Edytujesz „Słoicyzm”

{{cytat|Słoik jest kliszą natury.|Anonimowy słoicysta}}

'''Słoicyzm''' – nurt w [[Filozofia|filozofii]] czasem mylony ze [[Stoicyzm|stoicyzmem]], choć jedyne, co łączy te nurty, to fakt, że słoiki też stoją. Prawdopodobnie powstał na terenie [[Śląsk]]a na początku lat 90. Słoicyści uważają, że jedyne, co warto utrwalać i zatrzymywać na dłużej, to dary natury, albowiem każda chwila, każdy dzień przynosi nam coś [[Warzywo|pięknego i radosnego]]. Szczególną atencją darzą [[Słój|słoik]] jako swego rodzaju naczynie duchowe, pozwalające zatrzymać ducha natury. Nie uważają go jednak za świętość, a jedynie dostrzegają w nim geniusz myśli ludzkiej, który można postawić w jednym rzędzie z fotografią czy filmem.

W logice słoicy odwołują się przede wszystkim do [[Arystoteles]]a. Uważają, że ktoś, kto tak dobrze wypowiadał się o [[Ogórek kiszony|ogórkach kiszonych]], musiał o życiu wiedzieć wszystko. Słoicyści przypisują mu także wynalezienie słoika, którego niestety nie rozpropagował, gdyż trzymał go w piwnicy na półce z ogórkami kiszonymi. Jemu również przypisują jedną z najważniejszych sentencji "Odkręcić, aby zrozumieć", pozostającej jednak ciągle nieodkręconą, czyli nie do końca zrozumianą.