Różanecznik
Różanecznik, azalia, rododendron – roślina ogrodowa stereotypowych starszych pań o obolałych kręgach. Rośnie w Europie (przybiera bordową barwę i mocno pachnie), na obu Amerykach (jaśniejsza barwa, słabszy zapach) i w Japonii (zgniła barwa, radioaktywna woń). Typ podróżnika – lubi góry, lasy i tereny bagienne. Właściwie – znany dzięki rytmicznej nazwie (Rhododendron), podczas wypowiadania której można skutecznie zapluć drugim śniadaniem siebie i swoje najbliższe otoczenie.
Charakterystyka[edytuj • edytuj kod]
Bywa, że rododendrona możesz nosić w kieszeni. Systematycznie podlewany może nosić w kieszeni ciebie. Zażarci rododendroniarze potrafią hodować krzaczki kilkadziesiąt lat. Człowiek normalny ni tygodnia nie zechce latać z konewką za zieleniną, której wielkość może – przy dobrym wietrze – przekroczyć 2 metry. Różaneczniki są cholernie alergopędne i zazwyczaj jedynym argumentem przeciwko spaleniu takowego podwórkowego potwora jest sentyment.
Budowa[edytuj • edytuj kod]
Zasadniczo każdy prawowity rododendron to:
- kwiaty – duże i pomponiaste, kolorowe. Choć ładne – zwyczajnie cuchnące. Niezadbane wydzielają dziwne substancje konsystencją przypominające klej biurowy.
- liście – drobne, okrążające kwiat jak Murzyni białą ofiarę. Do kupy z kwiatami przypominają słońce. Albo chmurę. Albo coś jeszcze innego.
- łodygi – niewidoczne, bo zasłonięte. Chude, bez jakichkolwiek zastosowań.
Zastosowanie[edytuj • edytuj kod]
Rododendron świetnie sprawdza się jako roślina ozdobna i rozwiązanie problemu „jutro klasówka, jak szybko zachorować?”. Zezłoszczeni na kolorowe badyle mogą je użyć jako dość trwałą podpałkę pod pieczone ciągutki w gronie znajomych. Nie stwierdzono skuteczności azalii jako broń, aczkolwiek sądząc po dużej ilości, a słabej rozłożystości kwiatów (a'la wiązanki pogrzebowe) można wnioskować, że klapnięta rododendronem mucha będzie klapnięta po raz ostatni.
Uprawa[edytuj • edytuj kod]
Przez ich mroczną naturę, dobrze rosną w cieniu. Możliwość posadzenia rododendrona w miejscu słonecznym wymaga szczególnej dbałości i czułości oraz odpowiednich warunków, między innymi puszczania Bacha i Vivaldiego w miejsce czarnuszego rapu, słynnego wśród roślin ogrodowych. Kwiaty nie są wybredne, zamiast górskiej mineralnej wolą zimną kranową jako nawadniacz. Rododendrony dobrze znoszą nawet najsilniejsze mrozy. Posadzone na Kamczatce zbledną, ale zachowają możliwie jak najwięcej witalności.
Choroby i szkodniki[edytuj • edytuj kod]
- nekroza – zagrzybienie liści i pochłonięcie rośliny jasnymi plamkami. Skutecznie zwalczane spaleniem rododendrona.
- fytoftoroza – choroba liści, które dotknięte nią przybierają wygląd (i kolor) ślimaka. Skutecznie zwalczana spaleniem rododendrona.
- kibitnik azaliaczek – szkodnik pożerający liście. Skutecznie zwalczany spaleniem rododendrona.
- mączlik – zaraza, która klei ze sobą zżółknięte liście. Skutecznie zwalczana spaleniem rododendrona.
