Edytujesz „Reprezentacja Korei Północnej w piłce nożnej”

[[Plik:Koreanteletubies.jpg|200px|thumb|Zdjęcie grupowe reprezentacji. Z przodu sztab trenerski, z tyłu kadra]]

{{cytat|Czy ktoś ich jeszcze razem widział. Czy ktoś cokolwiek o nich wie?|Formacja Nieżywych Schabuff o piłkarzach Korei Północnej którzy wystąpili w przegranym 7-0 meczu z Portugalią}}

'''Reprezentacja Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej w piłce nożnej mężczyzn''' – reprezentacja dżokejów<ref>Rzadko przekraczają 170 cm wzrostu.</ref> Ukochanego Przywódcy [[Kim Dzong Un]]a. W teorii skupia najlepszych piłkarzy posiadających obywatelstwo północnokoreańskie, w praktyce zaś tego, na kogo zgodzi się Ukochany Przywódca towarzysz Kim Dzong Un. Wszyscy trenują intensywnie, aby móc przysłużyć się ludowej ojczyźnie oraz by ich Ukochany Przywódca był zadowolony!

W kadrze występują prawie wyłącznie zawodnicy z ligi Korei Północnej, wyjątek stanowi kilku piłkarzy, którzy dzięki pozwoleniu Ukochanego Przywódcy mogą rozwijać się za granicą, wśród nich jest [[wikipedia:pl:Jong Tae-se|Wayne Rooney]], który w 2006 roku zapałał miłością do Ukochanego Przywódcy Kim Dzong Ila i otrzymał obywatelstwo. Piłkarze wszystkie myśli koncentrują na partii i piłce. Tajniki składu są utrzymywane w ścisłej tajemnicy. By uniknąć nieprzewidzianych wycieków informacji, w kraju zlikwidowano dostęp do Internetu (formalnie, oficjalnym dekretem, gdyż w praktyce tego Internetu nigdy nie było). Nie działają również telefony. Trenerem reprezentacji jest marionetka, Kim Jong-su, którą w czasie meczu dyskretnie, przez niewidzialny dla ludzkiego oka telefon komórkowy, instruuje osobiście Ukochany Przywódca. Chińczycy, Koreańczycy z południa, Mongołowie i Japończycy boją się przyjeżdżać z drużynami do Korei Północnej w obawie przed częstą praktyką porywania najlepszych graczy i reedukowania ich na prawdziwych Koreańczyków, a po takiej reedukacji, nikt by ich nie rozpoznał w tłumie, gdyż wymienione nacje na pierwszy rzut oka niewiele się różnią od Koreańczyków z Północy. Może poza wagą ciała, ale prawdopodobnie po reedukacji ta różnica się zaciera.

Największym sukcesem Korei Północnej jest podwójny udział w finałach [[Mistrzostwa świata w piłce nożnej|Mistrzostw świata]]. Raz, w 1966, w Anglii, awansem, gdy z turnieju wycofały się wszystkie drużyny afrykańskich Murzynów, zaszli do ćwierćfinałów, gdzie przegrali z Portugalią 3:5, mimo prowadzenia 3:0. Po powrocie do kraju Wielki Wódz, szanowny towarzysz [[Kim Ir Sen]] zamknął całą drużynę w więzieniach, a po odpowiedniej pokucie zawodników ogłosił bohaterami narodowymi. Po raz drugi reprezentacja wzięła udział w [[Mistrzostwa świata w piłce nożnej 2010|MŚ 2010]].

[[Plik:Views from Yanggakdo International Hotel 10a.JPG|thumb|200px|To tutaj piłkarze trenują ku chwale Ukochanego Przywódcy Kim Dzong Una w przerwie pomiędzy pobytami w obozach szkoleniowych]]

Piłkarze przeszli jak burza przez eliminacje, tylko dwa razy lądując za kratkami. W mistrzostwach wylądowali w grupie śmierci, więc ich los w czasie i po turnieju był oczywisty. Zrozpaczeni zrobili myk. Tfu, FIFA ustaliła, że na mistrzostwa powołać można 23-osobową kadrę w skład której wchodzi trzech bramkarzy i 20 graczy z pola. Koreańczycy posłuchali, jednak znając sytuację swojej kadry Ukochany Przywódca wspaniałomyślnie nakazał kontuzję u bramkarza. W miejsce kontuzjowanego golkipera powołano napastnika. Według prawa będzie on mógł wystąpić wyłącznie jako bramkarz. W wywiadzie przyznał: ''Dojścia do bramki będę bronił tak, jakbym bronił granic swojej Ukochanej Ojczyzny Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej i jej Ukochanego Przywódcy towarzysza Kim Dzong Una''. [[1 czerwca]] [[2010]] kadra dotarła na tratwie do [[Republika Południowej Afryki|RPA]], gdyż nie stać jej było na samolot. Podczas turnieju jej mecze będą transmitowane w telewizji, jednak dla Koreańczyków to wszystko jedno, gdyż w ich kraju telewizji, tak jak i internetu, nie ma.

