Edytujesz „Romantyzm”

[[Plik:Intymnosc.jpg|thumb|200px|Współczesny bohater romantyczny]]

'''Romantyzm''' – francuski termin importowany do [[Polska|Polski]] w czasach, gdy ''Słowacki wielkim poetą był'', czyli w latach 80. [[XVIII wiek]]u. Twardo trzymał się połowy [[XIX wiek]]u, po czym został wyparty przez [[pozytywizm (literatura)|pozytywizm]]. Jest to [[prąd elektryczny|prąd]] ideowy, literacki i artystyczny, ze wskazaniem na literacki.

== Wyróżniki ==

* '''przedkładanie uczucia, intuicji i wiary nad rozum''' – poeci, pisarze tego okresu nie byli ludźmi oczytanymi. Bardziej liczyły się dla nich spotkania salonowe, imprezki we własnym gronie, niż obcowanie ze sztuką czy literaturą;

* '''bunt przeciwko wszystkim i wszystkiemu''' – każdy, kogo imię znane było więcej niż dwóm osobom, uważał się za jednostkę wybitnie zdolną i twórczą, nie liczył się ze zdaniem innych;

* '''tajemniczość''' – pod maskami skrywano często pospolite [[twarz]]e, tajemniczość brała się też z tego, że po dobrej zabawie, większość biesiadników nie pamiętała, co działo się poprzedniego dnia;

* '''fascynacja [[gotyk]]iem''' – ubierali się na czarno, bo często nie było ich stać na pralnię, tu fascynacja się kończyła;

* '''orientalizm''' (zainteresowanie odległymi krainami np. Dalekiego Wschodu) – pozostawało to w sferze marzeń wyobraźni, często przesadzonej, bo nikt z twórców tam nie był, a każdy na ten temat miał coś do powiedzenia;

* '''ludowość''' (częste są nawiązania do legend, podań, starodawnych [[mit|mitów]] i [[baśń|baśni]]) – folklor – budowali swoją twórczość na jedynych znanych im [[dzieło życia|dziełach]], poznanych w dzieciństwie z opowiadań babci.

Zbuntowany przeciwko [[ziemia|światu]] nieszczęśnik, który nie umiał lub nie chciał się zakochać. Zakompleksiony wybierał [[kobieta|kobietę]], często mocno nieletnią, której nie był w stanie zdobyć, a gdyby już mu się to udało, uciekał od niej, tłumacząc się potrzebą walki o ojczyznę, po czym popełniał [[samobójstwo|dzieło wielkie i wieloznaczne]] więc przez nikogo innego nie rozumiane.

Wzorowane na bohaterze romantycznym, zachowanie chłopaka, który przynosi [[kwiat]]y, buja w obłokach, marzy, wzdycha, a jak przychodzi co do czego, ucieka. Romantyczny [[mężczyzna|facet]] często skupia się tak bardzo na miłości, jaką czuje do kobiety, że zapomina zapytać czy ona czuje to samo.

=== Po czym poznać romantyka? ===

* '''Nie zwraca uwagi na zapach i kolor swojego ubrania''' – jest tajemniczy i zamknięty w kręgu miłości, nie ma czasu na głupoty;

* '''Moknie przez całą [[noc]] pod oknem z gitarą i kwiatami w [[ręce|ręku]], nie zwracając uwagi na trafny wybór okna, przekleństwa i lecące doniczki''' – jest wytrwały w dążeniu do celu i gotowy do poświęceń;

* '''Zawsze ma pod ręką świeczkę, parasol, zapalniczkę''' – usługuje kobiecie swojego [[życie|życia]];

* '''Umorusany błotem''' – gotowy własnym ciałem uchronić wybrankę od trudów [[ziemia|świata]];

* '''Ma podbite oko''' – zapomina sprawdzić, czy obiekt westchnień nie jest przypadkiem zajęty;

* '''Niewyspany''' – cierpi na bezsenność spowodowaną pragnieniem napisania wiersza;

* '''Skłonny do samobójstw''' – wielokrotnych i nieudanych;

{{Poradnik|[[Poradnik:Jak zostać niepoprawnym romantykiem|Jak zostać niepoprawnym romantykiem]]}}

[[Plik:Wedrowiec nad morzem ognia.jpg|thumb|250px|''Wędrowiec nad morzem ognia'', obraz romantyczny]]

Zważywszy na to, iż w okresie tym ważniejsze było czucie, niż wykształcenie, mądrość ludowa, od mądrości książkowej, wyobraźnia od [[fakt (pojęcie)|faktów]], mnożyło się wielu twórców, którzy na salonach, między jednym łyczkiem wina, a drugim, czytali swoje dzieła.