|32|'''''Teatrum mundi'''''}}</div>

Dramat, ale jeszcze nie tragedia, na faktach autentycznych oparty, któremu sam [[Bóg]] scenariusze pisał, a każdy człek jest aktorem. Ja tu tylko sprzątam.</poem>

[[Plik:Happy Valley Beijing 3.jpg|thumb|250px|– Nie za duży ten koń?<br />– Gdzie tam, tylko dziesięć razy. Trochę się mury nadkruszą, ale i tak wyjdzie taniej niż nowa, szersza brama przez którą król i tak ledwo przechodzi.]]

''Sypialnia królewska, król leży w [[łóżko|łóżku]] z podłożonym pod głowę Jaśkiem. Sługa Jasiek grymasi twarz; widać, że nie jest zadowolony. Po chwili uśmiecha się – zupełnie tak, jakby zdał sobie właśnie sprawę, że mógł leżeć w [[noga]]ch. Nagle słychać pukanie do [[drzwi]], król spogląda zza Judasza, żydowskiego skarbnika królewskiego, który wpuszcza wykończonego sługę.''

'''Agamemnon''': Co tam się dzieje? Co to za hałasy?

'''Agamemnon''': Ta, jasne, pewnie jakaś podpucha.

'''Sługa''': No to wyjdź i zobacz, bo mi spokoju nie daje.

''Obaj wychodzą przed bramę [[miasto|miasta]] i oglądają konia, czeka na nich Stajenny.''

'''Agamemnon''': [[Koń]] ogromny, ale taki trochę drewniany.

'''Stajenny''': Koń, nie [[krowa|bydlę]], jeśli już…

''Sługa idzie do strażników bramy.''

''Strażnicy zaczynają otwierać bramę.''

'''Kasandra''': Stójcie, mam scenariusz od [[Bóg|reżysera]]! Nie możemy otwierać tej bramy, bo jak nie zagramy żelaznego oporu przed podarunkiem, to wyleje nas z obsady.

'''Strażnik''': Spieprzaj głupia babo, nie improwizowałem od kiedy musiałem udawać, że podoba mi się pijacki skrzek króla, który on śmie nazywać [[muzyka|muzyką]]. Chłopaki, wpuście zwierzaka, pewnie jest głodny.

''Wnętrze willi, Sługa przynosi rybę na stół, kobiety ucztują w typowy dla tego stanu i epoki sposób – na leżąco, karmione przez resztę służby.''

'''Platonowa''': Pytam, czy tę [[ryba|rybę]] soliłaś.

'''Hipokratesowa''': Kochana, nie przy jedzeniu.

'''Ksantypa''': Oj, tak, rzeczywiście…

''Sługa wiesza rzeczy zgodnie z rozkazem, kobiety ucztują, służba roznosi i wynosi [[talerz]]e, pozostała część służby na nich donosi, kobiety odpoczywają po [[obiad|obiedzie]], przykryte [[koc]]em i wachlowane przez niewolników.''

'''Ksantypa''': Jak tam u was w życiu, pożyciu?

'''Platonowa''': Jak rozejść się, na kociej łapie żyjąc?

'''Ksantypa''': Dolnośląskich.

'''Platonowa''': A poza tym, żeby coś wynaleźć, to trzeba najpierw coś odkryć.

''Hipokratesowa zdejmuje koc, którym wcześniej była opatulona.''

'''Ksantypa''': Nie widzę w twoim odkryciu niczego niezwykłego. Kto to widzi oprócz nas, kogo to obchodzi?

'''Hipokratesowa''': Otóż to! Odkrycia nie dzieją się przy owacjach tłumu, dzieją się w domach, ciemnych zaułkach, gdzie alchemicy pracują nad kamieniem filozoficznym, substancją tajemniczą która nawet gówno zamieni w [[złoto]].

'''Platonowa''': W ryj go chlasnął i rozkazał samemu zająć się swoim interesem. A on tako uczynił, samemu w dłoń interes chwycił i wnet wyparował. Był tym czynem tak rozochocony… A pożądanie jak [[ogień]] go trawiło, że [[złoto]] z cieczy w gaz poszło, a że członka tykając, w złoto się zamienił… nawet rozkoszy nie poczuł, tylko seplenił.

'''Ksantypa''': Niczego nie słyszę.

''Ksenofont i Platon podchodzą do Ksantypy i biorą ją na ręce.''

''[[Sokrates]] kładzie się na wycieraczce, próbuje pukać, lecz nikt go nie wpuszcza. Jego uczniowie uciekają, przeganiani miotłą przez Ksantypę.''

[[Plik:Hinterzarten 1000147.jpg|thumb|250px|Palenie było modne już w czasach epoki kamieniach łupanego, tylko tworząc tę paczkę ktoś zapomniał, że papierosy muszą być '''w środku'''. Pewnie dlatego zostały zapomniane na tak długo.]]

''Ogród pałacowy. Neron pali papierosy, wytwarzając więcej dymu, niż lokomotywa z początków rewolucji przemysłowej. W obłokach dymu wyłania się sługa.''

'''Neron''': Rekwizyt to rekwizyt, reżysera pytaj, ponoć jest na Olimpie, ale niedostępny. Jak na razie, róbmy to co zwykle robi się w takich sytuacjach – udajemy, że tak miało być.

''[[Neron]] odpala kolejnego papierosa.''

'''Sługa''': Carze, nie pal tyle.

'''Neron''': „Cesarze”, jeśli już. [[Car]]a to mogą mieć ruscy i to za parę lat.

'''Neron''': Po pierwsze, nie zaczyna się zdania od więc. Po drugie, masz pałę z deklinacji. Mógłbym właściwe wypieprzyć cię do klatki z [[tygrys]]ami w tym momencie, ale mam dobry humor, więc pozwolę ci jeszcze się połudzić.

'''Sługa''': Bardzo mnie to cieszy, Wasza Wysokość.

'''Neron''': Daruj sobie tę ironię. Dobrze wiesz, że jestem kurduplem! Grabisz sobie…

'''Sługa''': Skądże dla Cezara [[grabie]].

''Pięć minut później…''

'''Neron''': A nie powiedział on: „walenie”?

'''Sługa''': Walenie? Wprost przeciwnie, walenie to samo zdrowie, Neronie. Mają dużo tłuszczów zdrowych, trany, [[witaminy]]…

'''Neron''': Ale on nigdy na niej nie był, to znaczy się nie narodził.

'''Neron''': Septimusie Oktawiuszu Primaprilusie, gdy to wymawiam, już chyba wiesz w czym problem. Galen przynajmniej ma jakieś pseudo. I później [[farmaceuta|uczniom]] jego, którzy będą po nim kontynuowali tradycję wciskania ludziom kitu, a także i pokoleniom późniejszym, łatwiej będzie spamiętać pierwszego aptekarza.

''Neron sięga po kolejnego papierosa.''

'''Neron''': Przyznać muszę, że masz niezłe pomysły. Muszę o tym pretorianom powiedzieć! A, i w razie czego, jakby się coś stało: zwal na [[chrześcijaństwo|chrześcijan]]. Moja stara wisi [[Jezus]]owi pięć złotych, a słyszałem od ludzi na forum, że według nich ten niedługo znowu przyjdzie. A wyobraź sobie, ile teraz ten dług może wynosić…

''Neron, odchodząc, wyrzuca niedopałek do stosu liści.''

[[Kategoria:Nonźródła – dramaty]]