{{cquote|''Wszyscy musimy kibicować Korei Północnej. Dlaczego? Bo człowiek naturalnie współczuje zawodnikom, którzy trafią do obozów reedukacyjnych po kiepskim występie. Tak więc Brazylia vs. Korea Północna, nie krzyczymy Canarinhos! I nie śpiewamy samby, ale krzyczymy „Kochamy Kim Dzong Una” i śpiewamy hymn Korei Północnej!''|30|30| Wywiad dla [[Nonsensopedia:Przedjutrze|Przedjutrza]]|[[Dariusz Szpakowski]]}}

Koreańczycy zamieszkali najpierw w wyznaczonym hotelu, ale, nie mogąc się przyzwyczaić do zbyt komfortowych warunków, wynajęli kilkanaście lepianek w [[kapsztad]]zkiej dzielnicy slumsów, żeby móc czuć się jak w Ukochanej Ojczyźnie. Trener stwierdził jednak, że to nie jest jak w domu, gdyż jest zbyt wygodnie, ale ostatecznie dodał, że ''nie narzeka się, gdy się jedzie w gości'', więc postanowili pozostać w nowym lokum do końca ich pobytu na mundialu, który zakończy się oczywiście po zwycięskim finale, najlepiej nad [[Korea Południowa|Koreą Południową]]. Pierwszego dnia pobytu na mundialu szesnastu piłkarzy trafiło do szpitala z objawami ciężkiego zatrucia żołądka. Ukochany Przywódca Kim Dzong Un stwierdził, że to na pewno robota reżimu z Południa, zaprzeczyli temu lekarze twierdząc, że to reakcja ich żołądków piłkarzy nieprzyzwyczajonych do tak częstych i tak różnorodnych posiłków. Zgodnie z dyrektywą trenera, dieta piłkarzy koreańskich została ograniczona do miski ryżu dziennie na dwie osoby. Na dwie, gdyż walka o jedzenie hartuje ducha reprezentantów.

[[Plik:Trening – Korea Północna.jpg|thumb|200px|Tajne zdjęcie z treningu piłkarzy Korei Północnej]]

Ponieważ Korea Północna nie ma stadionu piłkarskiego, mecze rozgrywane są na uniwersalnym Stadionie 1 Maja. [[11 października]] [[1990]] został tu rozegrany mecz towarzyski między północną a południową Koreą (2:1), który obejrzało blisko 400 tys. widzów. Był to mecz, który obejrzało na żywo najwięcej widzów w historii piłki nożnej. Niestety, nie ma dowodów (np. zdjęć) z tego meczu, które mogłyby to udowodnić, gdyż w Korei nie można mieć przy sobie aparatu, dlatego wielu neguje jego zaistnienie. Z powodu braku prądu wieczorne mecze w Korei Północnej odbywają się tylko jeśli goście przywiozą po 2 zestawy latarek dla obu drużyn.

Piłkarze na tydzień przed mundialem w 2010 roku nie wiedzieli jeszcze, w jakich trykotach będą grać. Ostatecznie zdecydowano się na skrócone wersje północnokoreańskich mundurów. Oczywiście w kolorze czerwonym, narodowej barwie Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej. Również wcześniej zdarzały im się wpadki na tym tle. Na początku marca 2010 przylecieli do [[Wenezuela|Wenezueli]] na mecz testowy bez strojów, które rzekomo zginęły w akcji, porwane przez przeciwników Ukochanego Przywódcy, wystąpili tam w strojach pożyczonych od miejscowej ekipy. Po raz pierwszy w historii zdarzyło się wtedy, że reprezentacja nie zagrała na czerwono.

* Do czasu Mundialu 2010, największą porażką reprezentacji było spotkanie z [[Reprezentacja Polski w piłce nożnej|kadrą Polski]] w 1976. A do tego okupiony przegraną, najwyższą w historii, 5:0. Po spotkaniu piłkarze spędzili pół roku w więzieniu. Jak na warunki, kiedy polska piłka nożna liczyła się w Europie, kara adekwatna. Gdyby to było dzisiaj to nikt nie spędziłby dnia w więzieniu, gdyż na rozkaz Kim Dzong Una wszyscy zginęliby w Pjongjangu za przegraną z słabeuszami, co zremisowali z Kazachstanem.

[[Kategoria:Korea Północna]]