Edytujesz „Otto von Bismarck”

[[Plik: Bundesarchiv Bild 193-04-1-26, Schlachtschiff Bismarck.jpg|thumb|250px|Bismarck w [[1940]] zatopiony w [[1941]]]]
'''Otto von Bismarck''' (właśc. '''Żelazny Kanclerz''',  ur. [[1 kwietnia]] [[1815]] w Schönhausen, zm. [[30 lipca]] [[1898]] w Friedrichsruh) – premier [[Prusy|Prus]], zjednoczył [[Niemcy]] w roku [[1871]], premier Prus jako części II Rzeszy, kanclerz II Rzeszy. Jeden z posiadaczy [[morsi wąs|morsiego wąsa]]. Miał głupią czapkę.

== Historia Ottona ==
Był [[szlachcic]]em niemieckim wysokiego pochodzenia. Mitem jest, że Bismarck brał udział w [[I wojna światowa|I wojnie światowej]], gdyż zmarł w [[1898]], a wojnę przygotowaną w [[1910]] roku pomógł rozpętać jego przełożony Wilhelm II w [[1914]] roku. Otto von Bismarck wyjechał do Getyngi w [[1833]], gdzie studiował, jak omotać szerokie masy narodu. Niestety, [[przedmiot]] sprawiał mu wiele trudności, przez co Bismarck nie był zbyt dobrym uczniem. Nie przepowiadano mu, iż w ogóle kiedyś zostanie kanclerzem Niemiec, ale się udało. Wróćmy jednak do [[1837]], kiedy skończył [[studia]]. Było to dla niego ważne osiągnięcie, gdyż zdał na [[dopuszczający|2+]]. Było kiepsko, ale w roku [[1838]] z okazji zdania studiów pojechał na [[Antarktyda|Antarktydę]], gdzie jako pierwszy zdobył [[biegun południowy]]. Nie wiadomo, dlaczego stacja na tym biegunie nazywa się Amundsen-Scott, skoro powinna nazywać się Otto von Bismarck. No trudno. Przyszły kanclerz miał niestety smutne czasy. Pojechał do [[Berlin]]a, gdzie postanowił zacząć pracować na zmywaku w miejscowej restauracji. Ciekawostka: to właśnie od Bismarcka wziął się polski zwyczaj na pracę [[pomywacz]]a w [[Londyn]]ie oraz słynne śledzie<ref>http://de.wikipedia.org/wiki/Bismarckhering</ref>. Pracował na tym stanowisku do [[1841]], kiedy ostatecznie się wnerwił i postanowił się ożenić. Szukanie partnerki zajęło mu 6 lat, więc dopiero w roku [[1847]] wziął [[ślub]] z niejaką Johanną von Pakamera. Kanclerz jednak szukał czegoś więcej, nowych doznań w życiu – i tak w [[1862]] został premierem Prus. Zaraz po tym wydarzeniu został także ministrem spraw zagranicznych. Był bogaty, więc kupił także ładny dworek w mieście Varzin. W [[1867]] utworzono także tzw. Związek Północnoniemiecki, z czego Bismarck skorzystał i został jego kanclerzem. Już było fajnie, ale Bismarck chciał więcej. Gdy w roku [[1870]] wysłano depeszę z Ems, Bismarck, oczywiście przez przypadek, natrafił na nią na [[chodnik]]u i sfałszował ją. Dzięki temu, gdy w roku [[1871]] powstała II Rzesza, został jej [[kanclerz]]em.

=== Bismarck jako kanclerz ===
Po objęciu urzędu kanclerza II Rzeszy w roku [[1871]], Bismarck zaczął prowadzić „walkę o kulturę” (wyższość kultury germańskiej - wyrżnąć Polaków i katolików). Tak o nią walczył, że trochę za bardzo. Nie udało się. Niestety, kanclerz w roku [[1890]] zrezygnował z urzędu i się skończyło. Zmarł w roku [[1898]]. Pałeczkę przejął cesarz [[Wilhelm II]], który w [[1910]] przyjechał na [[Bytom|Rozbark]] „pożyczyć” srebro na sfinansowanie I wojny światowej, i dopiero [[Adolf Hitler]] poszerzył „walkę o kulturę” o [[Żydzi|Żydów]] i [[Cygan]]ów.

== Polityka Bismarcka ==
Bismarck był agresywnym [[polityk]]iem. Zgubiła go [[mania]] na punkcie osłabienia pozycji międzynarodowej [[Francja|Francji]]. Pierwszy kanclerz Niemiec doprowadził do znacznego osłabienia Francuzów w Europie, mimo to nie osiągnął swojego ostatecznego celu. Należy powiedzieć sobie wprost, iż Kanclerz Bismarck był bardzo agresywny, jeśli chodzi o politykę zagraniczną. W sprawach wewnętrznych był raczej skupiony na rozwoju przemysłu. Bismarck uniósł cła na polskie mięso, dzięki czemu Polacy mogli handlować z Niemcami, gdy [[Rosja]] już dała [[embargo]]. Miał zmienne nastroje.

