Tekst źródłowy strony Poeta

{{medal}}[[Plik:Przystanek1d.jpg|thumb|200px|Poeta kontemplujący [[Jerzy Urban|zurbanizowaną]] rzeczywistość postnowoczesną]]
[[Plik:Sciurus-vulgaris hernandeangelis stockholm 2008-06-04.jpg|thumb|200px|[[Wiewiórka]], inspiracja kolejnych pokoleń poetów]]
[[Plik:Slippers.jpg|thumb|200px|Nawet pospolite przedmioty mogą stać się powodem chwycenia za pióro i nie wypuszczenia go aż do skutku]]
[[Plik:Stonehenge Wide Angle.jpg|thumb|200px|Monumentalne budowle i tajemnicze symbole zawsze przyciągały poetów, ponieważ nie potrafili oni wydusić z siebie ani słowa na ich temat]]

'''Poeta''' – osobnik w zaawansowanej trwałej fazie kontemplacyjnej, eremita, dusza towarzystwa, asceta, hedonista, autor [[wiersz]]y, psuj [[wers]]ów. Wiele teorii [[krytyka literacka|krytycznoliterackich]], a także sami poeci, spierają się co do natury swojego powołania: jedni twierdzą, że poetą się bywa i sztuką jest być nim niezbyt często; inni, że poetą w dobrym guście byłoby nie być, kiedy jest się nim nazbyt; jeszcze inni, że poetą się jest, tak, jak jest się [[lekarz]]em, a poezja to nieustanny [[ostry dyżur]] z przerzutami; kolejni, że poetą jest tylko ten, kto opanował [[poezja|poezję]] na tyle, że przestał jej potrzebować; ostatni, że poeta to ten, który umie [[plagiat|kraść]] pomysły innych poetów, a nie tylko je [[fuzja gatunków|pożyczać]] (ten wtedy jest poetą [[postmodernizm (literatura)|postmodernistycznym]], skazanym na nieradzenie sobie ze spuścizną starszych kolegów i koleżanek).

Poeta, podobnie jak jego [[czytelnik]], nie odznacza się szczególnym wyglądem. Patrzy tylko nieco uważniej – o tyle uważniej od innych, o ile bardziej inni skupieni są na patrzeniu na siebie nawzajem, przez co często czuje się wyobcowany, albo wpada na futryny i [[zwierzę]]ta poniżej pół metra wysokości w kłębie; potyka się też na nierównej nawierzchni, szczególnie na [[kot|kocich]] [[głowa|łbach]], ponieważ ceni mieszczańską kulturę i zabudowę.

== Poeta klasyk ==
'''Poeta klasyk''' – wyidealizowany, przez co absolutnie nieskazitelny, osobnik dowolnej płci, umieszczany w panteonie epoki z powodu oczywistego na pierwszy rzut oka stwierdzenia, że człowiek, który znakomicie pisał, nie mógł być w życiu prywatnym podłym i złośliwym [[alkoholik]]iem i bawidamkiem, a kilka cienkich [[tomik poezji|tomików]] doskonale zastępuje i wypełnia jego życie, pełne błędów, nieporozumień i wypaczeń, których ustrzegł się w rzeczonych publikacjach, doskonaląc je przez lata. Oczywistym następstwem powyższego rozumowania jest kolejny zabobon, zawierający się w stwierdzeniu, że to nie doświadczenie żywego człowieka ukształtowało dorobek, a dorobek ustrzegł przez popełnieniem wielu błędów, które składają się na doświadczenie.

Poeta klasyk przedstawiany jest z nierozłączną [[książka|książką]] pod pachą, aby łatwiej było sądzić o jego zaangażowaniu we własnych fach i aby pozbawić go tych atrybutów, o które najbardziej troszczył się w swoich [[dzieło życia (literatura)|dziełach]].

== Poeta współczesny ==
Poeta współczesny wymyka się prostym klasyfikacjom z powodu pospolitego ruszenia, jakie – niczym [[burza|burzowe]] chmury – nadciąga nad [[literatura|literaturę]] każdego niemal dnia. Współczesnych poetów jest więcej niż ich [[czytelnik]]ów, co wynika z faktu, że wyłącznie inni poeci czytują [[dzieło (literatura)|dzieła]] swoich kolegów po fachu (zresztą najczęściej rówieśnicy czytają rówieśników, zdawkowo i cierpiętniczo), z tym że liczna grupa poetów nawet nie orientuje się na [[rynek wydawniczy|rynku wydawniczym]] i nie nabywa najnowszej [[pismo literackie|prasy]].

