Edytujesz „Rewolucja francuska”

{{medal}}

[[Plik:Assiette_Exécution_de_Louis_Capet.jpg|300px|thumb|Piękna pamiątka z czasów rewolucji]]

'''Rewolucja francuska''' – masowe badania matematyczne polegające na odejmowanie ułamków o ¼ przeprowadzone na terenie [[Francja|Francji]] w latach [[1789]]–[[1794]]. Choć głównym celem naukowców była zamiana procentów na ułamki, badano także powstawanie równań z jedną niewiadomą, przy doborze kierując się metodą przeciwnych współczynników. Z kronikarskiego obowiązku wypada nadmienić, że przy okazji ścięto łeb [[król]]owi.

[[Plik:Robespierre.jpg|200px|thumb|''A jakby tak przestawić tego pionka tu, a tego tam?'']]

Nim przystąpiono do prostych obliczeń, w kraju rósł niepokój. Wielu naukowców było zatrwożonych kondycją francuskiej [[matematyka|matematyki]], zwracając uwagę na liczne błędy i uchybienia, głównie w zakresie proporcji. Społeczeństwo francuskie podzielone było na trzy stany (duchowieństwo, szlachta oraz mieszczanie i chłopi), lecz ktoś słusznie zauważył, że gdzieś musi tkwić błąd, gdyż akcenty rozkładały się nie po ≃33.3%, lecz odpowiednio 1-1-98. Zaczęto bojkotować liczydło jako zawodne narzędzie badań naukowych, postanawiając zarazem przywrócić równiejsze proporcje przy pomocy jakiegoś innego tworu. Drugoobiegowy traktat ''O wyższości [[gilotyna|gilotyny]] nad liczydłem'' zaczął robić furorę. Sytuacja po pewnym czasie stała się w pełni klarowna: hejterów [[liczydło|liczydła]] było już tylu, że nie pozostało nic innego, jak tylko przystąpić do testów przy pomocy nowej zabawki. Ogłoszono pierwsze nabory chętnych.

<font color=white>Było ich tak wielu, że w tej całej masie entuzjastów nowej matematyki ludzie ci stali się ledwo widzialni, co może prokurować podejrzenia, iż chętnych nie było wcale. Nieprawda, byli, tylko po prostu nie wiedzieli, że są chętni, dopiero później im to uświadomiono. Nie zmienia to jednak faktu, że akcję naboru należało odpowiednio zdynamizować.</font>

* '''duchowni''' – w liczbie ok. 120 tys. Byli oni przy okazji posiadaczami ok. 10% ziemi w skali całego kraju. Z reguły [[kujon|świetnie wykształceni]], oczytani, wiedzieli, że fondue nie bierzemy w gołe łapy.

* '''szlachta''' – jej liczebność szacowano wg różnych źródeł na ponad 180 tys. członków. Płaciła wewnętrzny podatek liniowy – wszyscy po 0%, paliła na stosie liczydła, zawierała ze sobą [[Talibowie|związki kazirodcze]], tropiła w swoich szeregach wszystkich, którzy nie wykazywali się krztyną sodomii oraz robiła inne rzeczy, za które [[nonźródła:Fakty o twojej starej|matka]] daje Ci szlaban, bo ma 50 lat, jest wkurwiona i co gorsza, nie chce wyprowadzić się z domu, by się wreszcie usamodzielnić.

* '''chłopi''' – ok. 25 milionów. Represjonowani od wieków, symbol francuskiej niedoli tamtego okresu. Byli nieludzko zmuszani do mycia [[ręce|rączek]], musieli dbać o czystość kołtunów, nie byli zbyt wyedukowani i nadal się dziwili, czemu w miejscu świeżo ukopanej i oddanej do użytku latryny zaczął rosnąć [[Dąb Bartek|dąb]]. Często nie mogli nawet opuścić własnego domostwa, by np. udać na wycieczkę do [[Rzym]]u i zobaczyć sobie Koloseum. Co to, to nie. I tak już ledwo się trzyma. A skąd szlachcic miałby pewność, że [[chłop]] nie będzie chciał Koloseum dotknąć, opierać się czy usiąść na nim?! Właśnie w ten sposób zostają wszędzie ruiny!

