Edytujesz „Poeta”

{{medal}}[[Plik:Przystanek1d.jpg|thumb|200px|Poeta kontemplujący [[Jerzy Urban|zurbanizowaną]] rzeczywistość postnowoczesną]]

[[Plik:Sciurus-vulgaris hernandeangelis stockholm 2008-06-04.jpg|thumb|200px|[[Wiewiórka]], inspiracja kolejnych pokoleń poetów]]

[[Plik:Slippers.jpg|thumb|200px|Nawet pospolite przedmioty mogą stać się powodem chwycenia za pióro i nie wypuszczenia go aż do skutku]]

[[Plik:Stonehenge Wide Angle.jpg|thumb|200px|Monumentalne budowle i tajemnicze symbole zawsze przyciągały poetów, ponieważ nie potrafili oni wydusić z siebie ani słowa na ich temat]]

'''Poeta''' – osobnik w zaawansowanej trwałej fazie kontemplacyjnej, eremita, dusza towarzystwa, asceta, hedonista, autor [[wiersz]]y, psuj [[wers]]ów. Wiele teorii [[krytyka literacka|krytycznoliterackich]], a także sami poeci, spierają się co do natury swojego powołania: jedni twierdzą, że poetą się bywa i sztuką jest być nim niezbyt często; inni, że poetą w dobrym guście byłoby nie być, kiedy jest się nim nazbyt; jeszcze inni, że poetą się jest, tak, jak jest się [[lekarz]]em, a poezja to nieustanny [[ostry dyżur]] z przerzutami; kolejni, że poetą jest tylko ten, kto opanował [[poezja|poezję]] na tyle, że przestał jej potrzebować; ostatni, że poeta to ten, który umie [[plagiat|kraść]] pomysły innych poetów, a nie tylko je [[fuzja gatunków|pożyczać]] (ten wtedy jest poetą [[postmodernizm (literatura)|postmodernistycznym]], skazanym na nieradzenie sobie ze spuścizną starszych kolegów i koleżanek).

'''Poeta klasyk''' – wyidealizowany, przez co absolutnie nieskazitelny, osobnik dowolnej płci, umieszczany w panteonie epoki z powodu oczywistego na pierwszy rzut oka stwierdzenia, że człowiek, który znakomicie pisał, nie mógł być w życiu prywatnym podłym i złośliwym [[alkoholik]]iem i bawidamkiem, a kilka cienkich [[tomik poezji|tomików]] doskonale zastępuje i wypełnia jego życie, pełne błędów, nieporozumień i wypaczeń, których ustrzegł się w rzeczonych publikacjach, doskonaląc je przez lata. Oczywistym następstwem powyższego rozumowania jest kolejny zabobon, zawierający się w stwierdzeniu, że to nie doświadczenie żywego człowieka ukształtowało dorobek, a dorobek ustrzegł przez popełnieniem wielu błędów, które składają się na doświadczenie.

Jedną z cech, które można z niejaką pewnością wyszczególnić, jest [[leitmotiv|lejtmotyw]], posiadany przez każdego poetę i związane z nim (tzn. z lejtmotywem) preferencje mieszkaniowe, podróżnicze, bądź kulinarne. Z powodu galopującej postnowoczesności, poeta nie jest już monolitycznym głosem [[naród|narodu]], a specjalistą z pewnej dziedziny, np. nieogrzewanych [[Przystanek autobusowy|przystanków]], szyb [[autobus]]owych, zwierząt futerkowych, alkoholi, pociągów drugiej klasy, [[Śląsk|śląskich]] hałd, grup narodowościowych, które nie są jego grupami, albo miłości w czasach [[popkultura|popkultury]].

Poeta zazwyczaj bywa nałogowym [[alkoholik]]iem, świadczy o tym fakt potwierdzany przez wielu polonistów – ''Wino to mistyczny napój dla każdego poety''. Trzymając się [[alkoholizm]]u wśród poetów można domniemać, że jakość i długość wiersza zależy od liczby promili alkoholu we krwi poety, a znane każdemu wiersze o nazwie '''Fraszki''' pochodzą od słowa '''Flaszki''' i ilość wersów w jednej zwrotce fraszki zależy od ilości wypitych flaszek wina owocowego.

Należy też zauważyć, że czym bardziej jedziemy na wschód tym bardziej w typowym miejscowym poecie rośnie pociąg do silniejszych trunków. Poeci [[Rosja|rosyjscy]] ukuli nawet przysłowie: ''„biez wodki nie razbierosz”'' (czyli po naszemu ''„bez [[wódka|wódki]] [[rozum]] krótki”'') i musi w tym być zawarta jakaś głębsza mądrość o silnym ładunku [[poezja|lirycznym]].

* [[Natchnienie]]

{{zawody}}

[[en:Poet]]

[[eo:Poeto]]