Edytujesz „Paszkwil”

'''Paszkwil''' – utwór literacki w wybredny lub niewybredny sposób ośmieszający danego autora, lub poetykę. Paszkwil jest gatunkiem histerycznym i spontanicznym, ponieważ im jest młodszy i im bardziej pochodnie zostaje upubliczniony, tym większe jest w nim stężenie tak irracjonalnych składników, jak furia, dyslogika, [[dysgrafia]] i klapkowate spojrzenie na tekst kultury lub osobę, która go sprowokowała. Główną realizacją paszkwilu jest znane od [[średniowiecze|średniowiecza]] lekarstwo przepisywane gorączkującym pacjentom, zwane upustem złej krwi, którego skuteczność obalono w czasach [[Rzeczpospolita|Pierwszej Rzeczpospolitej]], na światlejszych nieco terenach Zachodniej [[Europa|Europy]].

Szczególnie ukochali sobie paszkwile niektórzy znakomici [[Polska|polscy]] [[poeta|poeci]], walcząc tą bronią z głupkowatymi wydawcami i redaktorami pism literackich, a także z mniej bystrymi kolegami, ale zwyczaj ten zanika i nie znajduje sobie zastępstwa w niczym analogicznym, dlatego [[krytyka literacka]] twierdzi, że literatura znajduje się na krawędzi, ale trudno powiedzieć co to za krawędź i czy, gdyby odwrócić się na pięcie, z tyłu również nie będzie krawędzi.

[[Kategoria:Gatunki literackie]]
Aktualna wersja		Twój tekst
Linia 1:		Linia 1:
	'''Paszkwil''' – utwór literacki w wybredny lub niewybredny sposób ośmieszający danego autora lub poetykę. Paszkwil jest gatunkiem histerycznym i spontanicznym, ponieważ im jest młodszy i im bardziej pochodnie zostaje upubliczniony, tym większe jest w nim stężenie tak irracjonalnych składników, jak furia, dyslogika, [[dysgrafia]] i klapkowate spojrzenie na tekst kultury lub osobę która go sprowokowała. Główną realizacją paszkwilu jest znane od [[średniowiecze\|średniowiecza]] lekarstwo przepisywane gorączkującym pacjentom, zwane upustem złej krwi, którego skuteczność obalono w czasach [[Rzeczpospolita\|Pierwszej Rzeczpospolitej]], na światlejszych nieco terenach Zachodniej [[Europa\|Europy]].		'''Paszkwil''' – utwór literacki w wybredny lub niewybredny sposób ośmieszający danego autora, lub poetykę. Paszkwil jest gatunkiem histerycznym i spontanicznym, ponieważ im jest młodszy i im bardziej pochodnie zostaje upubliczniony, tym większe jest w nim stężenie tak irracjonalnych składników, jak furia, dyslogika, [[dysgrafia]] i klapkowate spojrzenie na tekst kultury lub osobę, która go sprowokowała. Główną realizacją paszkwilu jest znane od [[średniowiecze\|średniowiecza]] lekarstwo przepisywane gorączkującym pacjentom, zwane upustem złej krwi, którego skuteczność obalono w czasach [[Rzeczpospolita\|Pierwszej Rzeczpospolitej]], na światlejszych nieco terenach Zachodniej [[Europa\|Europy]].

	Szczególnie ukochali sobie paszkwile niektórzy znakomici [[Polska\|polscy]] [[poeta\|poeci]], walcząc tą bronią z głupkowatymi wydawcami i redaktorami pism literackich, a także z mniej bystrymi kolegami, ale zwyczaj ten zanika i nie znajduje sobie zastępstwa w niczym analogicznym, dlatego [[krytyka literacka]] twierdzi, że literatura znajduje się na krawędzi, ale trudno powiedzieć co to za krawędź i czy, gdyby odwrócić się na pięcie, z tyłu również nie będzie krawędzi.		Szczególnie ukochali sobie paszkwile niektórzy znakomici [[Polska\|polscy]] [[poeta\|poeci]], walcząc tą bronią z głupkowatymi wydawcami i redaktorami pism literackich, a także z mniej bystrymi kolegami, ale zwyczaj ten zanika i nie znajduje sobie zastępstwa w niczym analogicznym, dlatego [[krytyka literacka]] twierdzi, że literatura znajduje się na krawędzi, ale trudno powiedzieć co to za krawędź i czy, gdyby odwrócić się na pięcie, z tyłu również nie będzie krawędzi.