[[Plik:Marie-Antoinette, 1775 - Musée Antoine Lécuyer.jpg|200px|thumb|''Dlaczego nie chcieli tych ciastek?'']]

Badania naukowe to jedno, a [[sprawiedliwość]] to drugie. Ktoś tych uchybień musiał być winny. Winnego znaleziono szybko w postaci panującego [[Ludwik XVI|Ludwika XVI]] z dynastii Burbonów. Zaczęto nagłaśniać liczne przypadki zbrodni i [[Rok 1984|myślozbrodni]] na terenie całego kraju. Komuś król złośliwie sprezentował liczydło, ktoś doniósł, że w restauracji władca zjadł kotleta, którego nie było w karcie dań i choć ten tłumaczył [[policjant]]om oraz tajniakom, że naprawdę nie chciał go zamówić i że był to czysty zbieg okoliczności, jego los był przypieczętowany. Oliwy do ognia dolała jego żona [[Maria Antonina Austriaczka]], kobieta o powierzchowności szpadla i erudycji głowonoga, która komentując klęskę nieurodzaju, jaka dotknęła chłopów latem 1791, powiedziała, żeby jedli… [[ciastko|ciastka]]. Chłopi zareagowali oburzeniem i hasłem ''Na szafot z tą [[noob]]ką''.

Małżeństwo zorientowało się w swoim ciężkim położeniu i podjęło próbę opuszczenia kraju. Próbę jak się okazało nieudaną. Już drugiego dnia ucieczki zostali rozpoznani w Varennes przebrani za mieszczan. Uwagę mieszkańca miasta Jeana Baptista Droueta zwróciło nienaturalne zachowanie Marii Antoniny.

Nim jednak los pary królewskiej został na dobre przesądzony w imię zachwianej pozycji matematyki francuskiej, doszło dwa lata wcześniej do bezprecedensowego aktu wandalizmu. Obawiając się odwrócenia korzystnych dla siebie uchwał i zablokowania ich przez króla, mieszczanie zaczęli poszukiwać rozpaczliwie [[broń|broni]], by sytuacji dla nich krytycznej postrzelać i porykoszetować sobie trochę w stronę szlachty. Zapadła decyzja o szturmie na wielkie stołeczne [[więzienie]] Bastylię, jako symbol ucisku, niewoli oraz przepełnienia zakładów odosobnienia.

Bezprecedensowość szturmu polegała przede wszystkim na tym, że po raz pierwszy w historii podkop wychodził spoza terenu więzienia, a nie z jego czeluści, a problem przepełnienia więzień postanowiono rozwiązać, poprzez jego wysadzenie w powietrze i wypuszczenie na wolność wszystkich kryminalistów, jacy się tam znajdowali<ref>Całe osiem sztuk</ref>. Trzeba przyznać, że nie było ich tam wielu. Tradycyjnie już markiz de Sade, który znowu nawiał komuś z łóżka przed śniadaniem, a oprócz niego zorganizowana grupa niepłacących alimentów, oczywiście z chęcią popełnienia masowych mordów na wypisaną czole oraz grupa kilku czubków bawiących się w dla siebie tylko zrozumiałą zabawę.

Zabawa została brutalnie przerwana została przerwana [[14 lipca]] [[1789]] zdobyciem twierdzy, której namiestników natychmiast wcielono do programu badań nad odejmowaniem ułamków.

Jak łatwo przewidzieć, chłopom nie spodobały się tak duże nakłady inwestycyjne na matematyczne programy badawcze. Zaczęli więc wysypywać [[zboże]] na <del>tory</del> trakty celem zwrócenia na siebie uwagi. Do dzisiejszych czasów zachował się przekaz jednego z przywódców buntu, [[Andrzej Lepper|André Leppaira]], zapisane przez jednego z duchownych spod Paryża:

Widząc, że źle się dzieje w kraju, król obarczył całą winą Zgromadzenie Narodowe, które bezczelnie ograniczyło mu prawa. A przecież gdyby on nie zechciał, nad Francją nie wzeszłoby nawet słońce. W obliczu tak wielkiej niesprawiedliwości Ludwik miał tylko jedno rozwiązanie: uciec z kraju. Nie udało mu się to jednak. Prawdopodobnie winę za to ponosił jakiś [[Polak]], którego do emigracji skłoniły delikatnie rosyjskie bądź pruskie wojska<ref>Ludzi z Galicji przecież nie było stać na emigrację</ref> i który postanowił zemścić się za brak pomocy [[Polska|Rzplitej]] ze strony Francuzów.

