Tekst źródłowy strony Otto von Bismarck

== Historia Ottona ==
Był [[szlachcic]]em niemieckim wysokiego pochodzenia. Mitem jest, że Bismarck brał udział w [[I wojna światowa|I wojnie światowej]], gdyż zmarł w [[1898]], a wojnę przygotowaną w [[1910]] roku pomógł rozpętać jego przełożony Wilhelm II w [[1914]] roku. Otto von Bismarck wyjechał do Getyngi w [[1833]], gdzie studiował, jak omotać szerokie masy narodu. Niestety, [[przedmiot]] sprawiał mu wiele trudności, przez co Bismarck nie był zbyt dobrym uczniem. Nie przepowiadano mu, iż w ogóle kiedyś zostanie kanclerzem Niemiec, ale się udało. Wróćmy jednak do [[1837]], kiedy skończył [[studia]]. Było to dla niego ważne osiągnięcie, gdyż zdał na [[dopuszczający|2+]]. Było kiepsko, ale w roku [[1838]] z okazji zdania studiów pojechał na [[Antarktyda|Antarktydę]], gdzie jako pierwszy zdobył [[biegun południowy]]. Nie wiadomo, dlaczego stacja na tym biegunie nazywa się Amundsen-Scott, skoro powinna nazywać się Otto von Bismarck. No trudno. Przyszły kanclerz miał niestety smutne czasy. Pojechał do [[Berlin]]a, gdzie postanowił zacząć pracować na zmywaku w miejscowej restauracji. Ciekawostka: to właśnie od Bismarcka wziął się polski zwyczaj na pracę [[pomywacz]]a w [[Londyn]]ie oraz słynne śledzie<ref>http://de.wikipedia.org/wiki/Bismarckhering</ref>. Pracował na tym stanowisku do [[1841]], kiedy ostatecznie się wnerwił i postanowił się ożenić. Szukanie partnerki zajęło mu 6 lat, więc dopiero w roku [[1847]] wziął [[ślub]] z niejaką Johanną von Pakamera. Kanclerz jednak szukał czegoś więcej, nowych doznań w życiu – i tak w [[1862]] został premierem Prus. Zaraz po tym wydarzeniu został także ministrem spraw zagranicznych. Był bogaty, więc kupił także ładny dworek w mieście Varzin. W [[1867]] utworzono także tzw. Związek Północnoniemiecki, z czego Bismarck skorzystał i został jego kanclerzem. Już było fajnie, ale Bismarck chciał więcej. Gdy w roku [[1870]] wysłano depeszę z Ems, Bismarck, oczywiście przez przypadek, natrafił na nią na [[chodnik]]u i sfałszował ją. Dzięki temu, gdy w roku [[1871]] powstała II Rzesza, został jej [[kanclerz]]em.

=== Bismarck jako kanclerz ===
Po objęciu urzędu kanclerza II Rzeszy w roku [[1871]], Bismarck zaczął prowadzić „walkę o kulturę” (wyższość kultury germańskiej - wyrżnąć Polaków i katolików). Tak o nią walczył, że trochę za bardzo. Nie udało się. Niestety, kanclerz w roku [[1890]] zrezygnował z urzędu i się skończyło. Zmarł w roku [[1898]]. Pałeczkę przejął cesarz [[Wilhelm II]], który w [[1910]] przyjechał na [[Bytom|Rozbark]] „pożyczyć” srebro na sfinansowanie I wojny światowej, i dopiero [[Adolf Hitler]] poszerzył „walkę o kulturę” o [[Żydzi|Żydów]] i [[Cygan]]ów.