Edytujesz „Romantyzm”

[[Plik:Intymnosc.jpg|thumb|200px|Współczesny bohater romantyczny]]
'''Romantyzm''' – francuski termin importowany do [[Polska|Polski]] w czasach, gdy ''Słowacki wielkim poetą był'', czyli w latach 80. [[XVIII wiek]]u. Twardo trzymał się  połowy [[XIX wiek]]u, po czym został wyparty przez [[pozytywizm (literatura)|pozytywizm]]. Jest to [[prąd elektryczny|prąd]] ideowy, literacki i artystyczny, ze wskazaniem na literacki.

== Wyróżniki ==
* '''przedkładanie uczucia, intuicji i wiary nad rozum''' – poeci, pisarze tego okresu nie byli ludźmi oczytanymi. Bardziej liczyły się dla nich spotkania salonowe, imprezki we własnym gronie, niż obcowanie ze sztuką czy literaturą;
* '''bunt przeciwko wszystkim i wszystkiemu''' – każdy, kogo imię znane było więcej niż dwóm osobom, uważał się za jednostkę wybitnie zdolną i twórczą, nie liczył się ze zdaniem innych; 
* '''tajemniczość''' – pod maskami skrywano często pospolite [[twarz]]e, tajemniczość brała się też z tego, że po dobrej zabawie, większość biesiadników nie pamiętała, co działo się poprzedniego dnia;
* '''fascynacja [[gotyk]]iem''' – ubierali się na czarno, bo często nie było ich stać na pralnię, tu fascynacja się kończyła;
* '''orientalizm''' (zainteresowanie odległymi krainami np. Dalekiego Wschodu) – pozostawało to w sferze marzeń  wyobraźni, często przesadzonej, bo nikt z twórców tam nie był, a każdy na ten temat miał coś do powiedzenia;
* '''ludowość''' (częste są nawiązania do legend, podań, starodawnych [[mit|mitów]] i [[baśń|baśni]]) – folklor – budowali swoją twórczość na jedynych znanych im [[dzieło życia|dziełach]], poznanych w dzieciństwie z opowiadań babci.

== Bohater romantyczny ==
Zbuntowany przeciwko [[ziemia|światu]] nieszczęśnik, który nie umiał lub nie chciał się zakochać. Zakompleksiony wybierał [[kobieta|kobietę]], często mocno nieletnią, której nie był w stanie zdobyć, a gdyby już mu się to udało, uciekał od niej, tłumacząc się potrzebą walki o ojczyznę, po czym popełniał [[samobójstwo|dzieło wielkie i wieloznaczne]] więc przez nikogo innego nie rozumiane.

[[Dekadent]], który nie widzi i nie szuka sensu życia, a już na pewno nie dopatruje się w nim [[sens]]u.

Obdarzony niezwykłą wrażliwością często także wysoką samooceną. Nie potrafi jednak znaleźć sobie miejsca w świecie. Co jest jego największym problemem.

== Romantyczny sposób bycia ==
Wzorowane na bohaterze romantycznym, zachowanie chłopaka, który przynosi [[kwiat]]y, buja w obłokach, marzy, wzdycha, a jak przychodzi co do czego, ucieka. Romantyczny [[mężczyzna|facet]] często skupia się tak bardzo na miłości, jaką czuje do kobiety, że zapomina zapytać czy ona czuje to samo.

[[Kobieta]] romantyczna jest zawsze bierna i czeka, aż przyjedzie po nią książę na białym rumaku i powiezie do ołtarza. Często romantyczka taka zostaje starą panną, a po sześćdziesiątce przeżywa drugą młodość z równie starym romantykiem.

=== Po czym poznać romantyka? ===
* '''Nie zwraca uwagi na zapach i kolor swojego ubrania''' – jest tajemniczy i zamknięty w kręgu miłości, nie ma czasu na głupoty;
* '''Moknie przez całą [[noc]] pod oknem z gitarą i kwiatami w [[ręce|ręku]], nie zwracając uwagi na trafny wybór okna, przekleństwa i lecące doniczki''' – jest wytrwały w dążeniu do celu i gotowy do poświęceń;
* '''Zawsze ma pod ręką świeczkę, parasol, zapalniczkę''' – usługuje kobiecie swojego [[życie|życia]];
* '''Umorusany błotem''' – gotowy własnym ciałem uchronić wybrankę od trudów [[ziemia|świata]];
* '''Ma podbite oko''' – zapomina sprawdzić, czy obiekt westchnień nie jest przypadkiem zajęty;
* '''Niewyspany''' – cierpi na bezsenność spowodowaną pragnieniem napisania wiersza;
* '''Skłonny do samobójstw''' – wielokrotnych i nieudanych;

== Ważniejsi twórcy okresu Romantyzmu ==
{{Poradnik|[[Poradnik:Jak zostać niepoprawnym romantykiem|Jak zostać niepoprawnym romantykiem]]}}
[[Plik:Wedrowiec nad morzem ognia.jpg|thumb|250px|''Wędrowiec nad morzem ognia'', obraz romantyczny]]
Zważywszy na to, iż w okresie tym ważniejsze było czucie, niż wykształcenie, mądrość ludowa, od mądrości książkowej, wyobraźnia od [[fakt (pojęcie)|faktów]], mnożyło się wielu twórców, którzy na salonach, między jednym łyczkiem wina, a drugim, czytali swoje dzieła.

==== Literatura i poezja ====
* '''[[Adam Mickiewicz]]'''
* '''[[Juliusz Słowacki]]'''
* '''[[Aleksander Fredro]]'''
* '''[[Zygmunt Krasiński]]'''
* '''[[Józef Ignacy Kraszewski]]'''

Tworzyli oni ballady, [[wiersz]]e, [[psalm]]y, [[sonet]]y oraz co im do głowy przyszło, a kwestą nazwania tego obciążyli kolejną epokę. W tenże spośob, z braku znajomości regół tworzenia powstała np. powieść poetycka, czyli ni to powieść, ni poemat, ni [[wiersz]], ni [[dramat]]. Niektórzy posuwali się dalej i pisali [[pamiętnik]]i, w których zapisywali swoje mądrości, lub usłyszane przypadkiem mądrości innych.
=== Malarstwo ===
Podobnie do literatury, tu również każdy tworzył na swój sposób i tak, jak umiał. Często inspiracją były [[cmentarz]]e, ruiny, rzadziej kobiety, [[kwiat]]ki i motylki.

=== Muzyka ===
Grano głównie pieśni biesiadne. Jednak znalazło się kilku twórców odpornych na moc [[wino|wina]], którym udało się stworzyć muzykę. Jest ona oczywiście tak indywidualna, jak oni sami.
[[Kategoria:Gatunki literackie]]
[[Kategoria:XVIII wiek]]
[[Kategoria:XIX wiek]]