Edytujesz „Otto von Bismarck”

[[Grafika:IronKanclerz.gif|right|thumb|114px|Bismarck w swojej czapce]]
'''Otto von Bismarck''' (właść. '''Żelazny Kanclerz''',  ur. [[1 kwietnia]] [[1815]] w Schönhausen, zm. [[30 lipca]] [[1898]] w Friedrichsruh) – premier [[Prusy|Prus]], zjednoczył [[Niemcy]] w roku [[1871]], premier Prus jako części II Rzeszy, kanclerz II Rzeszy, miał głupią czapkę.

= Historia Ottona =
Był [[szlachcic|szlachcicem]] niemieckim wysokiego pochodzenia. Mitem jest, że Bismarck brał udział w [[I wojna światowa|I wojnie światowej]], gdyż zmarł w 1898, a wojeneczkę wypowiedziały chłopeczki w roczku 1914. Otto von Bismarck wyjechał do Getyngi w roku 1833, gdzie studiował, jak omotać szerokie masy narodu. Niestety, [[przedmiot]] sprawiał mu wiele trudności, przez co Bismarck nie był zbyt dobrym uczniem. Nie przepowiadano mu, iż w ogóle kiedyś zostanie kanclerzem Niemiec, ale się udało. Wróćmy jednak do 1837, kiedy skończył [[studia]]. Było to dla niego ważne osiągnięcie, gdyż zdał na 2+. Było kiepsko, ale w roku 1838 z okazji zdania studiów pojechał na [[Antarktyda|Antarktydę]], gdzie jako pierwszy zdobył [[biegun południowy]]. Nie wiadomo, dlaczego stacja na tym biegunie nazywa się Amundsen–Scott, skoro powinna nazywać się Otto von Bismarck. No trudno. Przyszły kanclerz miał niestety smutne czasy. Pojechał do [[Berlin]]a, gdzie postanowił zacząć pracować na zmywaku w miejscowej restauracji. Ciekawostka: to właśnie od Bismarcka wziął się polski zwyczaj na pracę [[pomywacz]]a w [[Londyn]]ie. Pracował na tym stanowisku do 1841, kiedy ostatecznie się wnerwił i postanowił się ożenić. Szukanie partnerki zajęło mu 6 lat, więc dopiero w roku 1847 wziął [[ślub]] z niejaką Johanną von  Pakamera. Kanclerz jednak szukał czegoś więcej, nowych doznań w życiu – i tak w roku 1862 został premierem Prus. Zaraz po tym wydarzeniu został także ministrem spraw zagranicznych. Coś lubił bogactwo, więc kupił także ładny dworek w mieście Varzin. W 1867 zrobił się także tzw. Związek Północnoniemiecki, z czego Bismarck skorzystał i został jego kanclerzem. Już było fajnie, ale Bismarck chciał więcej. Gdy w roku 1870 wysłano depeszę z Ems, Bismarck, oczywiście przez przypadek, natrafił na nią na [[chodnik]]u i sfałszował ją. Dzięki temu, gdy w roku 1871 powstała II Rzesza, został jej [[kanclerz]]em.

== Bismarck jako kanclerz ==
Po objęciu urzędu kanclerza II Rzeszy w roku 1871, Bismarck zaczął prowadzić „walkę o kulturę”. Tak o nią walczył, że trochę za bardzo. Nie udało się. Niestety, kanclerz w roku 1890 zrezygnował z urzędu i się skończyło. Zmarł w roku 1898.

= Polityka Bismarcka =
Bismarck był agresywnym [[polityk]]iem. Zgubiła go mania na punkcie osłabienia pozycji międzynarodowej [[Francja|Francji]]. Pierwszy kanclerz Niemiec doprowadził do znacznego osłabienia Francuzów w Europie, mimo to nie osiągnął swojego ostatecznego celu. Należy powiedzieć sobie wprost, iż Kanclerz Bismarck był bardzo agresywny, jeśli chodzi o politykę zagraniczną. W sprawach wewnętrznych był raczej skupiony na rozwoju przemysłu. Bismarck uniósł cła na polskie mięso, dzięki czemu Polacy mogli handlować z Niemcami, gdy [[Rosja]] już dała [[embargo]]. Miał zmienne nastroje.