Takim potraktowaniem monarchy przeraził się z kolei cesarz [[Austria|austriacki]], Franciszek II, który lubił długo przesiadywać w kiblu i chętnie oddawał się tam rozważaniom nad [[najczystszy z czystych nonsensów|filozofią bytu]]. Nakazał więc natychmiastowe rozpoczęcie zbrojeń celem najazdu niewyżytych fanatyków ułamków. Lud francuski okazał się jednak chętnym do pomocy i już niebawem udało się nie tylko odeprzeć siły austriackie, ale i zająć trochę ziemi. Parę lat później [[Włodzimierz Ilicz Lenin|Lenin]] spróbuje zrobić podobnie… Zdaniem niektórych historyków winę za klęskę Austrii również ponoszą Polacy, którzy zjedli zapasy ''[[kiełbasa|Wurstów]]'' i wypili całe ''[[piwo|Bier]]'' będące na wyposażeniu armii.

[[Plik:Robespierre exécutant le bourreau.jpg|200px|thumb|''I dlaczego nie chce biegać w kółko jak kurczak?'']]

Po zakończeniu wojny Robespierre doszedł do wniosku, że ludowi wypada zorganizować w nagrodę jakieś igrzyska, skoro chleba nadal nie było. Do tego celu postanowił wykorzystać króla, który i tak nic nie robił tylko siedział w pałacu i psuł powietrze. Aby zaakcentować swoją pasję do ułamków, przywódca rewolucji postanowił skonstruować specjalną maszynę, która pozwoli podzielić tłuste cielsko władcy na kawałki. Z uwagi na ograniczony budżet poprzestano jednak tylko na wariancie pozwalającym odcinać jedynie głowę, które ktoś oryginalnie nazwał gilotyną. Premiera urządzenia została przewidziana na [[11 grudnia]] [[1792]] roku.

Nie mógł jednak czekać zbyt długo, gdyż niebawem zaczął mieć [[Masturbacja|pełne uniesień]] sny o dzieleniu ludzi na ułamki. Gdy jednak w końcu zdecydował się dorwać do władzy, nie rządził zbyt długo. Już w [[1794]] roku padł ofiarą własnego urządzenia. I również nie biegał jak kurczak.

Wykończyli go, podobnie jak i resztę miłośników ułamków, ludzie z konkurencyjnego ugrupowania termidorian. W zamian proponowali bezgraniczne uwielbienie dla astronomii. Znalazło to aprobatę cesarza austriackiego, co pozwoliło zakończyć bezrozumne wyżynanie na granicy i pozwoliło zastąpić wyżynaniem rozumnym wewnątrz państwa francuskiego. Gdy ilość obywateli został zmniejszona do dwie trzecie stanu przedrewolucyjnego, znowu zorientowano się, że coś się nie zgadza. Po kolejnym masowym wyżynaniu się przy użyciu nowej zabawki, władze przejął Dyrektoriat.

[[Plik:Lechprzywodca.jpg|200px|thumb|<del>[[Neoplan]]</del> Napoleon w akcji]]

Dostarczyło to wody na młyn pewnemu niskiemu człowiekowi o wielkich zapędach dyktatorskich, <del>Jarosławowi Kaczyńskiemu</del> [[Napoleon Bonaparte|Napoleonowi Bonaparte]]. [[9 listopada]] [[1798]] postanowił zakończyć wreszcie farsę i postanowił stać się ni mniej ni więcej tylko [[Pochodna|pochodną]] Dyrektoriatu, przejmując władzę, sugestywnie grożąc zdemolowaniem Paryża.

* Dla równowagi wprowadzono też przejrzysty system metryczny. Tak, gdyby nie rewolucja francuska, dziś używalibyśmy łokci czy innych piędzi.

== Zobacz też ==

* [[Jean-Paul Marat]]

* [[Maria Antonina Austriaczka]]

* [[Maksymilian Robespierre]]

* [[Napoleon Bonaparte]]

* [[rewolucja lipcowa]]

{{stopka}}

[[Kategoria:Historia (1789–1918)]]

[[Kategoria:Rewolucje|francuska]]