Edytujesz „NonNews:Egipt: Koniec rządów Mubaraka”

'''11 lutego 2011'''

[[Plik:Czołg egypt.jpg|200px|right|thumb|Wojskowi podczas opierdzielania się w robocie]]
'''My też już dostaliśmy tę niesamowitą wiadomość... Społeczność Egiptu była od dawna zdruzgotana tym, co dostają jako wypłatę. O protestach przeciw Mubarakowi myślano już przez jakiś [[czas]], wszystko było planowane z udziałem GG, [[Facebook]]a, tudzież telefonu komórkowego. Państwo jednak pewnego dnia odcięło do nich dostęp i...zaczęło się. Teraz po ponad 2-tygodniowych manifestacjach – prezydent poddał się dymisji, a władzę przejęło [[wojsko]]. <s>W końcu.</s> '''

Zaczniemy od początku, kiedy to nagle zaczęła wadzić obecność Mubaraka, a i bezrobocie szczególnie zaczęło [[ludzie|ludziom]] doskwierać. Sam prezydent miał się do tej pory dobrze, kiedy chciał, mógł dowolnie ciąć [[podatki|wydatki]] jak wstążki przy otwarciu kolejnych odcinków Mody na Sukces, a dotąd [[nikt]] za bardzo mu w tym nie przeszkadzał.

Nieco bardziej obeznani mieszkańcy (pierwsi protestujący) zaczęli się podpalać. Było jeszcze spokojnie, bo można było włączyć [[Nonsensopedia|Nonsensopedię]], ale wkrótce Mubarak to utrudnił. Był 25 stycznia kiedy zabrakło [[Internet]]u i [[telefon]]ów komórkowych, wtedy też najbardziej uzależnieni nonsensoholicy wyszli na ulice Kairu i wzięli udział w manifestacjach. My się powstrzymaliśmy, gdyż nie chcieli nam w Tunezji przebukować biletów lotniczych.

Zaczęło się na dobre. Sprawą zajęli się najpierw strudzeni [[policjant|policjanci]] mający z początku problem z opanowaniem ich [[przeciwnik|wrogów]], potem zwołali stadninę wojskowych. Ogłoszono godzinę policyjną. 

Nad placem przelatywały wojskowe [[samolot|odrzutowce]] i krążyły helikoptery. Po południu 30 stycznia do demonstrujących dołączył lider opozycji Mohamed El-Baradei. W swoim przemówieniu stwierdził, że:

– ''To co zostało rozpoczęte, nie może zostać cofnięte. Zmiany nadejdą w ciągu najbliższych dni'' – naobiecywał się chłopina. 

– ''Nie użyjemy siły do rozproszenia protestujących na placu Tahrir'' – dodał premier (Egiptu).

Z obietnic nic większego nie wynikało, w najbliższym czasie nie zdarzyło się nic kluczowego w tej sprawie (oczywiście oprócz dalszych protestów). Jeszcze większy rozpierdziel zafundowali zwolennicy Mubaraka, którzy w zauważalnej ilości pojawili się [[2 lutego]]. Za trzy dni planowali wielką mobilizację, ale jak można było się domyślić – nic z tego nie wyszło, a przynajmniej [[Amnezja|nam nic o tym nie wiadomo]].

Wszystko się jakoś toczyło do 10 lutego, kiedy Mubarak w swoim uroczystym wygłoszeniu oznajmił, że ''oddaje'' część swojej [[władza|władzy]] wiceprezydentowi Suleimanowi, ale sam nie podda się dymisji. Prawdopodobnie zmusili go do tego protestujący, którzy rozbijali [[buty]] o ekran, na którym prezydent głosił [[orędzie]]. Dzień później ostatecznie „wiceprezydent” Omar Suleiman ogłosił, że prezydent Mubarak ustąpił ze stanowiska i wyjechał do Szarm-el-Szejk. A co to znaczy dla uczestniczących w manifestacjach? Nie wiemy... W każdym razie bardzo się [[amfetamina|ucieszyli]]. Będziemy czekali na bieg wydarzeń.

Ogólnie podczas zgromadzeń zginęło ponad 300 osób, w tym [[dziennikarz]]e, gdyż nie pozwalano im filmować tego co tu się działo. Na szczęście wszyscy reporterzy [[TVP1]] wrócili zdrowi. Pozostało nam mieć tylko nadzieję na lepsze jutro.

== Źródło ==
* [http://pl.wikipedia.org/wiki/Rewolucja_w_Egipcie_%282011%29?uselang=pl pl.Wikipedia.org], 11 lutego 2011.

[[Kategoria:6 tydzień, 2011|{{PAGENAME}}]]
[[Kategoria:NonNews 2011 – polityka]]