== Polityka zagraniczna ==
Jeśli chodzi o stosunki z zagranicą, Bismarck desperacko próbował zniszczyć [[Francuzi|Francuzów]] na arenie międzynarodowej. Udało mu się to jako tako. Niemcy i Francja tak się nie lubiły, ponieważ kiedyś Francja zobaczyła, jak Bismarck je steki i musztardę. Wypowiedzieli wtedy Niemcom (wtedy jeszcze Prusom) wojnę w imię kremówek i ślimaków. Oczywiście Bismarck ze swoim talentem przywódczym szybko odparł [[atak]] Francji i Francja zmieniła się w [[Trzecia Republika|Trzecią Republikę]]. Jednak Bismarck to nie tylko nienawiść do Francji. Bismarck desperacko próbował utrzymywać dobre stosunki z Polską, która była wtedy największym mocarstwem w [[Europa|Europie]]. Niestety, mu nie wyszło. Oba kraje wypowiedziały sobie wojnę, lecz niestety, Polska ją przegrała. Dlaczegóżby? Otóż dlatego, że polski Minister Obrony narodowej miał nieaktualną mapę i myślał, że Niemcy są na wschodzie, a nie na zachodzie. Wobec tego rozmieścił wszystkie wojska na wschodzie. Ludzie... co do innych małych państw Europy, to Bismarck utrzymywał dość dobre stosunki ze [[Wielka Brytania|Zjednoczonym Królestwem]], z [[Hiszpania|Hiszpanią]], z [[Portugalia|Portugalią]] i z [[Kraje Beneluksu|Krajami Beneluksu]]. Niestety, po zmianach politycznych w Rosji w 1877, Bismarck jako przywódca dużej europejskiej potęgi musiał wypowiedzieć Rosji wojnę. Rosjanie też ją przegrali: znowu przez ministra obrony. Aktualnie ów minister pomylił nazwę ''Niemcy'' z ''[[Nieńcy]]''. Nieńcy to taki mały lud na Syberii...

== Polityka wewnętrzna ==
Jeśli chodzi o sprawy wewnętrzne, Bismarck nie był zbyt sprawnym politykiem. Nie powiemy zbyt dużo – dość rzec, że prowadził w roku 1874 tzw. ''Kulturekampf''. Jednak dokonał reform [[biurokracja|biurokracji]], dzięki czemu Niemcy stały się jeszcze bardziej zbiurokratyzowane. To akurat, wbrew pozorom, było dla państwa Ottona bardzo dobre.

== Dlaczego Bismarck opuścił urząd ==
Skąd mamy to wiedzieć? Hmmm... można się tylko domyślać. Bismarck – dla przypomnienia – abdykował (jak można [[abdykacja|abdykować]] z tytułu kanclerza??) w roku 1980. Prawdopodobnie zrobił to dlatego, że chciał przejść na przysługującą mu [[emerytura|emeryturę]] i pobierać [[zasiłek]] od wszechmocnej Polski. Można też powiedzieć, że był tchórzem i zrobił to dlatego, że Francja coraz bardziej się wzmacniała. Jaki [[leń]]...

== Ciekawostki ==
Bismarck stał się tak znany, że jego nazwiskiem nazwano m.in. pancernik oraz płaty śledziowe w zalewie.

[[kategoria:biografie]]
[[kategoria:politycy]]

[[de:Otto von Bismarck]]
[[en:Otto Von Bismarck]]
[[fi:Otto von Bismarck]]
[[fr:Otto von Bismarck]]
[[it:Otto Von Bismark]]