=== Polityka zagraniczna ===
[[Plik:Bismarck pickelhaube.jpg|thumb|250px|Bismarck w swoim pikielhaubie]]
Jeśli chodzi o stosunki z zagranicą, Bismarck desperacko próbował zniszczyć [[Francja|Francuzów]] na arenie międzynarodowej. Udało mu się to jako tako. Niemcy i Francja tak się nie lubiły, ponieważ kiedyś Francja zobaczyła, jak Bismarck je steki i musztardę. Wypowiedzieli wtedy Niemcom (wtedy jeszcze Prusom) wojnę w imię kremówek i ślimaków. Oczywiście Bismarck ze swoim talentem przywódczym szybko odparł [[atak]] Francji i Francja zmieniła się w [[Trzecia Republika|Trzecią Republikę]].

Jednak Bismarck to nie tylko nienawiść do Francji. Bismarck desperacko próbował utrzymywać dobre stosunki z Polską, która była wtedy największym mocarstwem w [[Europa|Europie]], chociaż de facto na mapie jej nie było (o Polsko, kraju ironii!). Drugą ciekawą rzeczą było to, że facet był polonofobem i bał się, że wszechmocny naród słowiański zagrozi mu i jego Niemcom. Niestety, mimo starań nie denerwowania Polski nie udało mu się zachować spokoju. Oba kraje wypowiedziały sobie wojnę, lecz niestety, Polska ją przegrała. Dlaczegóżby? Otóż dlatego, że polski Minister Obrony Narodowej miał nieaktualną mapę i myślał, że Niemcy są na wschodzie, a nie na zachodzie. Wobec tego rozmieścił wszystkie wojska na wschodzie. Ludzie… co do innych małych państw Europy, to Bismarck utrzymywał dość dobre stosunki ze [[Wielka Brytania|Zjednoczonym Królestwem]], z [[Hiszpania|Hiszpanią]], z [[Portugalia|Portugalią]] i z [[Kraje Beneluksu|krajami Beneluksu]]. Niestety, po zmianach politycznych w Rosji w 1877, Bismarck jako przywódca dużej europejskiej potęgi musiał wypowiedzieć Rosji wojnę. Rosjanie też ją przegrali: znowu przez ministra obrony. Aktualnie ów minister pomylił nazwę ''Niemcy'' z ''[[Nieńcy]]''. Nieńcy to taki mały lud na Syberii…

=== Polityka wewnętrzna ===
Jeśli chodzi o sprawy wewnętrzne, Bismarck nie był zbyt sprawnym politykiem. Nie powiemy zbyt dużo – dość rzec, że prowadził w roku 1874 tzw. ''Kulturekampf''. Dokonał jednak reform [[biurokracja|biurokracji]], dzięki czemu Niemcy stały się jeszcze bardziej zbiurokratyzowane. To akurat, wbrew pozorom, było dla państwa Ottona bardzo dobre.

=== Dlaczego Bismarck opuścił urząd ===
Skąd mamy to wiedzieć? Hmmm… można się tylko domyślać. Bismarck – dla przypomnienia – abdykował (jak można [[abdykacja|abdykować]] z tytułu kanclerza?) w roku 1890. Prawdopodobnie zrobił to dlatego, że chciał przejść na przysługującą mu [[emerytura|emeryturę]] i pobierać [[zasiłek]] od wszechmocnej Polski. Można też powiedzieć, że był tchórzem i zrobił to dlatego, że Francja coraz bardziej się wzmacniała. Jaki [[leń]]…

Z zatajnianych do tej pory dokumentów wynika, że rzeczywiście pobierał zasiłek, ale nie od Polski, tylko od wrocławskiego Żyda o nazwisku Giesche, który z kolei czerpał zyski z okupowanych pastwisk śląskiej rodziny Spyra z [[Bytom|Rozbarku]].

== Ciekawostki ==
* Bismarck stał się tak znany, że jego nazwiskiem nazwano m.in. pancernik oraz płaty śledziowe w zalewie.
* Jego nazwisko w tłumaczeniu na język polski oznacza podwójny katar (bi – podwójny, smarck – katar).

== Zobacz też ==
* [[Adolf Hitler]]
* [[Hakata]]
* [[Sachsen-Coburg-Gotha]]

{{przypisy}}

{{stopka}}
{{DEFAULTSORT:Bismarck, Otto}}
[[Kategoria:Przywódcy]]
[[Kategoria:Niemcy (ludzie)]]
[[Kategoria:Historia Niemiec]]
[[Kategoria:Historia (1789–1918)]]

[[de:Otto von Bismarck]]
[[en:Otto Von Bismarck]]
[[fi:Otto von Bismarck]]
[[fr:Otto von Bismarck]]
[[it:Otto Von Bismark]]
[[zh:奥托‧冯‧俾斯麦]]