Tekst źródłowy strony Satoshi Tajiri

[[Plik:Ktos_z_Japan.jpeg|thumb|200px|Fake Scary Obrazek]]
'''Satoshi Tajiri, Ash Ketchum''' (ur. [[28 sierpnia]] [[1965]] na końcu świata) – stwórca [[Pokemon|znanych debilnych stworków]], robal. Obecnie właściwie nie wiadomo, czy jeszcze żyje, gdyż wzorem prawdziwego [[informatyk]]a zamknął się w swojej pracowni, by <del>przejąć władzę nad światem</del> programować. Gdy spojrzysz na jego zdjęcie, zahipnotyzuje cię on swoim psychopatycznym uśmiechem, by wyssać duszę za pomocą oczów wysuwanych na czułkach.

== Dzieciństwo ==

Ten pan, jak każde normalne dziecko nie lubił szkoły. Był w szkolnej elicie, gdzie nazywano go Doktor Robak. Na każdej kartkówce pisanej hiraganą, robak obok zwyczajowych rysunków przedstawiających nauczycielki we wszystkich pozycjach z Kamasutry umieszczał przygody z PokeWeed. W liceum poznał Kena od Sugoi, który okazał się mistrzem w pisaniu koreańskich znaczków i ''[[anime|hińskich bajek]]''. Po narysowaniu doktoratu z Pokemon, założył własną produkcję przemysłową o zajętej już nazwie Game Freak, co <del>spowodowało rozprawę sądową</del> doprowadziło Robaka do euforii, ponieważ posiadał płytką wyobraźnię, a teraz mógł swobodnie naśladować gazetki o tej samej nazwie. Za splagiatowanie Gejm Frek musiał zapłacić wysokość 49430439 <del>rubli</del> jenów dla Japońskiego ZUS na dobrotki.

== Game Freak ==
{{wikipediapage}}
Gdy Tajiri zaczął pracę w plagiaciarni, wpadł na pomysł, aby stworzyć grę o jego kartkówkach z hiragany, oczywiście odpowiednią dla dzieci powyżej lat trzech. W projektach nazywa się to Capsule Monsters, ale zmieniono nazwę z powodu kolejnego plagiatu, gdyż Satoshi ma wyobraźnię równą przeciętnemu szympansowi, co w Japonii istnieje odkąd wyłoniła się ona z Chaosu.

Po sześcioletnim obijaniu się, oglądaniu hentai, żarciu surowych ryb, wyszła pierwsza wersja Hiragana Time (czyt. Pokemon Midori Beta), gdzie chaotycznie dzieci cieszyły się, że były w Lavender Town, lecz nagle napadł je smutek, że nie mogą już być [[no-lifer]]ami. Jednak Nintendo się to nie spodobało, i postanowili splagiatować Pocket Monsters. Wydali trzy wersje o edycjach rodem z jakiegoś horroru napisanego przez nastolatkę: Krew, Zgniła Woda i specjalna edycja Pikasiusiu Version, która niczym alkohol niszczyła mózgi młodych zdolnych Japończyków z [[leming (osoba)|dużego miasta]] i samego twórcy powoli zamykającego się we własnej tulpie.

Gdzieś tam, Satoshi zaczął pisać scenariusz do kolejnej serii PokettoMonsuta, tym razem powstał Srebrny Satoshi i Złoty Tajiri, ale [[nikogo to nie obchodzi|to takie nieistotne]]. Zjebano bardziej opening, pokemony przypominały jeden z mokrych snów twórcy, a Nintendo wkurwiło się i wyprodukowali konkurencję dla robali, czyli jeszcze bardziej wyniszczającą pamięć i powodującą większe odruchy [[epilepsja|padaczkowe]].

Lecz rezolutny szympans zasłużył na miano małpy człekokształtnej, gdyż wyprodukował superaśnie naprawioną wersję HeartGold oraz SoulSilver, prawdopodobnie Service Pack do Nintendo. Pojawiło się DS, nowa konsolka. Wiadomość dotarła do plagiaciarni, i zrobili Pokemon Diax i Emerald, nareszcie coś dla dzieci [[Minecraft]]a. Nadeszły kryzysy Game Freak, i z tej okazji zrobiono wersję Black & White, która symbolizowała zły stan psychiczny Satoshiego i jego ubiór składający się głównie z wyjściowego dresu i maczety w ramach akcesoriów.

Wydano wiele beznadziejnych wersji Czarnego i Białego, aż w premierze 3DS'a pojawiła się wersja Iks i Igrek. Zmieniło to paczenie na świat Pokemonów. Prawdopodobnie Tajiri żyje, gdyż niedawno wywalił na rynek remake Szafiru i Rubinu. Ale jego umysł mogli przejąć [[illuminati|illuminaci]] za pomocą szatańskich stacji muzycznych oraz programów.

[[Kategoria:Pokémon]][[Kategoria:Biografie]]