Edytujesz „Poradnik:Jak umrzeć, skacząc przez okno”

Najlepszym miejscem na skok jest oczywiście stare blokowisko, które pamiętało wizytę [[Edward Gierek|Gierka]] – stare bloki wywołują [[Depresja|wymaganie wspomnienia]] ułatwiające podjęcie odpowiedniego kroku. Rzecz jasna można także skakać z nowych blokowisk – nowe blokowiska mają nowoczesne parapety, które ułatwiają wyślizgnięcie się w stronę [[chodnik]]a. Wybór chodnika także ma niebagatelne znaczenie. Jeśli jest zarośnięty to ryzykujemy utratę zdrowia poprzez złamanie [[kręgosłup]]a. Jeszcze gorsze są takie, które właśnie są budowane – piasek minimalizuje śmierć. Zdecydowanie zalecamy wybór zadbanych chodników.

Ustawiamy się przy oknie w pozycji „na Małysza”. Najlepiej jest, gdy skaczemy w ciemnościach, na przykład o godzinie 6.15. Wówczas najłatwiej obrać technikę, gdyż możemy spodziewać się wszystkiego i ustawimy się idealnie w celu spotkania z tunelem. Zaraz jak skaczemy obracamy się o 120 stopni w ten sposób, by głowa była w dół. Jak usłyszymy pęknięcie, a nasza świadomość przeniesie się do [[Piekło|innego wymiaru rzeczywistości]] to zaliczyłeś poprawny skok. Niekiedy zdarza się, że nie umieramy od razu. Ale się nie martw! Nawet [[Piotr Łuszcz|najlepszym]] zdarzało się pół godziny umierać. Trening czyni mistrza!