Jedną z cech, które można z niejaką pewnością wyszczególnić, jest [[leitmotiv|lejtmotyw]], posiadany przez każdego poetę i związane z nim (tzn. z lejtmotywem) preferencje mieszkaniowe, podróżnicze, bądź kulinarne. Z powodu galopującej postnowoczesności, poeta nie jest już monolitycznym głosem [[naród|narodu]], a specjalistą z pewnej dziedziny, np. nieogrzewanych [[Przystanek autobusowy|przystanków]], szyb [[autobus]]owych, zwierząt futerkowych, alkoholi, pociągów drugiej klasy, [[Śląsk|śląskich]] hałd, grup narodowościowych, które nie są jego grupami, albo miłości w czasach [[popkultura|popkultury]].

Do poetów współczesnych można zaliczyć np. [[Józef Stalin|Józefa Stalina]] i [[Radovan Karadžić|Radovana Karadžića]].

[[Przesyt poetów]]<br />

Płodna w poetów Rzeczpospolita,<br />
Tylko - niestety - nikt ich nie czyta!

Autor:[[Leszek Wierzchowski]], ''Dziwne stany świadomości. Frasobliwi i kuglarze'', Wyd.II, Kraków 2013

== Wizerunek poety przez wieki ==

[[Plik:Grzegorz z Sanoka-monument.jpg|thumb|150px|Typowy przykład pomnika wystawionego typowemu, nierealnemu wyobrażeniu o wizerunku poety klasyka]]
Niegdyś recytator i elegant, poeta był ważnym ogniwem między tym, co wzniosłe w kulturze, a wysoce [[analfabetyzm|zanalfabetyzowanym]] plebsem. Był pośrednikiem, często [[włóczęga|włóczęgą]], [[bard]]em i bajarzem w jednym. Od czasów [[Johannes Gutenberg|Gutenberga]] tracił na znaczeniu, ale nie słabła jego popularność wśród [[kobieta|kobiet]], które nie uczyły się czytać aż do [[XIX wiek]]u. Poeta był powodem pijackich burd (por. [[literatura polska]]), ponieważ lubił zaszpanować wierszem klepanym z pamięci, a to denerwowało chłopów, u których gościł, chociaż ich żony wychwalały poetę i gdyby znały słowo ''[[erudyta]]'' – pewnie rozanielone by go używały.

Nieco później poeci pisali [[wiersz]]e rewolucyjne, w których namawiali chłopów do rzucenia ziemi w cholerę (np. [[Adam Mickiewicz|Mickiewicz]]), a mieszczan – do podpalania przytulnych kawiarni, a także do stanięcia za nich na barykadach ich własnych przekonań.

== Poeta jako alkoholik ==
Poeta zazwyczaj bywa nałogowym [[alkoholik]]iem, świadczy o tym fakt potwierdzany przez wielu polonistów – ''Wino to mistyczny napój dla każdego poety''. Trzymając się [[alkoholizm]]u wśród poetów można domniemać, że jakość i długość wiersza zależy od liczby promili alkoholu we krwi poety, a znane każdemu wiersze o nazwie '''Fraszki''' pochodzą od słowa '''Flaszki''' i ilość wersów w jednej zwrotce fraszki zależy od ilości wypitych flaszek wina owocowego.

Należy też zauważyć, że czym bardziej jedziemy na wschód tym bardziej w typowym miejscowym poecie rośnie pociąg do silniejszych trunków. Poeci [[Rosja|rosyjscy]] ukuli nawet przysłowie: ''„biez wodki nie razbierosz”'' (czyli po naszemu ''„bez [[wódka|wódki]] [[rozum]] krótki”'') i musi w tym być zawarta jakaś głębsza mądrość o silnym ładunku [[poezja|lirycznym]].

== Zobacz też ==
* [[Artysta]]
* [[Antologia]]
* [[Natchnienie]]

{{zawody}}

[[en:Poet]]
[[eo:Poeto]]
[[Kategoria:Poezja]]
[[Kategoria:Zawody związane ze sztuką]]