Edytujesz „Ron Weasley”

[[Plik:RonWeasley3.jpg|200px|thumb|Ron prywatnie, czyli [[Rupert Grint]], odpowiada na pytanie, czy podoba mu się ciągłe strzelanie fochów. Ron zaprzecza i wyśmiewa reportera]]
[[Plik:Pdvd 0011.jpg|200px|thumb|Ron za młodu]]
[[Plik:RonWeasley1.jpg|200px|thumb|Tam nie ma pająków, prawda?]]
[[Plik:RonWeasley2.jpg|200px|thumb|Ron próbujący różdżkę sklejoną butaprenem]]
[[Plik:RupertEmma.jpg|200px|right|thumb|Rupert 
bierze sobie do serca rolę amanta Hermiony w szóstej części]]

{{Cytat|Weasley wciąż puszcza gole|Oczy ma pełne łez|}}
{{Cytat|Więc zaśpiewajmy chórem|On naszym królem jest!}}
{{Cytat|Hymn Ślizgonów śpiewany na szkolnych meczach quidditcha}}

'''Ron Weasley''' – jeden z wielu piegowatych [[Weasleyowie|Weasleyów]], amator odzieży ''second hand'', [[szachy|szachów]] i miłośnik [[pająk]]ów.

== Wygląd ==
Ron przejął w spadku po rodzicach nie pieniądze, a wygląd. Chudy, duże ręce, rude włosy i tona piegów na twarzy. Posiada niebieskie oczy (więc byłby jednak blondynem?) i teleskopowy nos, który jednak nie wysuwał się jak u Pinokia. 

W filmie Ronowi zmniejsza się znacznie nos, a piegi zostają ukryte pod toną [[hollywood]]zkiego makijażu.

== Charakter ==
Ma talent, chłop. Talent do buractwa, czym niejednokrotnie doprowadził swoich przyjaciół do <s>szewskiej pasji</s> euforii. Amator kwaśnego i kąśliwego dowcipu – lubi zażartować zawsze wtedy, gdy ma na to czas i miejsce. Dotknięty miłą uwagą swojej siostry [[Ginny Weasley|Ginny]] stał się typowym amantem, podążającym za męskimi instynktami żwawo, ochoczo i częstokroć na ślepo. 

== Życiorys ==
Rodzina Rona była wielodzietna i biedna jak wiejska familia ze wsi pod Suwałkami. Ron otrzymywał ubrania, różdżkę i podręczniki po swoich braciach i może powinien się cieszyć, bo co by było, jakby musiał chodzić w ubraniach po matce?

Z powodu permanentnej biedy zaprzyjaźnił się z [[Harry Potter (postać)|Harrym]], który zasponsorował mu fasolki każdego (dosłownie każdego, nawet rzygów) smaku. Ron odwdzięczył się podczas zabójczej partii szachów, kiedy myślał, że wroga figura go przebije, a tymczasem przebiła glinianego konia, na którym siedział. To już [[Hermiona Granger|Hermiona]] i Harry byli prędzej żywymi celami, a nie on. 

Na drugim roku autor pomysłu ''polećmy samochodem mojego ojca do Hogwartu''. Samochód 
<s>pierdolnął</s> <s>jebnął</s> <s>piznął</s> <s>dupnął</s> ehhh... WALNĄŁ! PASUJE? o wierzbę<ref>Tak naprawdę to była [[Brzoza smoleńska|brzoza]], ale o tym ćśś</ref> co macha gałązkami tak żwawo że o mało co nie wykuło ślicznych zielonych oczek Harrrusia, w wyniku czego Ronowi złamała się różdżka. Uznał, że najlepiej będzie skleić ją butaprenem, ale w sklepiku ogrodowym [[Szkoła Magii i Czarodziejstwa Hogwart|Hogwart]] znalazł tylko taśmę klejącą. Naturalnie, że tak naprawiona różdżka wyprawiała cuda, a jedno z zaklęć – ''ślimakus rzygatus'' – odpaliło Ronowi prosto w rudy pysk. 

Czwarty rok był dla Rona nudny. Hermiona puszczała się z Wiktorem Krumem, a do Turnieju Trójmagicznego wybrano Harry`ego. Ron oczywiście strzelił focha.

W piątej części został prefektem i obrońcą drużyny Gryffindoru w [[quidditch]]a. Dopingowany przez Ślizgonów plakietkami i transparentami Ron rozegrał mecz życia ze Slytherinem. Brał udział w ochoczej wyprawie do Ministerstwa Magii, zorganizowanej przez fanatyczną <s>zbieraninę adeptów jasnej strony mocy</s> Gwardię Dumbledore'a. Walczył dzielnie (nową różdżką) zadając aż dwa ''ała'' losowemu [[śmierciożercy]]. W zamian dostał klątwą ''śmiechus padaczkus''. 

Szósta część to okres burzy hormonów i kłótni z siostrą. Oboje wypominali sobie to i owo. Ron, że siostra się puszcza, Ginny, że... Ron był prawiczkiem. Uwagi młodszej siostry podziałały na rudzielca mobilizująco. W tej części stał się amatorem podejrzanych trunków (eliksir miłosny w czekoladkach, miód pitny pijaka [[Albus Dumbledore|Dumbledore'a]]). Uratowany bezo... beo... bao... benzoesanem sodu przez Harry`ego.

W siódmej części przechowywał taki medalik. Medalik wysyłał złe fluidy, wobec tego Ron stał się asteriksowymi ''złymi falami''. Z wdzięczności do przyjaciół strzelił [[foch]]a i poszedł w cholerę, ale wrócił, bo akurat pisarka nie miała pomysłu, jak z beznadziejnej sytuacji uratować Harry`ego. Po comebacku Ron dojrzał ([[Dariusz Szpakowski]] mówił tak o Ebim Smolarku) i już nigdy, przenigdy się nie obrażał.

Hajtnął się z Hermioną i, co jest dowodem (chociaż wiadomo, jak z tym jest) na to, że nie został prawiczkiem do końca życia, miał z nią dzieci. Tak, dzieci. Nieuk, nie skończył szkoły, ale i tak został aurorem.

== Przyjaźń ==

Ron nie miał za wielu umiejętności w posługiwaniu się zaklęciami (nieraz jego własne trafiały rykoszetem w niego), jego eliksiry nie nadawałyby się na zupę cebulową, także i talent do opieki nad magicznymi stworzeniami posiadał siermiężny. W związku z tym jedyne ''what he got'' było poświęcanie się w imię przyjaźni. Najczęściej niepomny zasad BHP rzucał się pod koła pociągu.

== Miłość ==
Sam zazdrosny jak diabli o <s>bobra, który zna tysiąc bitów</s> [[Hermiona Granger|Hermionę]] spotykał się z Lavender Brown, aby wzbudzić ową zazdrość. Spirala nienawiści pomiędzy tą dwójką kończy się [[ślub]]em, gdyż wiadomo, że ''kto się czubi, ten się lubi''. Niestety Ron zdradza Hermionę z Lavender. A Hermiona Rona z Draconem, Harrym, Cormaciem McLagenem, Wiktorem Krumem, Snapem, Oliverem Woodem, Georgem, Fredem, Percym, Charliem i Billem Wesleyami i ogólnie z całym Hogwartem.

== Zobacz też ==
* [[Ginny Weasley]]
* [[Harry Potter (postać)]]
* [[Hermiona Granger]]
* [[Neville Longbottom]]
* [[Rubeus Hagrid]]
* [[Weasleyowie]]

{{przypisy}}
{{Harry Potter}}
[[Kategoria:Harry Potter|Weasley, Ron]]